9 กันยายน 2547 23:42 น.
keekie
.....วันเวลา นำพาเรา ให้รู้จัก
ค่าความรัก และคุณค่า พรหมลิขิต
แต่เหตุใด พรหมฯนั้น สั้นเพียงนิด
มาสะกิด ใจฉัน ให้ร้าวราน
ตัวเธอไกล ใจจะห่าง บ้างหรือไม่
อย่าห่างไป หาใครใคร แทนใจฉัน
ยังจำคำ หวานล้ำที่ เธอบอกกัน
บอกว่าฉัน เป็นหนึ่งเดียว ในใจเธอ
มาวันนี้ เธออยู่ไหน ฉันไม่รู้
ใจหดหู่ เกินกว่า จะลืมได้
เฝ้าคิดถึง คนึงอยู่ มิรู้วาย
คงทำได้ แค่ทำใจ ให้ลืมเธอ...
เป็นผลงานของเธอคนหนึ่งที่อ่านงานในโพเอมเสมอๆ
แต่เธอเขียนกลอนไม่เป็นน่ะค่ะ...
มาวันนี้......มีเขาคนหนึ่งอยู่ไกลเธอมาก.....
แล้วเธอก้อเก็บความรู้สึกคิดถึงเขาคนนั้นไว้ไม่ได้.....
จนทำให้เธอต้องเขียนอะไรบางอย่างออกมา.....
เป็นความรู้สึกอย่างที่เห็นล่ะค่ะ.....
ขอกำลังใจให้เธอด้วยนะคะ.....
9 กันยายน 2547 01:02 น.
keekie
.....นับจากวันที่เราไม่รู้จัก
คนห่างไกลกันนักกลับได้พบ
เหมือนเส้นทางสองทางมาบรรจบ
พาเราพบและสบตาค้นหากัน
ยิ่งรู้จักยิ่งค้นพบความเป็นเธอ
เกิดความรู้สึกดีดีเสมอในใจฉัน
เราสองคนยิ่งพูดคุยยิ่งผูกพัน
เนิ่นนานผ่านคืนวันผูกพันด้วยใจ
มาวันนี้แค่อยากถามเธอบางอย่าง
ความรู้สึกเธอแตกต่างจากฉันไหม
มีบางอย่างเกิดขึ้นในหัวใจ
เป็นความรู้สึกใส-ใส แสนบางเบา
อยากขอพรอธิษฐานจากดวงดาว
ฝากข่าวคราวความรู้สึกถึงใจเขา
ให้เขาเซ้ากระซิบข้างหูแผ่วเบา
ว่าหัวใจสองเรารู้สึกเหมือนเหมือนกัน.....
.....จากวันนั้น คนไกล ได้รู้จัก
มาทายทัก เจรจา พาไหวหวั่น
ด้วยสำเนียง เสียงแว่ว แจ้วจำนรร
เป็นผูกพัน ฉันกังขา ว่าทำไม
เริ่มเรื่องราว คราที่ มีความทุกข์
เราคอยปลุก สุขฟื้น คืนมาให้
มาแบ่งปัน ความเหงา เศร้าในใจ
ปัญหาใด ฟันฝ่า มาด้วยกัน
อยากฝากคำ กับน้ำค้าง กลางคืนหนาว
วานดวงดาว พราวพร่าง กลางวสันต์
ฝากน้ำค้าง ยามแดดอ่อน ก่อนเหมันต์
ว่าใจนั้น ผูกสัมพันธ์ มั่นสองเรา
ความรู้สึก นึกถึง อยู่เสมอ
คือตัวเธอ มีฉัน ในวันเหงา
คือตัวฉัน มีเธอ ที่เพ้อเศร้า
คือสองเรา มีกัน นิรันดร ......
5 กันยายน 2547 00:48 น.
keekie
เพียงมีเธอ ชิดใกล้ ที่ในฝัน
คงหลับนาน หวานหยด ไม่หมดหวัง
ยามตื่นตา อย่าให้ ใจพินทร์พัง
อยากอยู่ยัง ฝังไว้ ในฝันดี
แต่เธอนั้น มาเกลื่อนกลบ ลบมันหาย
ฝันสลาย กลายเป็นขม ตรมฤดี
ขอเถอะนะ อย่าทำ ช้ำอีกที
ขอสักที ให้โอกาส วาดรักเรา
เอาความรัก ชีวี ที่พลีให้
เอาหัวใจ อิงแอบ ตรงแทบเท้า
เอาอ้อมแขน โอบกัน ฝันของเรา
เอาความเหงา มากอง เลิกข้องใจ
มาอยู่ใน วงแขน ที่แสนอุ่น
สร้างสมดุล ละมุนรัก จักได้ไหม
จะกอดเกี่ยว นวลปราง ไว้กลางใจ
มิปล่อยให้ เหงาใจ ไปอีกเลย
ขอเพียงเธออย่าย่างกรายมาเข้าฝัน
เหมือนอย่างทุกทุกวันจะได้ไหม
ฉันต้องตื่นขึ้นมาด้วยตกใจ
สั่นสะท้านหวั่นไหวฝันไม่ดี
แค่ได้ยินเสียงเธอตอนก่อนนอน
แทบจะซุกแอบแนบหมอนแล้ววิ่งหนี
คนอะไรมาตามตื้อได้ทุกที
มาขอร่วมชีวีมีฝันด้วยกัน
เอาความรัก และชีวี ที่พลีให้
กับหัวใจที่อิงแอบแนบพร้อมฝัน
รวมทั้งอ้อมกอดจากอ้อมแขนล่ำกำยำ
กลบความอ้างว้างพลันให้ *น้องปลา*
คำสุดท้ายที่ผู้หญิงอยากจะบอก
ให้ลูกผู้ชายอกสามศอกจำไว้หนา
ความลับที่ผู้หญิงซ่อนในอุรา
ปากกับใจนั้นหนา...มักไม่ตรงกัน...
4 กันยายน 2547 00:20 น.
keekie
เลขคณิตบทแรกแปลกหนักหนา
เธอสบตาพาใจฉันสั่นเสมอ
ในสมองต้องคำนวณจิตใจเธอ
ตาฝันเพ้อที่ส่งมามีค่าเท่าไร
บทที่สองลองบวกลบขบคิดหนัก
คำว่ารักที่เธอฝากผ่านดอกไม้
ลองถอดรูท หารสอง เหลือเท่าไร
ถึงครึ่งใจของเธอไหมนะคนดี
บทที่สามยามติดบ่วงล่วงตกหลุม
นั่งควบคุมกุมขมับนับพื้นที่
กว้างลึกยาวตื้นหนาบางเกินพอดี
มีพื้นที่เพียงพอไหมให้ใจฉัน
บทที่สี่ มีใคร ช่วยได้ไหม
แฟคเตอร์ใจยากเย็นเป็นหนักหนา
เปิดหนังสือหานิยามตามตำรา
จะแทบบ้า ร้อนวิชา ถอดค่าใจ
1 กันยายน 2547 02:22 น.
keekie
หนึ่งภาพความฝันจินตนาการ
ผสมผสานจิตวิญญาณอันหาญกล้า
จะบุกบั่นดั้นด้นค้นพสุธา
ออกอิทธิฤทธาท้าไพรี
อันตัวข้าน้อยนี้มีศรีศักดิ์
โลกประจักษ์ชัดแจ้งแถลงศรี
ประกาศก้องร้องกู่ทั่วปฐพี
บนพื้นพิภพนี้มิมีเกรง
แม้ตัวข้าน้อยนี้จะเป็นหญิง
มิคิดประวิงนิ่งรับคำข่มเหง
กล้าออกรบปรบมือสู้อยู่ทุกเพลง
เปิดบรรเลงเพลงดาบเพื่อฟาดฟัน
แม้พุ่งหอกตอกหมัดเชือดตัดคอ
ไม่ย่นย่อก่อเกิดสะเทือนขวัญ
ยังมั่นมุ่งรบพุ่งต่อไปใฝ่ประจัญ
ไม่ประหวั่นพรั่นพรึงตะลึงเลือน
กระทำการทุกอย่างพลางยั้งคิด
จะไม่จับยึดติดกับสิ่งเสมือน
ประหนึ่งว่าคอยใช้สติสะกิดเตือน
ไม่ทำการบิดเบือนเลื่อนลอยไป
และนี่คือสนามรบประลองชีวิต
นักรบไม่อาจยึดติดความเป็นหญิง
แม้มีนักรบชายเข้าร่วมชิง
นักรบหญิงอย่างข้ามิขลาดกลัว
..............สาวโหด มันส์ ฮา...........
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟkeekie
หน้าส่วนตัว
807
