23 กันยายน 2547 21:10 น.

คิดถึง..คำสัญญา



.....อย่ายึดถือ สัญญาคนรักกัน
เป็นแค่คำในค่ำของคืนหนึ่ง
ที่ดวงใจสองดวงต่างร้อยรึง
ในยามรักงามซึ้งถึงดวงใจ

คิดถึงเธอคนหนึ่งคิดถึงมาก
แม้กายจากกันไกลสักแค่ไหน
ความคิดถึงยังเวียนวนอยู่ต่อไป
ยังงดงามทั่วใจทุกเรื่องราว

คืนที่ฝันทุกฝันช่างอำไพ
เต็มทั่วทั้งห้องใจหทัยผ่าว
หนาวก็อุ่นกรุ่นกับรักที่พร่างพราว
ในคืนที่มีดวงดาวในดวงตา

ยังคิดถึงแย้มยิ้มกับแก้มยั่ว
เจ้าที่งามถ้วนทั่วเป็นนักหนา
เสียงกระซิบที่ปลุกปลอบทรมา
มือที่ไล้ลูบหน้าน้ำตาชาย

คิดถึงเจ้าเข้าถึงดวงใจแล้ว
ยามรักแคล้วคลาดดั่งมิคิดหมาย
น้ำตาไหลเย็นเยียบเฉียบเนื้อกาย
ได้แต่เขียนคำร้อยรายเป็นบทกลอน

คืนนี้หนาวร้าวแค่ไหนดวงใจพี่
เจ้าจะมีใครเรียงนอนเคียงหมอน
ใครจะปลอบปลุกใจก่อนเจ้านอน
มือใครจะอาทรยามเจ้ากลัว

ถ้างานหนักพักหน่อยนะคนดี
ขอความปรารถนาดี ทุกถ้วนทั่ว
บันดาลให้เจ้าอย่ามีวันหม่นมัว
ถึงห่างตัวพี่ไม่เคยห่างใจ

...สัญญาที่เคยให้ยังยึดถือ
เพราะเธอคือคนเดียวมิหวั่นไหว
ไม่ได้ครองเนื้อกายไม่เป็นไร
เพียงได้รักเจ้าต่อไปเท่านั้นพอ



.....คำสัญญา ของเรา ค่ำคืนนั้น
ใจสองดวง ร่วมสร้างฝัน มากความหมาย
ฉันและเธอ เคยอิงแอบ แนบชิดกาย
ดาวพร่างพราย รายล้อม กล่อมสองเรา

แม้กายหนาว ราวร้าวเหน็บ เจ็บเหลือแสน
อบอุ่นแม้น เพียงเธอข้าง ร้างความเหงา
เสียงใจเต้น เป็นจังหวะ ผะแผ่วเบา
ทั้งสองเรา อยู่เป็นเงา กันและกัน

อกกว้างอุ่น กรุ่นเย้า เว้าวอนหา
สองดวงตา แสนเศร้า เคล้าชวนฝัน
เสียงกระซิบ พริ้วแผ่ว แว่วสู่กรรณ
พาใจฉัน ฝันถึงเธอ เพ้อร่ำไป

คืนนี้หนาว ดุจราว ค่ำคืนนั้น
ใจหวาดหวั่น สั่นสะท้าน พาลร้องไห้
โอ้ละหนอ ความอบอุ่น เจ้าร้างไกล
ไยดวงใจ ให้พลัดพราก จากห่างจร

ฉันรำพึง คิดถึงเธอ เพ้อเดียวดาย
น้ำตาราย พรายพร่าง ต่างต้องหมอน
เคยมีเธอ อิงแอบ แนบซุกนอน
มาวันนี้ ไร้อาทร เมื่อร้อนใจ

คืนนี้เจ้า เหงาแค่ไหน ดวงใจฉัน
มีไหมใคร ช่วยแบ่งปัน ยามร้องไห้
มีไหมใคร จะปลุกปลอบ ยอดดวงใจ
แสนอาลัย ห่วงหา คราห่างกัน

คำสัญญา ที่เคยให้ ยังยึดถือ
น้ำคำคือ คำสาบาน สานคงมั่น
รอเวลา คราเราสอง ต้องพบกัน
ความผูกพัน ย้ำสองใจ ในสัญญา.....

1115

love

comment

22 กันยายน 2547 01:28 น.

...ฉันรักเธอ...

keekie

มีบางสิ่งบางอย่างอยากจะบอก

ด้วยดวงใจที่ช้ำชอกหมดความหวัง

ความรักจากฉันคนนี้มั่นคงจีรัง

แต่ไม่หวังเหนี่ยวรั้งเธอให้กลับมา

ฉันมักมีเหตุผลกับทุกสิ่ง

เป็นผู้หญิงมั่นใจตัวเองหนักหนา

เก็บงำคำรักไว้ในเบื้องลึกของอุรา

แอบซ่อนมันตลอดมาไม่พูดเลย.....

เธอเคยถามว่ารักกันบ้างไหม

ขอให้ฉันเผยความนัยเอ่ยเฉลย

แค่อยากให้ฉันบอกด้วยความรู้สึกคุ้นเคย

ว่าเราจะลงเอยด้วยการเป็นคนของหัวใจ

มันยากสำหรับฉันที่จะตอบ

ความรู้สึกผิดชอบยับยั้งฉันไว้

เราไม่สามารถเป็นคนคุ้นเคยของหัวใจ

เพราะไม่อาจผลักไสคนใกล้ใจเธอ

สุดท้าย...........

ผลของการมีเหตุผลให้กับทุกสิ่ง

คือผู้หญิงอย่างฉันไม่อาจหวั่นไหว

และไม่อาจทำตามความต้องการของหัวใจ

ต้องปล่อยให้เธอจากไปและเข้าใจว่า...ไม่...รัก...กัน...

1104

love

comment

21 กันยายน 2547 21:17 น.

...สดุดีพ่อขุนแผนจำแลง...

keekie



น่าชื่นชม พ่อคุณ พ่อทูนหัว

	ละงานครัว มัวมานั่ง ใจคว่ำหงาย

	ร่ายเวทมนต์ เสกคาถา น้ำมันพราย

	แล้วแปลงกาย เป็นขุนแผน มาดแมนจริง


	ออกเดินทาง ผจญภัย ในป่ากว้าง

	กลบเคว้งคว้าง เวิ้งว้างใจ หาใกล้หญิง

	พบสาวงาม ไม่งาม ตามเป็นลิง

	วิ่งล้มกลิ้ง เพื่อชิง เหล่าหญิงงาม


	มีทะเล กว้างใหญ่ ไม่ไหวหวั่น

	ขุนแผนท่าน เจ้าปัญญา หาเกรงขาม

	ทอดสะพาน ข้ามลิ่ว หลิ่วตาตาม

	แวววาบหวาม คร้ามใจเหลือ เกลือหายเค็ม


	ข้ามฟากได้ หมายไว้ เรือนไทยสวย

	สาวระรวย สวยสคราญ ท่านมองเห็น

	รีบจ้ำอ้าว ก้าวไว ใจไม่เย็น

	แอบแฝงเร้น เข้าเรือนไทย ใจสั่นรัว


	เหล่าสาวงาม ตามเรือน สะเทือนไหว

	ผู้เกรียงไกร ไปเยี่ยม เยียนถ้วนทั่ว

	น้องงามตา กัลยา ต่างหวาดกลัว

	ไม่ตามัว หลงรูป พ่อขุนแปลง


	นักรบหญิง แห่งเรือนไทย ใจมาดมั่น

	มิหวาดหวั่น พรั่นพรึง สิ่งแอบแฝง

	ออกสนาม ตามพ่อขุน รุ่นจำแลง

	คาถาแปลง แซงแทรก แหลกสลาย


	ผู้ยิ่งใหญ่ กลายกลับ ลับสู่ครัว

	นั่งตามัว ขรัวขลุก ปลุกใจหาย

	ท่านขุนแผน สำแดงเดช เวทย์กลับกลาย

	เป็นผู้ชาย  หมายมุ่ง  ยุ่งเรื่องครัว...


....................................................................................

...หญิงเรือนไทย......มิต้องกลัว.....นักรบหญิง......มาแล้วจ้า...
         ..................มาปราบอธรรมอ่ะ...................

.............................................................................................

1376

love

comment

19 กันยายน 2547 14:27 น.