31 สิงหาคม 2547 17:32 น.
keekie
ส่งดอกไม้ และหัวใจ มากำนัล
เป็นของขวัญ จากน้องชาย มาดร้ายเหลือ
ทำพี่สาว ต้องนั่งเศร้า น้ำตาเครือ
เธอทำเพื่อ สิ่งใดกัน ฉันจนใจ
มาวันนี้ เธอคนดี ยังไม่หยุด
ยังคงรุด ฉุดใจฉัน ให้หวั่นไหว
แม้ไม่สน เธอยังคง เฝ้าส่งใจ
บอกมอบให้ ฉันคนนี้ คนดีของเธอ
โอ๊ย ...พอเสียที พี่คนนี้ เกือบใจอ่อน
ทนคำอ้อน อ่อนหวาน รำพันเพ้อ
ทนเพลงรัก ปักใจ ไม่ไหวเธอ
จนละเมอ เป็นชื่อเธอ เผลอหลุดไป
ขอประกาศ มาดมั่น ในทีท่า
ย้ำวาจา ว่าคงมั่น ไม่หวั่นไหว
พี่คนนี้ ยังดำรง คงจิตใจ
สงวนไว้ ซึ่งทีท่า รักษาฟอร์ม...
.....แข็งใจไว้...เดี๋ยวเสียฟอร์มนะ....
.... (เอ...หรือปล่อยฟอร์มตกดีหว่า?????)....
29 สิงหาคม 2547 16:28 น.
keekie
กอด...ฉันสักนิด คิดเท่าไหร่
กัน...หัวใจ ตกร่องปล่องเสน่หา
ทุก...นาที มีแต่เธอ เสมอมา
วัน...เวลา ที่ล่วงผ่าน ฉันยังจำ
รัก...จริงจริง รักยิ่ง กว่าสิ่งใด
กัน...หัวใจ ตัวเอง อย่างแข็งขัน
มาก...ผู้คน แม้จะเข้า มาประชัน
มาก...กดดัน ให้ใจฉัน มีใครใคร
ฝาก...อ้อมกอด ให้เธอ เพ้อเฝ้าฝัน
รัก...ทุกทุกวันส่งจากฉันได้รับไหม
จาก...คนคนนี้ ที่มั่นคง ตลอดไป
ปาก...หวานไปไหม หากบอกรัก เธออีกครา
รัก...แสนซาบซึ้ง ที่ส่งถึง ใจฉันนี้
มาก...มายคนดีมันช่างมีหลากความหมาย
จาก...เธอที่ฉันอยากบอกแม้น่าอาย
ใจ...คงวอดวายหากไม่ได้กอดจากเธอ..
28 สิงหาคม 2547 20:38 น.
keekie
อันวจี เอ่ยเอื้อน ออกจากปาก
ไม่สามารถ จะฝาก กลับคืนได้
ก่อนจะเอ่ย วาจา ถ้อยคำใด
โปรดคิดให้ ดีดี ก่อนมีคำ
หฤทัย ดวงเล็กเล็ก อาจแตกร้าว
หากได้ฟัง คำแข็งกร้าว ห้าวหยามหยัน
ใจดีดี แทบสลาย กลายแหลกพลัน
โดนประจัญ ด้วยคำพูด อดสูจริง
ดวงใจนี้ มีเปี่ยมล้ำ ความศรัทธา
รู้คุณค่า แห่งความรัก ประจักษ์ยิ่ง
แต่สุดท้าย ใจดวงน้อย แทบพังภินท์
เพราะได้ยิน วาจา ฆ่าใจเอย...
ใจหนอใจ ... ใยอ่อนแอ....แค่ได้ยินคำพูดแย่แย่...
ก็พาใจไหวอ่อนตาม... (คนอารมณ์ศิลปินก็ยังงี้แหละนะ...เฮ่อ!!!...)
27 สิงหาคม 2547 21:56 น.
keekie
**อายุเป็นเพียงสายลมที่พัดผ่าน...
ดังเช่นวันวานของเธอที่ผ่านผัน
ขอเพียงเธอ สบสายตา ซาบซึ้งกัน
จะเห็นความจริงใจของฉันในแววตา...**
เป็นข้อความตามส่งมาพร้อมดอกไม้...
กุหลาบขาวพราวสวยใสเสน่หา...
แอบแนบมาร้อยเล่ห์กลแสนมารยา
จากเธอผู้ได้ชื่อว่า.......คุณ...น้องชาย......
เพลงรักอ้อน อ่อนไหว ในใจหวาม
ส่งประสาน มาให้ฉัน ทุกทุกสาย
พอตอนเที่ยงเธอส่งข้อความออนไลน์
บอกว่ารัก จากหัวใจ หนุ่มวัยฝัน
เฮ่อ.....แสนเหนื่อยหัวใจนักหนา
เธอเข้ามาเย้าหยอกหลอกล้อฉัน
เธอเข้ามาเพื่อล้อเล่นยั่วเย้ากัน
ไม่มีทางได้ใจฉัน......ฝันเถอะเธอ......
พอเสียที ไม่ต้องมี ช่อดอกไม้
เลิกส่งใจ เลิกส่งเพลง เลิกฝันเพ้อ
พอเถอะพอ หยุดเสียที ดีไหมเธอ
เลิกเพ้อเจ้อ ขายขนมจีบ.....พี่สาวเสียที...
24 สิงหาคม 2547 01:08 น.
keekie
ความรักไม่ต้องการซึ่งเหตุผล
การจะเป็นคนรู้ใจช่างแสนง่าย
มีเพียงแค่หัวใจจริงจังก็สบาย
ทั้งใกล้กายและใกล้ใจใช่ใช้เหตุผล
อาจเป็นเพราะ รักเรา ไม่เท่ากัน
ฉันจึงเจ็บช้ำปวดใจในทุกหน
ต้องอดทนและกล้ำกลืนฝืนข่ม
ร้องไห้ร้องห่มขอร้องให้เธอไป
แค่ต้องการหัวใจเพื่อรักแท้
พิสูจน์ให้แน่ว่ารักกันจริงไหม
แต่ยิ่งอยู่กันมาก็ยิ่งห่างกันไกล
ใจสองใจไม่ใกล้กันดั่งวันวาน
ฉันเข้าใจ สองคน ก็สองใจ
แต่ทำไม ไยเป็น เส้นขนาน
ความผูกพัน ในครั้งหนึ่ง ไม่เนิ่นนาน
เป็นเพียงเหตุการณ์ชั่วคราวเคล้าน้ำตา
อย่าใช้เหตุผลมาเหนี่ยวรั้งให้หยุด
มันถึงจุดที่รักเธอนั้นสร่างซา
แม้ไม่อยากให้มีวันที่เลิกรา
ต้องจากมาแม้น้ำตาเอ่อล้นทรวง
...ความรักใช้หัวใจ..ใช่ใช้เหตุผล....
...แม้จะมีสักร้อยเหตุผล...หากไร้หัวใจ..อยู่ไปก็เท่านั้น...