17 กันยายน 2547 21:08 น.
keekie
ใจสลาย.....มลายแล้ว.....เจ้าแก้วเอ๋ย...
ก่อนเราเคย.....หยอกเย้า.....เว้าวอนหา...
ความผูกพัน.....ที่เรามี.....แต่ก่อนมา...
ปวดอุรา.....มาวันนี้.....ไม่มีเลย.....
จะเอ่ยปาก.....ถามความนัย.....จากใจเจ้า...
ลืมรักเรา.....สิ้นหรือไร.....ใยทำเฉย...
ในดวงตา.....ไร้แววหวาน.....เหมือนอย่างเคย...
โปรดเฉลย.....เอ่ยคำ.....จำนรรจา...
ความเข้าใจ.....ต่อกัน.....ในวันเก่า...
เหลือเพียงเงา.....ให้รำพึง.....คะนึงหา...
ทิ้งข้าช้ำ.....ว้าเหว่.....อยู่เอกา...
กินน้ำตา.....ต่างข้าว.....ทุกเช้าเย็น...
หากในใจ.....เจ้านี้.....มิมีรัก...
ข้าจำจัก.....หลีกหนีหน้า.....มิให้เห็น...
ความผูกพัน.....ครั้งเก่าก่อน.....ตอนนี้เป็น...
สิ่งลำเค็ญ.....สำหรับข้า.....ว่าต้องลืม.....
16 กันยายน 2547 00:51 น.
keekie
เพียงคำพูดหนึ่งคำที่ให้ไว้
เพียงนาทีหนึ่งไซร้ที่โทรหา
เพียงคำรักหนึ่งคำที่ให้มา
เพียงเสี้ยววานเวลาที่พบกัน
ได้อยู่ใกล้แนบชิดสนิทเนื้อ
รักจุนเจือใจข้ายังมีหวัง
รักที่ให้มีค่าเสริมกำลัง
ใจยังหวังรอรักแท้ในหัวใจ
แค่สดับตรับเสียงสำเนียงหวาน
หัวใจตอบรับขับขานกังวาลใส
แค่ได้ชิดเคียงใกล้ได้อุ่นไอ
พาหัวใจวาบหวามตามความฝัน
ใจหลงเพ้อเฝ้าฝันหาวันหวาน
แม้เนิ่นนานผ่านไปมิไหวหวั่น
ขอเวลาได้พานพบสบตากัน
เริ่มผูกพันสองใจฝันเป็นความจริง
13 กันยายน 2547 14:11 น.
keekie
หนูไม่ยอม หนูไม่ยอม หนูไม่ยอม
แม่ถนอม หนูดัง ไข่ในหิน
มดไม่ไต่ ไรไม่ตอม ไร้มลทิน
มาวันนี้ ต้องได้ยิน คำคนพาล
เขาหาว่า หนูระกำ ช้ำเพราะรัก
เขาหาว่า หนูอกหัก เพราะชายหาญ
เขาปรักปรำ ว่าหนูจำ ช้ำไปนาน
เขาใส่ความ ว่าหนูพาล เปลี่ยนแปลงใจ
ฮือ.....มันไม่จริง มันไม่จริง มันไม่จริง
หญิงรักหญิง ทิ้งใจชาย ได้ไฉน
เขาทำร้าย ป้ายความ หยามดวงใจ
หนูผิดไหม คุณผู้ชายหลายอารมณ์
ขอออดอ้อน วอนหา ยุติธรรม
จับจองจำ คนทำช้ำ ย้ำอกขม
หมดเรี่ยวแรง แต่ต้องกล้ำ กลืนฝืนข่ม
ขึ้นดิ้นรน เว้าวอนหา คนเห็นใจ.....ฮือ....
...ฮือ...เขาใส่ร้ายหนู....หนูไม่ย๊อม...ไม่ยอม...ฮือออ.....
11 กันยายน 2547 20:25 น.
keekie
เสียงฝนโปรยเป็นสายปรายกระหน่ำ
พาใจช้ำคร่ำครวญหาสิ่งขาดหาย
ความอบอุ่นจากอกกว้างที่ร้างกลาย
แตกสลายไปพร้อมรักปรักหักพัง
กลิ่นไอฝนปนความหนาวร้าวรานจิต
เคยใกล้ชิดสนิทแนบแปลบความหลัง
ในดวงจิตไม่คิดยึดติดเหนี่ยวรั้ง
จึงยับยั้งกลั้นใจจากพรากรักจร
พลันฟ้าร้องก้องคำรามลามทั่วฟ้า
กรีดใจข้าแทบปริแตกแยกเป็นสอง
กวาดสายตาหาคนเคยข้างเคียงครอง
แต่กลับมองไม่เห็นแม้เพียงเงา
โอ้....น้ำตาข้าไหลรินปริ่มปนฝน
เทบ่าล้นผสมผสานความเปลี่ยวเหงา
มีฟ้าร้องก้องคำรามตามแยกเรา
พรากรักเขาจากใจข้า.....ชั่วนิรันดร์.....
10 กันยายน 2547 15:41 น.
keekie
เสียงหัวเราะ เสาะสนั่น ลั่นพสุธา
ตื่นนอนมา ตอนเช้า อารมณ์ใส
มีแก่ใจ สนุกสนาน เบิกบานฤทัย
ไม่มีอะไร ก็ขำได้ ง่ายจริงจริง.....
ตกตอนสาย เขาเริ่มหน่าย วายอารมณ์
กลับตรอมตรม จมความเศร้า เหงาเข้าสิง
เฝ้าฝันเพ้อ เหม่อลอย คอยนั่งนิ่ง
จิตประวิง อิงความรัก ครั้งผ่านมา.....
เมื่อท้องตึง ก็เข้าถึง อารมณ์รัก
เขาปักหลัก นั่งเขียนกลอน วอนเว้าหา
สาวโชคดี ผู้มีรัก เต็มอุรา
มาสิมา มารักกัน ฝันเรามี.....
พอมีสาว มาตกหลุม รุมหลงรัก
เขาก็ชัก ปอดปอด ถอดใจหนี
เริ่มบ่ายเบี่ยง เอียงเอน ขอเป็นพี่
ตัวผมนี้ เป็นได้เพียง แค่ในฝัน.....
ทำสาวสาว อกหัก รักเป็นพิษ
เศร้าในจิต คิดหมองหม่น ผมหุนหัน
ปล่อยน้ำตา ลูกผู้ชาย ไหลพรากพลัน
เปลี่ยนทั้งวัน อารมณ์เขา ไม่เข้าใจ.......
เคยพูดคุย หยอกล้อ มาเนิ่นนาน
เกิดคำถาม ขึ้นในจิต คิดสงสัย
เขาคนนี้ เป็นคนบ้า หรืออย่างไร
หรือในใจ เป็น.....ผู้ชายหลายอารมณ์.....
......มอบให้แด่...ผู้ชายอารมณ์แปรปรวนทุกคน.........
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟkeekie
หน้าส่วนตัว
1139
