7 พฤศจิกายน 2548 07:48 น.
keekie
จะสอยดาวสาวเดือนที่เกลื่อนฟ้า
แซมด้วยช่อมาลามาปลอบขวัญ
หยิบปุยเมฆสีขาวบนราวจันทร์
ถักทอร้อยสร้อยฝันมาปลอบใจ
คว้าเรียวรุ้งคุ้งโค้ง ณ โคนเขา
อยู่เป็นเพื่อนยามเหงาคราวหวั่นไหว
หยาดน้ำฝนกลอกกลิ้งบนกิ่งใบ
แอบหยิบเติมประกายให้นัยน์ตาเธอ
เก็บดอกหญ้าชูช่อกอไสว
มาร้อยเป็นมาลัยให้เสนอ
หยิบดอกรักดอกคิดถึงมาปรนเปรอ
แทนคำเพ้อ .. รัก - คิดถึง .. ตราตรึงใจ
ถักทอถ้อยร้อยคำอันล้ำลึก
แทนรู้สึกดีดีที่มีให้
ดาวเดือน - เรียวรุ้ง - และ ดอกไม้
แทนอ่อนหวานจากหัวใจมอบให้เธอ ..
4 พฤศจิกายน 2548 16:36 น.
keekie
บริบทเริ่มต้นของคนเก่ง
ดูให้เป็นมองให้ออกบอกได้ไหม?
คนอยู่ร่วมชายคาค่าเท่าไร?
มีสัตย์ซื่อถือจริงใจ .. หรือไม่มี?
ร่วมกินข้าวหม้อเดียวกันแบ่งปันให้
ช่วยกันใช้ช่วยกันสร้างเส้นทางนี้
ควรจับมือมองหน้าสามัคคี
หรือจะแก่งแย่งบารมีมาครอบครอง
คนนั้นเด่นคนนี้ดังฟังไว้เถิด
เช้านี้เกิดเย็นนี้ดับทับให้หมอง
อิจฉาริษยาโดยไตร่ตรอง
ดีเกินฉันมันจะต้องเด้งออกไป
สองมือถือเลื่อยไม้อันใหญ่โต
เลื่อยเก้าอี้ให้โย้โก้ดีไหม?
ค่อยค่อยเอียงค่อยค่อยหักสาสมใจ
สมน้ำหน้าเด่นเกินใครจำให้ดี
เฮ่ออออออ ... เหนื่อยนัก
แต่ไม่ท้อต่ออุปสรรคจนต้องหนี
มีปัญญาตามเข่นฆ่าราวี
ตราบจนชั่วชีวีก็ลองดู
บริบทเริ่มต้นของคนเก่ง
ต้องทำใจละเว้นมิต่อสู้
ด้วยขี้เกียจก่อร่างสร้างศัตรู
เอาความดีเข้าขู่สู้ทนทำ
3 พฤศจิกายน 2548 22:56 น.
keekie
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ...
โปรดปลดล็อคประตูหน่อยได้ไหม?
เปิดออกมาต้อนรับวันใหม่
ฟ้าสีใส เมฆสีขาว พราวนภา
โป๊ก โป๊ก โป๊ก ...
เปิดออกมาดูโลกหน่อยดีกว่า
ฟ้าวันนี้ที่มองดูเป็นสีฟ้า
ลืมเถิดหนาว่าฟ้าเคยมัวหม่น
ตะล๊อกต๊อกแต๊ก ...
มีของแจกอย่าแกล้งทำเป็นไม่สน
ความฝันสีสวยดวงกลมมน
มีมอบให้แด่คนเปิดประตู
ก๊อกแก๊ก ก๊อกแก๊ก ..
ใครคนแรกที่เปิดโปรดรับรู้
ความหวังวันใหม่ในกล่องสีชมพู
รออยู่ .. อย่าชักช้า .. มาไวไว ..
เปิดออกมาเถอะ ..
ทิ้งอดีตอันเลอะเทอะเกรอะกรังไว้
ออกมารับความสวยงามวันใหม่
แค่เปิดใจ .. รับมัน .. เท่านั้นก็พอ ..
27 ตุลาคม 2548 01:28 น.
keekie
สารพันเรื่องไหนในพิภพ
ก็เจนจบกระบวนตามความอยากรู้
เที่ยวสอดส่องเอาตาแนบเฝ้าแอบดู
ทั้งสองหูคอยฟังอย่างตั้งใจ
เสนอหน้าเข้าบ้านนั้นออกบ้านนี้
คุณสมบัติผู้ดีมีที่ไหน
เรื่องชาวบ้านชาวช่องจ้องเข้าไป
จะเป็นเรื่องของใครไม่เคยแคร์
กระทั่งมดตัวไหนเป็นตัวผู้
ก็ยังรู้ดูเอาเขาสิแน่
ฉกาจนักเรื่องนินทาสาระแน
เขาเรียกแส่สอดรู้อยู่ทุกวัน
เก่งในเรื่องจาบจ้วงคอยล่วงล้ำ
เช้าจรดค่ำไม่เว้นว่างช่างขยัน
ชอบซักถามพูดมากเหมือนปากคัน
ด้วยนรกหรือสวรรค์สร้างสรรค์มา
ชอบวุ่นวายเรื่องราวของชาวบ้าน
เขารำคาญพวกกร่างสร้างปัญหา
อวดฉลาดตัวนั้นเลิศปัญญา
ทำเก่งกล้าอวดดีเที่ยวชี้ทาง
จะเรื่องของหญิงชายไม่เคยเลือก
แถวบ้านเรียกว่า........รู้ไว้บ้าง
อยากจะเด่นเกินไปจนไร้ยาง
ชอบยกหางก่อนขี้ถือดีจริง
20 ตุลาคม 2548 17:45 น.
keekie
เอ .. ฉันทำมันหายไปไหนนะ?
เอาทิ้งลงถังขยะหรือเปล่าหนอ?
จับถังคว่ำเทลงพื้นยืนหน้างอ
ชักทดท้อหาเท่าไรก็ไม่เจอ ..
เมื่อวันก่อนย้อนมองดูยังอยู่ดี
มาวันนี้อาจพลาดทำพลั้งเผลอ
คุ้ยลิ้นชักตู้เสื้อผ้าด้วยความเบลอ
แต่ก็เก้อหาไม่พบคงจบกัน ..
รื้อหนังสือทุกเล่มเผื่อเม้มไว้
ซุกอยู่ในหน้ากระดาษเคยวาดฝัน
เขียนกลอนรักเพ้อกลอนเศร้าเหงาทุกวัน
แต่มีอันหวังมลายคงหายจริง
ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ปลิ้นออกมา
แบะตะเข็บค้นหาผวายิ่ง
สองมื้อรื้อคุ้ยแคะแงะเป็นลิง
แต่ไม่พบเจอสิ่งที่ต้องการ
หยิบโทรศัพท์จับวางไว้ข้างหู
ถามเพื่อนดูรู้ให้ชัดตัดพลุ่งพล่าน
เพื่อนคงเคยเห็นบ้างเมื่อวันวาน
แต่มันบอกไม่พบพานในตัวแก
ตัดสินใจกดเบอร์หนึ่งเก้าหนึ่ง
เป็นที่พึ่งสุดท้ายหมายทางแก้
แจ้งความจับหัวขโมยมาลอยแพ
จับมาแล่เนื้อเถือหนังขังตะราง
คุณตำรวจช่วยหนูหาดูที
หนูค้นหาทุกที่เคยเหยียบย่าง
สงสัยใครแอบหยิบไปจากที่วาง
เอาหัวใจดวงว่างหนูไปครอง ..
ต้องลงโทษให้สาสมกับความผิด
หนูเก็บไว้มิดชิดปิดปกป้อง
สงสัยหัวขโมยมาเมียงมอง
เฝ้าจับจ้องจะปล้นค้นหั๊วจายยยย ..