12 สิงหาคม 2546 19:40 น.

แม่....สิริกิติ์

แม่...สิริกิติ์

ประภาสฉายส่องฟ้า ยลทล งอกงาม
ธรรมผ่องธราดล หว่านไถ
พิมุขแบ่งวัตรกน ตามพ่อ
ผิ้ว์รุธิรรินไหล แม่พร้อมพลีปราณ

สองหัสต์ชนนบน้อม เหนือเกล้า
โสมย์หลั่งแสดงเฝ้า ถวายพระพร
วรรษารุ่งศกเฒ่า เจริญแฮ ฦานาน
รัตนะปกบวร สิริกิติ์สถิตย์แล.

ทีฆายุกา โหตุ มหาราชินี
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าฯพระพุทธเจ้า นายกรกฤษฏ์ สุรพิพิธ.

8 สิงหาคม 2546 13:18 น.

แม่ลูก

แม่ลูก

มือสลัดปลายพู่กันขนสีทอง
แต่งแต้มดินสอพองกองสีฝุ่น
มือจับวาดวางมาดเท่ห์เทน้ำอุ่น
เติมฝันละมุนครุ่นคิดจิตหวั่นไหว

ภาพที่วาดปาดเหงื่อไหลขี้ไคลย้อย
แสงฉาบฉายลอยลาลับขับฟ้าใส
หญิงขาวอวบผมเงางามทรามวัย
สองมือไกวเปลเด็กน้อยลอยสูงเด่น

เด็กตื่นยื่นมือคว้าหานมแม่
แม่แก้ผ้าถอดอ้าสองเต้าเต้น
เด็กดูดจ๊วบจ๊วบอกสั่นกระเด็น
นมยิ่งเค้นยิ่งไหลออกเหมือนกรอกน้ำ

แม่เกือบเคลิ้มคล้ายพ่อคลำขยำขยี้
เต้าเด้งชี้ชูอกตั้งอร่ามร่ำ
ลูกดูดยิ่งแรงยิ่งเจ็บเหน็บเกินคำ
จับก้นย้ายถ่ายออกบอกให้หยุด

สองมือเท้าสะเอวลุกยืนโด่ง
แม่ตาโพล่งลูกก่ายร่ายสะอื้นมุด
จับเปลี่ยนผ้าเปลี่ยนท่าหาหัวหลุด
ยัดซุกสุดปากลูกกัดดูดเต้าเลย.

8 สิงหาคม 2546 12:47 น.

กิเลสกิเลน...
พันดาวพันเดือนเลื่อนลาลับ
พิลาศดับมอดแสงแรงอ่อนล้า
ม้ามังกรดึงลากชากกระฉุดฟ้า
พญาครุฑขี่เมฆาเกาะกินนรี

เจ้ากิเลนเคราขาวยาวพาดบ่า
ปากคาบปักษาเท้าเหยียบปักษี
เลาะลัดตัดฟ้าย่างกายคำรามลี้
มันทั้งสามย่ำปฐพีตีไปทั่ว

ไม่เกรงศักดิ์เกรงศรีมีใครหวั่น
สุดแสบมั่วมันหมดพลโลกากลัว
หาเพชรเม็ดงามมาปรามไว้ไม่เห็นหัว
มาปราบใจเจ้าชั่วอหังการคร่าเฉย

แอบซุกซ่อนกลเม็ดเด็ดย้อนรอย
ส่งเจ้าพลอยรินมณีพลีร่างเชย
กิเลนชิมรสพิษสวาทบ่เคย
บ่วางบ่เว้นเลยจะปรนเปรอ

ยิ่งลุ่มยิ่งหลงยิ่งรักใคร่
จวบตายใจใส่เสน่ห์พิฆาตเธอ
มินานคืนนานวันมันพร่ำเพ้อ
หวลละเมอรินมณีที่เฝ้ารอ....จนตาย

2 สิงหาคม 2546 14:45 น.

พระคุณแม่แลน้ำนมสมค่า
ป้อนลูกมาเพิ่มกายาใหญ่หลวง
ละหยดละหยาดย้อยจากทรวง
แม่บีบให้ไม่หวงห่วงอาทร

แม่จับป้อนเช้าค่ำไม่รำคาญ
นั่งเฝ้าเล่านิทานก่อนหลับนอน
ร้องเพลงกล่อมลูกน้อยค่อยจากจร
ทุกคำสอนมีค่าน่าบูชา

ฟายมือนุ่มอุ้มกอดสอดลูกรัก
แม่ฟูมฟักทะนุถนอมทุกทิวา
อบรมบ่มนิสัยใฝ่ดีแต่เยาว์มา
มิให้เขลาเบาปัญญาสืบไป