3 กุมภาพันธ์ 2548 17:56 น.

...ใจพเนจร...

เก็บเศษใจ...แตกร้าว...คราวไหวหวั่น...
มาก่อปั้น...แต่งเติม...และเสริมต่อ...
พร้อมเสาะหา...กำลังใจ...เพิ่มเพียงพอ...
ทิ้งความท้อ...เหนื่อยล้า...ไว้กลางทาง...

มีสายลม...เป็นเพื่อน...คอยเตือนย้ำ...
ทุกก้าวย่ำ...ผ่านหนาม...ที่ตามขวาง...
มีท้องฟ้า...เป็นกำลัง...ยามเลือนลาง...
ไอหมอกจาง...ให้พลัง...ครั้งสิ้นแรง...

หนึ่งดวงใจ...ฉันมีฉัน...ยังคงอยู่...
ด้วยนึกรู้...เคยสลาย...มลายแสง...
หากพบเจอ...อุปสรรค...มิคลางแคลง...
จะแสดง...ความกล้า...ให้บ้าพอ...

เริ่มเสาะหา...ความฝัน...ในวันใหม่...
แม้สิ้นไร้...ความจริงใจ...จากใครหนอ...
สู้ลำพัง...มั่นไป...ไม่รั้งรอ...
มิร้องขอ...ครวญคร่ำ...ร่ำรำพัน...

1485

love

comment

3 กุมภาพันธ์ 2548 00:55 น.

..คุณจอห์นนี่..

keekie

สวัสดี...คุณจอห์นนี่..
เอ..เรานี้..เคยเจอกัน...มาก่อนไหม..
เหมือนเคยคุ้น...หน้าตา...ท่าเดินไป...
เคยคุ้นใจ...เคยคุ้นตัว...น่ากลัวเกรง...

ทำแอ๊คท่า...เดินถือแตร...ปี่แปเป่า...
เอ๊ะ..เราเมา...หรือคุณมึน..ถึงนั่งเขลง...
ไม่ต้องเก๊ก...วางฟอร์ม...ทำครื้นเครง..
เชิญบรรเลง...เพลงร้อง...ให้ก้องไป...

มองทำไม...ใคร่รู้จัก...หรือแค่ทัก...
ท่าชวน...ชักมึนงง..ให้สงสัย..
มาหาเรื่อง..ให้เคืองโกรธ..หรืออย่างไร...
จะเอาไง...ว่ามา..อย่ารีรอ...

แน๊ะ...พูดด้วย..ทำไม่ตอบ..ชอบกลนัก...
หัวเราหนัก...ให้มึนมึน...จึงอยากขอ...
ถุงพลาสติก..หรือกระป๋อง..สักใบพอ..
ล้นถึงคอ...แล้วคุณ...เร็วให้ไว...

แหวะ...ไม่ทัน..แล้วคุณ...นั่งลุ้นนาน..
ท้องไส้พาล..ปั่นป่วน...มวนไปใหญ่...
อ้วกซักที...ค่อยยังชั่ว...มันออกไป...
ฟ้าเริ่มใส...เราสร่าง..หายกร่างเลย...

อ้าว...ที่แท้...คุณจอห์นนี่...อยู่ข้างขวด..
นี่เราอวด...หาเรื่อง...เขื่องจริงเอ๋ย...
โอ้ความเมา..ทำให้เรา..อับอายเอย...
ความจริงเผย...คุณจอห์นนี่เรดฯ...นี่เอง

1019

love

comment

2 กุมภาพันธ์ 2548 18:53 น.

...สะดุดรัก...

keekie

ได้เวลา...เลิกงาน...ห้าโมงเย็น...
ต้องรีบเผ่น...มีนัด...กับเพื่อนไว้...
เพื่อดูหนัง...ฟังเพลง...เร่งให้ไว...
เดี๋ยวถ้าไป...ไม่ทันนัด...จะอดกัน...

ประตูลิฟท์...เปิดแล้ว...โอ้...แม่เจ้า...
เห็นเพียงเครา...ช่างเย้ายวน...ชวนให้ฝัน...
ใครกันหนอ...มาดเท่ห์...เก๋..ฉกรรจ์...
หัวใจพลัน...เต้นโครมคราม...ตามหลังคุณ...

เดินเข้าลิฟท์...คนเยอะ...เบียดกันแยะ...
แอบกระแซะ...เข้าใกล้...หาไออุ่น...
สูทสีเทา...หอมฟุ้ง...กรุ่นละมุน...
โถ...พ่อคุณ...มาจากไหน...ใครบอกที...

โอ๊ะ...เขาชน...หนูเซ...เททางขวา...
ซุกเข้ามา...ทางไหล่ซ้าย...อย่างเร็วรี่...
อ๊ะ...เขาย้ำ...เบียดซ้ำ...อีกสองที...
เลยต้องปรี่...เกาะแขนคุณ...วุ่นหัวใจ...

อ้าว...นี่เธอ...เจอก็ดี...มีงานด่วน...
กำลังม่วน...ได้พึ่งพา...และอาศัย...
อย่างรีบเร่ง...ต้องเร็ว...เสร็จให้ไว...
แล้วค่อยไป...เที่ยวต่อ...ก็แล้วกัน...

โอ้...มายก๊อด...นายเราเอง...น่าเกรงขาม...
กะจะดาม...อกไว้ด้วย...ฮ่วย...แค่ฝัน...
ฮือ...ว่าแล้ว...คราวนี้...อดหมดกัน...
อดเที่ยวพลัน...ต้องนั่งทำ...งานต่อไป...

922

love

comment

1 กุมภาพันธ์ 2548 14:32 น.