21 กันยายน 2548 20:52 น.
keekie
การกระทำย้ำตนบนหนทาง
ทุกก้าวย่างเหยียบพื้นทนฝืนไว้
แม้นมิอยากหากกลืนกล้ำย่ำต่อไป
ด้วยเข้าใจในวิถีชีวิตตน
ถูกประนามเหยียดหยามยามล้มร่วง
ผิดทั้งปวงตามซ้ำย้ำหมองหม่น
เจ้าเกิดมาไร้ค่าความเป็นคน
แปดเปื้อนปนมลทินสิ้นความดี
ขอ..อย่า..มา..ให้..เห็น
จะพาเป็นชั่วช้าไร้ราศี
สร้างริ้วรอยพลอยหมองต้องราคี
สิ้นกันทีความสัมพันธ์อันเป็นมา
จะไม่ขออธิบายเพื่อคลายผิด
ตราบชีวิตปิดความอย่าตามหา
หากจะตัดขาดกันขออำลา
คนชั่วช้าเนรคุณที่ควรลืม
19 กันยายน 2548 11:08 น.
keekie
ด้วยปีกของรัก ..
กางปกป้องพิทักษ์ประจักษ์แจ้ง
กาลล่วงเลยเผยหวังดีมิคลางแคลง
ร้อยถ้อยคำย้ำแสดงความจริงใจ
รักย่อมเข้าใจในกัน ..
ทะเลขวางทางกั้นมิหวั่นไหว
แม้ฟ้าสูงดินต่ำย้ำความนัย
ยังมั่นคงตลอดไปตลอดกาล
เส้นฟางนับร้อย ..
ถักเรียงถ้อยทออักษรามาประสาน
แซมอบอุ่นปรารถนาดีมีมานาน
มอบเป็นทานเกราะหุ้มคุ้มหัวใจ
ด้วยปีกของรัก ..
ซาบซ่านนักตราตรึงดังขึงไว้
เก็บกอดมันตรงกลางหว่างหทัย
อวลอุ่นไอใต้ปีกแห่งรักเอย ..
7 กันยายน 2548 16:37 น.
keekie
บนเส้นทางอันรกชัฎ ..
สัมภาระรึงรัดเต็มสองบ่า ..
สองเท้าก้าวเดินต่อไปข้างหน้า ..
ผ่านกาลเวลา .. ผ่านไป ..
บนเส้นทางที่ทอดยาว ..
หมอกบางสีขาว .. พรางทางไว้ ..
เลือนราง .. มัวหม่น .. จนใจ ..
มิอาจมองเห็นได้ .. ในความจริง ..
หนัก ..
ขอนั่งพักสักเดี๋ยว .. นั่งนิ่งนิ่ง ..
เอนกายใต้ไม้ใหญ่ .. พักพิง ..
แต่ไม่ทิ้ง .. สัมภาระที่แบกมา ..
ฟืนนั้นสำหรับแม่ ..
เหลือบแลเหลียวมอง .. ค้นหา ..
แม่อยากได้ไว้ทำกับข้าวกับปลา ..
เก็บมันมาเพื่อแม่ .. เพื่อปากท้อง ..
ไพลนั้นของพ่อ ..
ยามปวดข้อ .. พ่อเจ็บจนร้อง ..
เก็บไพลมาตำผสมยาดอง ..
คราวนี้พ่อต้องหายเจ็บ .. แน่ ..
อย่าเสียเวลา ..
อย่ามัวชักช้า .. อย่ามีข้อแม้ ..
แม้นหมอกควัน .. อากาศ .. ปรวนแปร ..
อย่าสนใจเหลียวแลมันเลย ..
พ่อแม่รออยู่ ..
ป่านนี้คงคอยเฝ้าดู .. มิอยู่เฉย ..
อุปสรรคขวากหนาม .. มันคือเชลย ..
ทำความคุ้นเคย .. แล้วก้าวผ่านมัน ..
สองขาล้า ..
สองแขนกล้ายังกุมสัมภาระไว้มั่น ..
ก้าวไปตามทางลาดชัน ..
จะมิหวั่น .. ณ ปลายสุดทาง .. มีคนรอ ..
31 สิงหาคม 2548 13:14 น.
keekie
ลาแล้วลาไกล ..
คิดถึงท้องทุ่งทิวไม้ล้อมห่ม ..
คิดถึงยอดหญ้าพริ้วอ่อนยามต้องลม ..
คิดถึงเสี้ยวจันทร์ลับเงาคมบนพื้นธารา ..
ลาแล้วลาก่อน ..
คิดถึงน้ำค้างกลิ้งบนใบบอน .. ใบหญ้า
คิดถึงแมงปอปีกสวยต้องตา
คิดถึงพื้นพสุธา .. ยามล้มนอน ..
ลาแล้วเพื่อนเอ๋ย ..
คิดถึงความคุ้นเคยครั้งเก่าก่อน ..
คิดถึงยามเย็นอันยอกย้อน ..
คิดถึงย่ำรุ่งแสงสีอ่อนอันเย้ายวน ..
แล้วจะเก็บดอกไม้มาฝาก ..
จากดินแดนฟ้าฟาก .. ยามหวน ..
จะเก็บเสี้ยวจันทร์งดงามรัญจวน ..
จะเก็บความฝันอันหอมหวล .. กลับคืน ..
22 สิงหาคม 2548 00:26 น.
keekie
คุณอยู่เคียงข้างฉัน ..
เราสองกุมมือมั่นไม่หวั่นไหว ..
กายสองกายแนบเนาว์เคล้าคลอใกล้ ..
นั่งมองท้องฟ้าสีสวยใส .. ด้วยกัน ..
คุณกระซิบเบาเบาข้างหู ..
ยอดรัก .. ยอดพธู .. คู่ฝัน ..
ผมรักคุณ .. เหลือเกิน .. รักมั่น ..
ความรักจากหัวใจผมนั้น .. มอบเพียงคุณ ..
รู้ไหมคนดี ..?
ฉันมีความสุขในทุกนาที .. อวลไออุ่น ..
ได้รับความรักอ่อนหวานละไมละมุน ..
หัวใจของคุณคงเป็นของฉัน .. ทั้งดวง ..
เกลียวสายใย ..
ทุกอณูแห่งหัวใจ .. ทุกห้องห้วง ..
มีเพียงคุณคนเดียวเท่านั้น .. ทั้งหมดทั้งปวง ..
แม้กาลล่วง .. เนิ่นนาน .. เพียงใด ..
หันหน้ามาหน่อย .. ที่รัก ..
อยากเห็นแววตาคุณนัก .. แววตาชวนหวั่นไหว ..
...... ...... ...... ...... ...... ...... ...... ...... ......
... เงาสีจางจาง .. ในนั้น .. คือใคร? ..
ใช่เงาสะท้อนจากหัวใจ .. สู่แววตา? ..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟkeekie
หน้าส่วนตัว
1125
