8 สิงหาคม 2552 00:35 น.
kasin1251
เมื่อโลกเราถูกคุกคามจากไข้หวัด
กระจายจัดทั่วแคว้นแดนสยาม
เกิดความกลัวแผ่ซ่านทุกซอกยาม
เกิดคำถามทำอย่างไรกับมันดี
โลกต้อนรับโรคใหม่อยู่เสมอ
โลกละเมอตื่นฝันเร้นหลบหนี
โลกรับโรคเพราะโรครักเกิดทุกปี
โลกยังมียาแก้รักโรคร้าย
แม้ความตายมาพรากด้วยโรครัก
โลกตระหนักรักษารอวันหาย
เกิดขึ้นดับป้องกันความใส่ใจ
มันจะหายไม่ป้องกันมันจะมา.
5 สิงหาคม 2552 08:08 น.
kasin1251
ยามนิทราฝันร้ายอยู่เสมอ กลับพบเจอจรเข้ขวางถนน
ซ้ำงูใหญ่ไล่หลังหนีวกวน ตกสายชลลอยน้ำซ้ำปลากัด
เจอเต่าใหญ่ว่ายชนตรงที่ขา เซถลาออกทะเลเจอสลัด
สู้มันไปพ่ายแพ้ถูกมันมัด ได้นกยักษ์สบัดปีกลอยตามแรง
เกาะรอบคอของมันแรงเริ่มตก เหาไรมดกัดแขนจนตัวแข็ง
ล่วงหล่นลงหน้าผาฝูงแมลง สูบเลือดแดงอ่อนระโหยโรยตัวลง
คลานถึงหาดล้างตัวเจอปลาหมึก รัดดึงลึกไขว่คว้าดึงหางหงส์
ยื้อยุดฉุดดึงลอยขึ้นลง คนแต่งงงฝันสลายทายไม่ดี
คำทำนายทายว่าโรคขาดรัก หากจะรักต้องถูกแย่งแทบทุกที่
อยู่กับใครมอบใจให้ชีวี ไม่กี่ปีพลัดพรากต้องจากกัน
สงสารเธอยอมเดียวดายไปห่าง เพราะทุกอย่างถูกลิขิตเหมือนความฝัน
ไม่อยาเชื่อที่ผ่านไร้คู่พัน ทำบุญฝันพ้นสาปบาปอันใด.....
แต่งเล่นนะครับอย่าคิดเป็นจริง.......
2 สิงหาคม 2552 10:32 น.
kasin1251
แรกเริ่มวัยรุ่นมิเคยสนใจใคร
ท่องเที่ยวไปเสรีอิสระ
ไม่เคยรับผิดชอบไร้พันธะ
พอหิวล่ะกลับบ้านวิ่งเข้าครัว
จนมาเจอเธอร่วมฝันผูกพันด้วย
เราต่างช่วยเพิ่มรักมักชวนหัว
มีลูกเล็กน่ารักลืมความกลัว
อาจลืมตัวทิ้งเธอเข้าสังคม
เพื่ออนาคตตัวเองเมียและลูก
ใช่สิ่งถูกงานหนักรักกลับขม
เธอมิเชื่อที่พี่บอกอกทุกข์ตรม
เอาอารมณ์โกรธกันเป็นฟืนไฟ
กับดักรักเกาะแน่นมิอาจหลุด
ยอมจะอยุดทำงานเพื่อเธอได้
อนาคตตกต่ำต้องทำใจ
รักดักไว้ไม่ให้ไกลอยู่ไกล้เธอ
30 กรกฎาคม 2552 23:38 น.
kasin1251
ลูกคนแรกเกิดมาพ่อตื่นเต้น
ลูกฉันเป็นอะไรลูกตัวเหลือง
แม่ของเจ้าร้องไห้แถมมีเคือง
เพราะพ่อเชื่องช้ามาหาของให้
ลูกคนที่สองมาเกิดพ่อมีสุข
ถึงจะทุกข์ก็จะทนเพื่อเจ้าได้
ลูกคนที่สามเกิดพร้อมความดีใจ
เหนื่อยเท่าไรพ่อแม่ยอมหมดทุกทาง
ยี่สิบปีที่เจ้าเติบโตขึ้น
พ่อเหมือนตื่นจากฝันต้องไกลห่าง
ถึงพ่ออยู่คนละทิศรักมิจาง
ร้องไห้พลางหากลูกต้องเสียใจ..
29 กรกฎาคม 2552 07:55 น.
kasin1251
เขาว่าโง่ยอมรับว่าเราโง่
ถึงอดโซยอมให้เธอได้อิ่ม
ทำงานหนักเหมือนควายทำงานจริง
เธอคือหญิงแรกรักฉันผูกพัน
ช่างดูถูกเงินทองเพราะมันน้อย
ไม่เคยมีสินทรัพย์มากชวนฝัน
เขาทิ้งได้ฉันไปเยื่อใยกัน
เหลือแต่ตัวเท่านั้นมันทรมาน
เหนื่อเหลือเกินผู้ให้ต้องพ่ายแพ้
เมื่อฉันแก่ไร้คนไม่ขับขาน
ขอทานความรักแท้นานเท่านาน
เพียงทางผ่านมาสงสารแล้วเดินไป.
หน้าส่วนตัว
723
