22 สิงหาคม 2547 20:25 น.
keekie
เหล่าบุปผา หลากพรรณ อันรัญจวน
กลิ่นเย้ายวน ชวนภมร อ่อนใจไหว
เจ้างดงาม หวานล้ำ ละมุนละไม
คงชื่นใจ หากได้แอบ แนบเนื้อนวล
หมู่แมลง ลอยตามกลิ่น บินวะว่อน
หลากภมร วิงวอนเว้า เฝ้าชมสวน
อ้อนวอนขอ ลิ้มรสหวาน ซาบซ่านทรวง
สายลมลวง แผ่วพริ้วผ่าน ร่านดวงใจ
มวลไม้งาม ในยามนี้ มิขัดขืน
ไม่อาจฝืน ลืมกฎเกณฑ์ เป็นไฉน
คงต้องยอม ปล่อยภมร แทรกชอนไช
ชิมความหวาน จากเจ้าไซร้ แม้ใจราน
เมื่อสูญสิ้น ความหอมหวล ของมวลไม้
เจ้ามลาย กลายความงาม จางความหวาน
เหล่าภมร จรจากลา บุปผาเคยงาม
สู่ถิ่นฐาน แดนดิน กลิ่นหอมใหม่เอย...
........................................................................
...ดอกไม้แสนงาม..หอมหวาน...เจ้าเอย....
...ผิดหรือไฉน???ที่เจ้าเกิดมาน่าตื่นตา น่าชื่นชม...
..............................................................................
5 สิงหาคม 2547 23:26 น.
keekie
เสียงเหมียว เหมียว ร้องเรียก จากนอกห้อง
เหมือนแมวร้อง เรียกแม่ แน่ไหมเอ๋ย
เสียงแมวร้อง กู่ก้อง ไม่ชอบเลย
แมวเจ้าเอ๋ย หยุดที กี้รำคาญ
เวลานี้ ตีสอง สี่สิบห้า
เป็นเวลา นิทรา อันแสนหวาน
เหตุไฉน ไยต้องทน ทรมาน
เสียงประสาน ของลูกแมว แจ้วจำเนียร
เหมียว เหมียว เหมียว พวกเจ้ายัง ไม่ยอมหยุด
คงต้องรุด ออกไปดู ตามต้นเสียง
ลูกแมวน้อย สามตัว คงนอนเรียง
บนระเบียง ห้องนอน น่าแปลกใจ
สามพี่น้อง แมวน้อย น่าสงสาร
แม่วิฬาร์ ทอดทิ้งเจ้า ได้ไฉน
ไม่คิดห่วง หวงเจ้า เลยดวงใจ
แม่เจ้าไย ใจร้าย ทำลงคอ
แล้วจะทำ ยังไงดี กีกี้จ๋า
จะตามหา แม่แมว ดีไหมหนอ
ลูกหิวนม ร้องจ้า ตัวมอซอ
ไปหาหมอ ดีกว่า ท่าจะดี
บรรจงจับ เจ้าลูกแมว ใส่ตะกร้า
แล้วมุ่งหน้า หาร้านหมอ ตอนตีสี่
แสนบังเอิญ ที่แถวบ้าน ยังพอมี
คลินิกที่ เปิดตลอด ทั้งคืนวัน
หมอท่านว่า ลูกแมวน้อย แรกเกิดนั้น
แม่ต้องหมั่น ป้อนนมลูก ให้ถี่ถี่
ต้องขยัน ดูแล ให้ดีดี
ลูกแมวนี้ จึงเติบใหญ่ และแข็งแรง
บทสุดท้าย ขอชี้แจง แถลงไข
อันดวงใจ กีกี้นั้น มิเคยฝัน
ในชีวิต ของกี้นั้น จะมีวัน
เปลี่ยนแปรผัน เป็นแม่แมว แม้ชั่วคราว...
........................................................................
โอ้...มายก๊อด...ครั้งหนึ่งในชีวิตของ....
คนไม่ชอบแมวแต่ต้องมาเป็นแม่แมวชั่วคราว
ไม่จริ๊ง...ไม่จริง...
...........................................................................
4 สิงหาคม 2547 15:51 น.
keekie
.................................................
มีหลายคน ก้าวเข้ามา ในชีวิต
ขอฝากจิต ฝากรัก สมัครสมาน
ขอฝากตัว ฝากใจ ร่วมดวงมาลย์
น่าเบิกบาน น่าชื่นชม น่ายินดี
.................................................
...ไม่เข้าใจตัวเอง...
หากตัวฉัน ไฉนจึง เป็นเช่นนี้
ไม่ยินดี ไม่ยินร้าย แม้ยังเหงา
หากรับรัก ความเศร้า คงบรรเทา
คงหายเหงา หายเศร้า คลายจาบัลย์
...อาจเป็นเพราะ....
อาจเป็นเพราะ งานมาก ปัญหายุ่ง
จิตเลยมุ่ง แก้ไข ใช้ปัญญา
หลายหลายอย่าง มุ่งมั่น แก้ปัญหา
หมดเวลา คิดเรื่องรัก ให้หนักใจ
...หรืออาจเป็นเพราะ....
กลัวความรัก อกหัก ฝังดวงจิต
เคยอุทิศ ใจรัก อันคงมั่น
แต่สุดท้าย ความรักแยก แตกจาบัลย์
อันความฝัน พังพินท์ แทบสิ้นใจ
...และอาจเป็นเพราะ....
ยังไม่พบ เจอชาย ในความฝัน
ใครคนนั้น ผูกพัน เปี่ยมความหมาย
มอบความรัก ภักดี มิเสื่อมคลาย
จากใจชาย ในฝัน คนนั้นเอง
.................................................
มาวันนี้ อยากขอเพียง แค่หยุดพัก
เรื่องความรัก สร้างฝัน สร้างความหมาย
หากวันใด เมื่อพร้อม ยอมพลีกาย
เพื่อความรัก แด่ชาย ในฝันเอย
.................................................
23 กรกฎาคม 2547 12:29 น.
keekie
ครั้งหนึ่งที่ มีมั่น ฝันในรัก
ครั้งที่พราก ห่างไกล ไม่เศร้าสร้อย
ครั้งหนึ่งนี้ มีฉัน นั้นเฝ้าคอย
ครั้งนี้ร้อย ห่วงหา มาให้เธอ
แค่สิ่งเดียว ที่เกี่ยว เหนี่ยวเราไว้
แค่ดวงใจ สองดวง รวมเป็นหนึ่ง
แค่ความรัก ฝากกันไว้ ให้ตราตรึง
แค่คำนึง ถึงกัน ไม่หวั่นไหว
ต่างต้องไป ตามทาง ทำหน้าที่
ต่างคนที่ ลิขิต ที่ขีดไว้
ต่างที่ทาง แต่ไม่ห่าง ร้างไปไกล
ต่างมีใจ ที่คงมั่น ไม่ผันแปร
ไปเถิดทำ หน้าที่ ดีที่สุด
ไปอย่าหยุด ตามฝัน ที่แน่แท้
ไปอย่าลับ หันหลัง กลับมาแล
ไปก็แค่ บางเวลา หาเป็นปี
ในเวลา ที่ว่าง ฉันยังคอย
ในใจร้อย รักล้น ท้นทวี
ในความหมาย ที่ห่วง ดวงฤดี
ในที่นี้ มีฉัน นั้นเสมอ
บางครั้งหาก พลาดผิด คิดถึงฉัน
บางคืนวัน ที่ฝัน พลันละเมอ
บางทีแค่ นึกถึงกัน ก่อนน่ะเธอ
บางทีเผลอ ลืมไป ว่าใครคอย
... แอบเอากลอนของพี่ชายใจดีมาให้เพื่อนเพื่อนในโพเอมอ่านค่ะ...อิอิอิ
17 กรกฎาคม 2547 17:26 น.
keekie
ถึงวันนี้ ผ่านร้อนหนาว มามากมาย
เดี๋ยวเดินซ้าย แล้วเลี้ยวขวา ช่างผกผัน
ทางชีวิต ของคนเรา เป็นเช่นนั้น
ต้องฝ่าฟัน บุกบั่น ดั้นด้นไป
นอนนับวัน ดูเดือน ที่เลื่อนผ่าน
ถึงความหวาน ความขม ความตรมเศร้า
อีกทั้งความ สนุกสนาน ในใจเรา
ความซึมเซา จากความรัก ประทับทรวง
ทุกทุกอย่าง ต่างสอน ให้เรียนรู้
ว่าชีวิต ยังต้องอยู่ ต่อใช่ไหม
มัวท้อแท้ สิ้นหวังหมด กำลังใจ
ไม่ฝ่าฟัน ต่อไป อยู่ได้หรือ
แม้ท้อถอย สิ้นหวัง หมดเรี่ยวแรง
แม้อ่อนแสง ความหวัง สักปานไหน
มาวันนี้ ลุกขึ้นสู้ ก้าวต่อไป
ขอแรงใจ เป็นกำลัง เท่านั้นพอ...
ขอขอบคุณ ที่มีเธอ อยู่บนโลก
ปัดทุกข์โศก ขจัดร้าย ให้ไกลฉัน
ขอขอบคุณ แรงใจที่ มีให้กัน
เป็นแรงดัน ผลักให้ฉัน ก้าวต่อไป
ขอบคุณเธอ..ที่คอยเป็นห่วง..ถามไถ่..ให้กำลังใจเสมอ..ยังไง ก็ สู้ ไม่ ถอย อยู่แล้ว...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟkeekie
หน้าส่วนตัว
898
