9 ตุลาคม 2546 23:26 น.
kan
อย่าทำให้ฉันร้าวราน
ด้วยการที่เธอยังบอกว่ารักฉัน
ทั้งที่จริงเป็นเธอเองที่ไม่อยากผูกพัน
เป็นเธอเองที่ไม่เคยห่วงใยกันจนสายไป
พอฉันทำใจได้ ณ วันนี้
เธอกลับมีแต่สิ่งดี ๆ เข้ามาให้
ขอโทษที่ไม่สามารถจะสานต่อน้ำใจ
ขอให้ฉันได้ตื่นจากฝันร้ายเถอะ..คนดี
9 ตุลาคม 2546 23:21 น.
kan
ไม่เคยเรียกร้อง
ที่จะครอบครองเธอเอาไว้
เธออยากไปไหนก็ได้..ตามใจ
ไม่เคยร้องขอความเห็นใจสักที
คิดว่าสักวันเธอคงคิดได้
และจะมองเห็นค่าของคนใกล้ใจคนนี้
แต่ฉันมองเธอผิดไป..คนดี
เพราะถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้ค่าของสิ่งที่มีเหมือนเดิม
8 ตุลาคม 2546 01:22 น.
kan
เข้าใจดีความรู้สึกของเธอตอนนี้
วันที่คนที่เธอรักเท่าชีวิตมาเปลี่ยนผัน
วันที่เธอจะไม่มีอีกแล้วคนผูกพัน
วันที่เธอต้องเสียน้ำตาเพราะความฝันพังทลาย
เพราะฉันเคยมาแล้วความรู้สึกนี้
ก็วันที่เธอเดินหนีฉันไปด้วยความใจร้าย
ปล่อยให้ฉันเป็นคนเดียวที่ทรมานทุรนทุราย
ณ วันนี้เธอคงเข้าใจว่าคนที่ตายแต่ยังหายใจเป็นยังไง
8 ตุลาคม 2546 01:18 น.
kan
ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอ
ฉันจดจำเสมอไม่ว่านานแค่ไหน
ถึงแม้บางสิ่งจะทำให้ฉันปวดร้าวใจ
ก็ยังไม่เคยคิดที่จะลืมไปเลยสักที
เรื่องดี ๆ เก็บไว้เป็นเพื่อนในยามเหงา
เรื่องเศร้า ๆ เก็บไว้เตือนใจเราต่อจากนี้
เก็บไว้เป็นบทเรียนว่ารักใครต้องดูให้ดี ๆ
จะได้ไม่ต้องเสียน้ำตาฟรี ๆ อย่างวันนี้ที่ยังร้าวราน
8 ตุลาคม 2546 00:15 น.
kan
ความรักที่ฉันเคยเข้าใจ
เป็นสิ่งงดงามที่ใคร ๆ ก็อยากเป็นเจ้าของ
ทุกคนต่างทะนุถนอมรักที่ตนได้ครอบครอง
เป็นความรู้สึกที่คอยคล้องใจสองใจให้ผูกพัน
แต่สิ่งที่ฉันเจอมันไม่ใช่
เพิ่งรู้ว่ารักที่เคยเข้าใจมีเพียงแค่ในฝัน
ชีวิตจริงมีแต่คนที่คอยแต่จะทำร้ายกัน
มีแต่ต้องเสียน้ำตาไปวัน ๆ ไม่มีประโยชน์อะไร
อยากเป็นคนที่อยู่แค่ในฝัน
จะได้ไม่ต้องคอยรั้งความผูกพันให้คงไว้
จะได้เลิกเป็นของตายที่ไม่มีค่าอะไร
เป็นแค่เงาลวงตาที่จะไม่มีใครทำให้รู้สึกใด ๆ ได้เลย
หน้าส่วนตัว
910
