31 สิงหาคม 2547 16:14 น.
kOrOkOsO
...ทางที่เดินไปกับความเหงา...
เพราะระยะทางหรือระยะห่างกันแน่
หรือความเหงาเกินทนไหว
เกิดเป็นช่องว่างระหว่างใจเราสอง
เขาถึงได้เข้ามาแทนตรงกลาง
เพราะระยะทางใช่ไหม
คำว่ารักห่วงใยจึงไร้ค่า
ความคิดถึงหล่นหายระหว่างทางเวลา
เหลือเพียงน้ำตาเข้ามาทำให้ระทม
หากระยะห่างกลับมาใกล้
จะเหลือความทรงจำเก่าๆกลับมาห่ม
ฉันถามหากเวลากลับไม่ย้อนลม
ฉันจะมีสภาพขมเช่นไร.....บอกฉันสิ...
31 สิงหาคม 2547 16:04 น.
kOrOkOsO
...ความรัก....ของฉัน....
ความรักของฉันมีให้เธอคนนี้.......
ตลอดเวลาที่ผ่านมา
ไม่เคยมีวันที่ไม่นึกถึงเลย
แต่เธอ...เธอล่ะ......เธอจ๋า.........
มีสักคราจะคิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า....
ที่ว่ารักฉัน.......รักนั้นอธิบายว่าอย่างไร
เธอถึงได้มีใครใครตลอดมา
หยุดเสียทีหยุดเถอะน่ะคนดี
ไม่อยากเจ็บปวดใจมากกว่านี้
ให้มันสิ้นสุดกันแค่นี้....ระหว่างเรา
ขอให้เธอโชคดีนะ......................
ฉันจะคอยดูอยู่ห่างๆ...................โชคดี
29 สิงหาคม 2547 11:41 น.
kOrOkOsO
...หมดรักเป็นแบบไร...
ถ้า...สักวันหนึ่ง คนที่เรารัก
หมดรักเรา หรือ...หากว่าในทุกสิ่งที่เป็นและทำอยู่
มันไม่ใช่ความรัก...เราจะยังทนรับความรู้สึกนั้น
และความเจ็บช้ำได้อีกนานแค่ไหน....และจะทนเจ็บได้อีกไหม....
คำว่ารัก...พูดได้ง่ายๆ.....แต่รักษาไว้ได้ลำบากนัก
คิดจะรักเพียงครึ่งใจ..........แต่ไฉนทุ่มเทไปหมดหัวใจก็ไม่รู้ ?
เราเป็นเต่าโง่....ที่หลงทางไปหารักหรือ.............
28 สิงหาคม 2547 12:03 น.
kOrOkOsO
...สัมผัสของดอกไม้...
บางทีคนเราอยากเล่าเรื่อง
บางเรื่องเป็นได้แค่เพียงฝัน
บางเรื่องเป็นจริงเหมือนจะฝัน
บางเรื่องมันเกินจริงกว่าฝันอีก
อยากให้เรื่องที่คิดฝันมันไม่เกิดขึ้น
อยากให้มีกึ๋นมากกว่าหัวสองซีก
อยากแบ่งทั้งขวาและซ้ายเป็นปีก
อยากเลี้ยงหลบหลีกหนีเหมือนเบ็คแฮม
มันไม่เหมือนดอกไม้ในตอนตกแต่ง
มันคล้ายจะแซงกลีบดอกแล้วแทรกแย้ม
มันดูเหมือนคือความอับเฉามาบดบังแก้ม
มันแฉล้มแต่เหี่ยวเน่าคล้ายฝันร้ายกว่าชีวิตจริง...
11 สิงหาคม 2547 15:59 น.
kOrOkOsO
...ผูกพันกว่าใคร...
ฝาหอยคู่หนึ่งน้อย พองาม
คลานคืบกระดืบตาม ง่ามก้น
ผลุบโผล่ผลุบหัวคราม ดำดก อกอร
เอวร่อนตาโปนล้น แยกยิ้มอิ่มยล
คลานล้มคลานลุกพ้น ดินทราย
หัดจับหัดเดินสาย ส่ายง้ำ
อ้อแอ้แม่พร่ำหาย คำขาด คำครึ่ง
ช่างพูดช่างซนขย้ำ ปลุกปล้ำกลอยใจ
จากวันนั้นแม่เฝ้า ทะนุถนอม
หัดบ่มหัดเกลากล่อม ผูกไว้
บานเบ่งเก่งสมจอม ฅนหนึ่ง ฅนดี
ยอดเยี่ยมเปี่ยมศรีให้ แม่ปลื้มลูกนา
อีกวารวันแม่ไซร้ มาถึง
ขอองค์เทวินทร์พึง รับไหว้
จากใจลูกอนึ่ง พรแด่ แม่ฉัน
เกษมสุขเปรมปรีดิ์ไร้ เภทหั้นหายเทอญ..
หน้าส่วนตัว
1101
