3 กุมภาพันธ์ 2548 17:56 น.
keekie
เก็บเศษใจ...แตกร้าว...คราวไหวหวั่น...
มาก่อปั้น...แต่งเติม...และเสริมต่อ...
พร้อมเสาะหา...กำลังใจ...เพิ่มเพียงพอ...
ทิ้งความท้อ...เหนื่อยล้า...ไว้กลางทาง...
มีสายลม...เป็นเพื่อน...คอยเตือนย้ำ...
ทุกก้าวย่ำ...ผ่านหนาม...ที่ตามขวาง...
มีท้องฟ้า...เป็นกำลัง...ยามเลือนลาง...
ไอหมอกจาง...ให้พลัง...ครั้งสิ้นแรง...
หนึ่งดวงใจ...ฉันมีฉัน...ยังคงอยู่...
ด้วยนึกรู้...เคยสลาย...มลายแสง...
หากพบเจอ...อุปสรรค...มิคลางแคลง...
จะแสดง...ความกล้า...ให้บ้าพอ...
เริ่มเสาะหา...ความฝัน...ในวันใหม่...
แม้สิ้นไร้...ความจริงใจ...จากใครหนอ...
สู้ลำพัง...มั่นไป...ไม่รั้งรอ...
มิร้องขอ...ครวญคร่ำ...ร่ำรำพัน...
3 กุมภาพันธ์ 2548 00:55 น.
keekie
สวัสดี...คุณจอห์นนี่..
เอ..เรานี้..เคยเจอกัน...มาก่อนไหม..
เหมือนเคยคุ้น...หน้าตา...ท่าเดินไป...
เคยคุ้นใจ...เคยคุ้นตัว...น่ากลัวเกรง...
ทำแอ๊คท่า...เดินถือแตร...ปี่แปเป่า...
เอ๊ะ..เราเมา...หรือคุณมึน..ถึงนั่งเขลง...
ไม่ต้องเก๊ก...วางฟอร์ม...ทำครื้นเครง..
เชิญบรรเลง...เพลงร้อง...ให้ก้องไป...
มองทำไม...ใคร่รู้จัก...หรือแค่ทัก...
ท่าชวน...ชักมึนงง..ให้สงสัย..
มาหาเรื่อง..ให้เคืองโกรธ..หรืออย่างไร...
จะเอาไง...ว่ามา..อย่ารีรอ...
แน๊ะ...พูดด้วย..ทำไม่ตอบ..ชอบกลนัก...
หัวเราหนัก...ให้มึนมึน...จึงอยากขอ...
ถุงพลาสติก..หรือกระป๋อง..สักใบพอ..
ล้นถึงคอ...แล้วคุณ...เร็วให้ไว...
แหวะ...ไม่ทัน..แล้วคุณ...นั่งลุ้นนาน..
ท้องไส้พาล..ปั่นป่วน...มวนไปใหญ่...
อ้วกซักที...ค่อยยังชั่ว...มันออกไป...
ฟ้าเริ่มใส...เราสร่าง..หายกร่างเลย...
อ้าว...ที่แท้...คุณจอห์นนี่...อยู่ข้างขวด..
นี่เราอวด...หาเรื่อง...เขื่องจริงเอ๋ย...
โอ้ความเมา..ทำให้เรา..อับอายเอย...
ความจริงเผย...คุณจอห์นนี่เรดฯ...นี่เอง
2 กุมภาพันธ์ 2548 18:53 น.
keekie
ได้เวลา...เลิกงาน...ห้าโมงเย็น...
ต้องรีบเผ่น...มีนัด...กับเพื่อนไว้...
เพื่อดูหนัง...ฟังเพลง...เร่งให้ไว...
เดี๋ยวถ้าไป...ไม่ทันนัด...จะอดกัน...
ประตูลิฟท์...เปิดแล้ว...โอ้...แม่เจ้า...
เห็นเพียงเครา...ช่างเย้ายวน...ชวนให้ฝัน...
ใครกันหนอ...มาดเท่ห์...เก๋..ฉกรรจ์...
หัวใจพลัน...เต้นโครมคราม...ตามหลังคุณ...
เดินเข้าลิฟท์...คนเยอะ...เบียดกันแยะ...
แอบกระแซะ...เข้าใกล้...หาไออุ่น...
สูทสีเทา...หอมฟุ้ง...กรุ่นละมุน...
โถ...พ่อคุณ...มาจากไหน...ใครบอกที...
โอ๊ะ...เขาชน...หนูเซ...เททางขวา...
ซุกเข้ามา...ทางไหล่ซ้าย...อย่างเร็วรี่...
อ๊ะ...เขาย้ำ...เบียดซ้ำ...อีกสองที...
เลยต้องปรี่...เกาะแขนคุณ...วุ่นหัวใจ...
อ้าว...นี่เธอ...เจอก็ดี...มีงานด่วน...
กำลังม่วน...ได้พึ่งพา...และอาศัย...
อย่างรีบเร่ง...ต้องเร็ว...เสร็จให้ไว...
แล้วค่อยไป...เที่ยวต่อ...ก็แล้วกัน...
โอ้...มายก๊อด...นายเราเอง...น่าเกรงขาม...
กะจะดาม...อกไว้ด้วย...ฮ่วย...แค่ฝัน...
ฮือ...ว่าแล้ว...คราวนี้...อดหมดกัน...
อดเที่ยวพลัน...ต้องนั่งทำ...งานต่อไป...
1 กุมภาพันธ์ 2548 14:32 น.
keekie
เฮ่อ...วันนี้...จะทำ...อย่างไรดี...
มันไม่มี...อะไร...จะกรอกหม้อ...
ข้าวสารเหลือ...ในถัง...ยังไม่พอ...
เริ่มจะท้อ...หมดทาง...อย่างลำพัง...
เฮ่อออออ!!!...ตกงาน...เงินก็หมด...อดกินข้าว...
ทำสาวห้าว...อย่างเรา...เศร้าสิ้นหวัง...
โอ้...กระเพาะ..ร้องโอดโอย...โหยเสียงดัง...
เจ้าจะพัง...หรืออย่างไร...ใยคร่ำครวญ..
วิทยุ...โทรทัศน์...เอาไปแล้ว...
ไม้จิ้มแข่ว...ยังพอเหลือ...เผื่อเรื่องด่วน...
ของสำคัญ...มีราคา...ล้ำค่าควร...
เพื่อนมันชวน...เอาไปฝาก...โรงจำนำ...
เหลือเพียงตัว...ไร้หัวใจ...ใครจะรับ...
ดอกเบี้ยปรับ...มันแพง...แสนชอกช้ำ...
ความยากจน...ลำบาก...ต้องตรากตรำ...
สุดระกำ...ชีวิต...คิดในใจ...
สะบัดเสื่อ...ผืนงาม...กลางลานกว้าง...
เอา...ตับ...วาง...คู่กับ...ปอด...ไส้ขอด...ไว้...
เร่...เข้ามา...คุณเจ้าขา...รีบให้ไว...
ขายเครื่องใน...เซ่งจี้...มีพร้อมเพรียง...
ขายแลกเงิน...เพื่อเอา...ไปซื้อข้าว...
แต่ใจร้าว...แตกสลาย...กลายเป็นเสี่ยง...
ขอโทษที...ไม่มีขาย...เหลือแค่เพียง...
อยู่บนเขียง...เลือกเอา...เหมาหมดไป...
30 มกราคม 2548 23:47 น.
keekie
บนถนน..หนทาง..ของนักสู้..
มิอดสู..ยอมแพ้..แม้หวั่นไหว..
ยามหกล้ม..ต้องลุกเดิน..ก้าวต่อไป..
มีหัวใจ..เข้มแข็ง..แกร่งดังผา..
บนเวที..ชีวิต..คิดให้หนัก..
แม้หยุดพัก..ใช่ท้อ..ก่อความกล้า..
ต้องผจญ..ปัญหา..ที่เข้ามา..
ใช้เวลา..เหนื่อยล้า..ได้ไม่นาน..
บนวิถี..ทางเดิน..แห่งความรัก..
บ้างหาญหัก..ดวงใจ..ให้ร้าวฉาน..
ในบางครา..หวานล้ำ..ฉ่ำดวงมาลย์..
ดังกังวาล..กู่ร้อง..ก้องหทัย..
ทุกเส้นทาง..ที่เดิน..สู่ความฝัน..
ต้องมีอัน..แตกต่าง..จากคิดไว้..
อย่าหมดหวัง..สิ้นพลัง..จงสู้ไป..
วัดหัวใจ..ให้รู้..ผู้กล้าเดิน..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟkeekie
หน้าส่วนตัว
1491
