15 เมษายน 2548 19:53 น.

.. จากใจ ..

มะลิขาวสองดอกบอกแทนใจ
ด้วยหวังให้ประสบแต่สุขสันต์
หยาดน้ำรดรินไหลจากใจมั่น
บนสองมืออบอุ่นนั้นที่คุ้นเคย

ปรารถนาสิ่งร้ายอย่ากรายผ่าน
สิ่งศักดิ์สิทธิ์โปรดบันดาลวานท่านเผย
ความสวยงามในโลกหล้ามาลงเอย
ณ ที่นี่ .. ที่คุ้นเคย ... ของหัวใจ ...

1102

love

comment

30 มีนาคม 2548 00:37 น.

.. รักด้วยน้ำตา ..

keekie

คุณ ... เป็นคนมีพรสวรรค์ในการสร้างความเจ็บปวด
ทำหัวใจร้าวรวด ... ปวดแสบ ... ร้อน ...
จนปริแตก ... แหลกสลาย ... แทบขาดรอน ..
มิอาจถอน ... พิษรัก ... ได้สักที ...

ฉัน ... เป็นคนมีพรสวรรค์ในการรนหาเรื่อง ...
ฉลาดปราดเปรื่องในการเข้าหาไฟ .. หลากสี ...
พาหัวใจตัวเอง .. ไปเจ็บช้ำ .. โดนย่ำยี ...
สะใจดี ... รับความเจ็บ ... เก็บร้าวราน ...

ใจ...เจ้าบอกได้ไหมว่า...คำว่ารัก...คือสิ่งใด
และเหตุอันใดใจเรามันจึงได้รุมร้อน
เหมือนดังแผดเผาไฟ
ความรักจริงๆ นั้นเป็นเช่นไร

ก็ให้ไป ...

ด้วยความรักที่เคยซ่อนไว้ข้างใน
กับสิ่งดีดีที่ให้เธอไปมันคงน้อย...แค่หมดทั้งหัวใจ
ที่จริงไม่มีที่ว่างข้างใน

ใจ...เจ็บและช้ำจนเกินที่มันจะรับไหว
หากความรักคือการต้องทน
ฉันยอมแพ้เพราะเจ็บช้ำเกินไป
ฉันยอมแพ้เพราะรักเธอมากไป ...

1239

love

comment

29 มีนาคม 2548 21:01 น.

.. อ้อน ..

keekie

พี่สาวจ๋า...
ขอเวลา..สักน้อย..หน่อยได้ไหม
วอนพี่สาว..กอดน้อง..ปกป้องภัย
เป็นแรงใจ..เพิ่มกำลัง..ยามหวังคลอน

พี่สาวจ๋า...
หอมแก้มขวา..ตรงนี้..เพื่อเป็นพร
ไล่ฝันร้าย..ที่กรายกล้ำ..ย่ำหลอกหลอน
ยามน้องนอน..กล่อมให้หลับ..กลับฝันดี

พี่สาวจ๋า...
ขออีกครา..หอมแก้มซ้าย..ย้ายอีกที่
น้องคนนี้..สัญญา..เป็นเด็กดี
เพื่อให้พี่..มีแต่สุข..ไร้ทุกข์ภัย

พี่สาวจ๋า...
อ้าว..หันมา..อีกที..พี่ไปไหน
ให้น้องพร่ำ..ออดอ้อน..วอนเสียใหญ่
หนีน้องไป..อาบน้ำ..ทำสวยเอยฯ

1032

love

comment

11 มีนาคม 2548 17:13 น.

..ละครลาโรง..

keekie



เปิดฉากละครใหม่
	ทุ่มเทใจรับหน้าที่
	ด้วยบทบาท..คนดี
	มิเคยมีนอกมีใน

	ดำเนินตามท้องเรื่อง
	ไม่ขุ่นเคือง..เราแจ่มใส
	ร้องเล่นด้วยหัวใจ
	สุดสดชื่นรื่นชีวา

	ฉากสุดท้าย..ตอนจบ
	เมื่อมีพบ ..ย่อมมีลา
	อดีตผ่าน..ล้ำค่า
	จารจด..บทควรจำ		

	ละครลาโรง..ปิดม่าน
	วันล่วงผ่าน ...ยังคงย้ำ
	ทุกอักษร...ทุกถ้อยคำ 
	จารมั่น...ในหัวใจ

1289

love

comment

11 มีนาคม 2548 15:54 น.