29 กันยายน 2547 08:44 น.
kanoongkaning
เป็นแค่เพียงดอกหญ้า...
ไม่ได้มาค่าเหมือนนางฟ้าของเธอคนนั้น
ดอกหญ้าอย่างฉันที่ไม่ได้มีความสำคัญ
เมื่อเทียบกับนางฟ้าบนสวรรค์เธอจึงไม่เคยหันมองมา
ดอกหญ้าที่เหี่ยวเฉาเมื่อแดดจากท้องฟ้าอย่างเขาคอยส่องแสง
ไม่ได้มีกำลังใจยิ่งใหญ่ต้านแรงแดดแผดเผาที่รุนแรง
จึงเหี่ยวแห้งอ่อนแรงเพราะแสงแดดจากฟ้าไกล
หวังเพียงแค่สักครั้ง
เธอหันมองบ้างบางครายามอ่อนไหว
ดอกหญ้าแม้ด้อยค่า..แต่รักเธอ
ไม่ได้น้อยกว่านางฟ้าบนที่ท้องฟ้าที่กว้างไกล
รักสุดตัวสุดหัวใจ
แม้ไม่ยิ่งใหญ่แต่หมดใจดอกหญ้าที่ร้ารอน...
หน้าส่วนตัว
1939
