1 กุมภาพันธ์ 2548 14:32 น.
keekie
เฮ่อ...วันนี้...จะทำ...อย่างไรดี...
มันไม่มี...อะไร...จะกรอกหม้อ...
ข้าวสารเหลือ...ในถัง...ยังไม่พอ...
เริ่มจะท้อ...หมดทาง...อย่างลำพัง...
เฮ่อออออ!!!...ตกงาน...เงินก็หมด...อดกินข้าว...
ทำสาวห้าว...อย่างเรา...เศร้าสิ้นหวัง...
โอ้...กระเพาะ..ร้องโอดโอย...โหยเสียงดัง...
เจ้าจะพัง...หรืออย่างไร...ใยคร่ำครวญ..
วิทยุ...โทรทัศน์...เอาไปแล้ว...
ไม้จิ้มแข่ว...ยังพอเหลือ...เผื่อเรื่องด่วน...
ของสำคัญ...มีราคา...ล้ำค่าควร...
เพื่อนมันชวน...เอาไปฝาก...โรงจำนำ...
เหลือเพียงตัว...ไร้หัวใจ...ใครจะรับ...
ดอกเบี้ยปรับ...มันแพง...แสนชอกช้ำ...
ความยากจน...ลำบาก...ต้องตรากตรำ...
สุดระกำ...ชีวิต...คิดในใจ...
สะบัดเสื่อ...ผืนงาม...กลางลานกว้าง...
เอา...ตับ...วาง...คู่กับ...ปอด...ไส้ขอด...ไว้...
เร่...เข้ามา...คุณเจ้าขา...รีบให้ไว...
ขายเครื่องใน...เซ่งจี้...มีพร้อมเพรียง...
ขายแลกเงิน...เพื่อเอา...ไปซื้อข้าว...
แต่ใจร้าว...แตกสลาย...กลายเป็นเสี่ยง...
ขอโทษที...ไม่มีขาย...เหลือแค่เพียง...
อยู่บนเขียง...เลือกเอา...เหมาหมดไป...