กำแพงใจ

jum__jung__073

  หลายคนคงคิดว่า คนอ้วน อาภัพในเรื่องสัดส่วน และที่สำคัญ ความมั่นใจ ใช่! คุณคิดถูก แต่ถ้าคิดว่าคนอ้วนไม่มีค่าพอที่จะได้รับความรักแล้วละก็ เรื่องนี้จะบอกให้รู้ว่า คุณคิดผิด!

        ยัยหมูตอน คือชื่อที่ใช้แทนคำจำกัดความของ น้ำ นักศึกษาสาวผู้มีรูปร่างอันแสนจะบอบบาง อรชรอ้อนแอ้น (ซึ่งเธอก็หวังจะให้เป็นเช่นนั้น) คุณคงเคยได้ยินคำกล่าวที่ว่า กินเพื่ออยู่ แต่ไม่ใช่สำหรับเธอแน่นอน เพราะสำหรับเธอแล้ว ชีวิตมีแต่การ กิน กิน กิน แล้วก็กิน ยามทุกข์ก็ใช้เป็นเครื่องบำบัด ยามเหงาก็ใช้เป็นเพื่อนเคียงกาย เธอมักจะปิดกั้นตัวเองจากสังคม เพียงเพราะความคิดโง่ๆที่ว่าคนรูปร่างอย่างเธอ คือสิ่งสุดท้ายที่ทุกคนจะนึกถึง

        รายงานสถานการณ์แผ่นดินไหว ขณะนี้วัดได้ 7.8 ริกเตอร์ เป็นประโยคเดิมๆที่เธอมักจะได้ยินจากต้นและเพื่อนๆจนไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดพวกนี้ หว่ามันไม่จบลงแค่นั้น

        จากทุกครั้งที่ไม่เคยใส่ใจจะเก็บมาเป็นอารมณ์ แต่สำหรับคราวนี้ มันช่างเป็นคำพูดที่เสียดแทงเข้าไปในใจของเธอยิ่งนัก หน้าเริ่มแดง ทุกอณูขนเริ่มมีน้ำซึมออกมา ท้องไส้ปั่นป่วน อยากอาหารเป็นที่สุด จะสรรหาคำพูดใดมาโต้ตอบ คิดเท่าไรก็คิดไม่ออก เพราะว่าถ้อยคำทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องจริง แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดมักเกิดขึ้นให้เราแปลกใจเสมอ

        ทำไมจะไม่มีล่ะ ฉันนี่แหละ เพื่อนของน้ำ แพรว ดาวคณะโพล่งขึ้นมาด้วยความโกรธ พวกนายไม่รู้จริงก็อย่าพูดดีกว่า จำไว้ว่าต่อไปอย่ามาข้องแวะกับเพื่อนฉันอีก

        ยังไม่ทันที่ต้นจะหายอึ้ง แพรวก็จูงมือน้ำเดินออกมา

        เธอทำอย่างนี้ทำไม ฉันไม่ได้ต้องการให้ใครมาเวทนา สงสาร หรือว่าสมเพชที่เป็นแบบนี้หรอกนะ

        เปล่าเลย อย่าคิดอย่างนั้นสิน้ำ ฉันแค่อยากจะเป็นเพื่อนด้วยจริงๆ

        ไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้นในเหตุการณ์นั้นอีก

        เวลาผ่านไป ทำให้ทั้งสองกลายมาเป็นเพื่อนกัน เธอเปิดใจรับความรักและสายสัมพันธ์แห่งมิตรภาพที่ไม่เคยได้สัมผัสให้เข้ามาในชีวิต แต่เรื่องราวยังไม่จบลงเท่านี้ เพราะนี่มันเพียงแค่บทเริ่มต้นเท่านั้น

        แม้ตอนนี้น้ำจะมีเพื่อน มีสังคม แต่อุปนิสัยในการกิน รวมถึงใช้บำบัดในยามที่มีทุกข์ หรือตื่นเต้น ก็ยังคงเหมือนเดิม แน่นอนว่า ความคิดที่จะลดขนาดของร่างกายนั้น ไม่เคยมีอยู่ในหัวเลย จนกระทั่ง

        อาจเป็นฟ้าที่ลิขิต หรือสวรรค์เล่นตลกก็ไม่รู้ ที่ทำให้น้ำเกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นภายในใจเมื่อได้พบกับ บาส นักศึกษาหนุ่มปีสาม รูปงาม นิสัยดี อัธยาศัยเยี่ยม เป็นกันเอง สนุกสนาน เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบทุกด้าน โดดเด่นในบรรดาเพื่อนนักศึกษาด้วยกัน จึงไม่ใช่เรื่องแปลก ที่รอบตัวเขาแวดล้อมไปด้วยสาวสวย เรื่องมันเกิดตรงที่ความบังเอิญเป็นเหตุ ให้ทั้งเขาและเธอต้องมาทำงานร่วมกันในชมรม ซึ่งเป็นความบังเอิญที่เธอก็แอบดีใจอยู่ลึกๆทุกครั้งที่น้ำได้พูดคุย แม้แค่เห็นหน้า เป็นต้องได้หน้าแดง เหงื่อซึม พูดติดขัดทุกทีไป สำหรับบาส คงเพราะว่าตลอดเวลาเขามักจะได้พบเจอแต่ผู้หญิงสวย มาดดีจึงทำให้รู้สึกเอ็นดูน้ำเป็นพิเศษ มองว่าเป็นผู้หญิงที่ตลกและแปลก ส่วนทางด้านน้ำนี่สิท่าทางจะหนักเอาการ และ(น้ำหนัก)คงจะเพิ่มขึ้นด้วย ก็เธอเล่นกิน กิน กินอีกแล้ว จนแพรวเริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น

        น้ำ เป็นอะไรไปน่ะ หมู่นี้ทำไมถึงขยันกินจัง ดูสิ

        หืออืมว่ายังไงนะ อ๋อ!ไม่มีอะไรหรอก

        เกี่ยวกับรุ่นพี่ที่ชื่อบาสคนนั้นใช่มั้ย ฉันว่าเธอดูแปลกไปนะ เวลาอยู่กับเขาน่ะ

        ไม่จำเป็นที่น้ำจะต้องปิดบังเรื่องนี้อีกต่อไป เพียงไม่นานแพรวก็เข้าใจทุกอย่างได้ดี แต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้ ว่าเหตุใดเธอถึงมัวแต่มานั่งอยู่เช่นนี้ ไม่บอกรุ่นพี่ไปเลยว่ารู้สึกอย่างไร จึงเอ่ยถามเพื่อน น้ำมีสีหน้าที่เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด เป็นคำตอบที่แพรวเองก็อดสงสารไม่ได้

        ทำไมน่ะเหรอ ลองดูสารรูปฉันสิ มองไปทางไหนก็มีแต่ไขมันกับก้อนเนื้อเต็มไปหมด ใครที่ไหนจะสนใจ แค่พี่เขาพูดคุยด้วย ฉันว่าเป็นสิ่งที่อยู่เหนือความคาดหมายแล้ว อีกอย่างนะ ฉันก็เทียบสาวสวยพวกนั้นไม่ได้หรอก

        ระบบสมองของแพรวเริ่มทำหน้าที่ของมันอย่างหนัก เพื่อค้นหาหนทางบรรเทาทุกข์ของน้ำ ไม่นานรอยยิ้มก็ค่อยๆปรากฏบนใบหน้า

        อย่าเพิ่งถอดใจสิจ๊ะ เขามีเพื่อนไว้ทำไมกัน ฉันเองจะเป็นผู้ที่เปลี่ยนเธอให้เป็นสาวที่พียบพร้อมไปด้วยความงามและความมั่นใจเชียวละ

        นั่นเป็นเหตุให้ทุกๆเย็นจะเห็นแพรวมารับน้ำออกไปข้างนอก ทำให้ในบางครั้งต้องเบียดบังเวลาของชมรม

        น้ำ พักนี้ไปไหนเหรอ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า พี่เห็นเราไม่เข้าชมรมเลยเป็นห่วง

        เอ่ออคือไปธุระค่ะ

        หึ หึ เราเนี่ย ยังตะกุกตะกักเหมือนเดิมเลยนะ อ้อ! แล้วอย่าหักโหมมากไป รู้มั้ย

        พูดจบก็เอื้อมมือมาเล่นหัวเธอเหมือนทุกครั้งก่อนเดินจากไป ทิ้งให้น้ำยืนงงกับคำพูดนั้น

        วันเวลายังทำหน้าที่ของมันผ่านมาสามเดือนแล้วทุกอย่างยังคงเดิม มีเพียงความสนิทสนมระหว่างบาสกับน้ำที่เพิ่มมากขึ้น และความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยที่เกิดกับเธอ วันนี้เป็นวันธรรมดาๆแต่จะพิเศษก็ตรงที่น้ำต้องใช้ความกล้าและความมั่นใจ(ซึ่งเธอคิดว่าคงมี)อย่างมากถึงมากที่สุด นั่นเพราะว่าเธอปรารถนาจะระบายสิ่งสำคัญที่เก็บไว้ในใจมาตลอดช่วงสามเดือน ให้ชายคนหนึ่งได้รับรู้ เธอเดินตามหาจนมาพบเขาอยู่กับเพื่อนๆ บาสหันมาเห็นพอดี พร้อมกับทักทายด้วยความเป็นกันเองเช่นเคย แต่อาการที่น้ำคิดว่าหายไปแล้วนั้น เริ่มกำเริบขึ้นอีกครั้ง จะไม่ให้เกิดขึ้นได้อย่างไร ในเมื่อเธอทั้งตื่นเต้นและประหม่า ซ้ำยังถูกสายตาหลายคู่จับจ้อง อันที่จริงเธอไม่รู้หรอกว่า ที่เป็นเช่นนั้นมันมีสาเหตุมาจากการเปลี่ยนไปของรูปร่าง เรียกได้ว่าหญิงคนใดได้เห็นคงต้องมีอิจฉากันบ้าง ดูท่าทางบาสจะเข้าใจสถานการณ์ดี จึงพาน้ำเดินออกมาหาที่นั่งคุย

        ไง รู้สึกดีขึ้นบ้างรึยัง แล้วมีเรื่องอะไรจะคุยกับพี่เหรอ

        บาสยิ้มเพราะทราบเรื่องราวโดยตลอด แต่สิ่งที่น้ำเตรียมมาเพื่อจะบอกมันออกไปนั้น บัดนี้ได้ซึมหายไปพร้อมกับหยดเหงื่อ ตั้งแต่ได้พบหน้าเขาแล้ว เธอจึงเอาแต่ก้มหน้านิ่ง ไม่ปริปากเอ่ยถ้อยคำใดๆออกมา จนเขาอดขำไม่ได้นั่นแหละถึงทำให้เธอเริ่มเงยหน้าขึ้นมองชายผู้นี้ด้วยความแปลกใจ

        พี่รู้แล้วล่ะ

        ตอนนี้ในหัวสมองน้ำเต็มไปด้วยคำถามและความสงสัยมากมาย จนแสดงมาทางดวงตาและแววตา ซึ่งเขาก็คงพอจะมองออกและเข้าใจ

        อะไรน่ะเหรอ ก็เรื่องทั้งหมด อืมน้ำจำวันที่พี่ถามได้มั้ย ว่าไปไหนมา ตอนนั้นน่ะพี่รู้จากเพื่อนของเราแล้วล่ะว่าไปฟิตเนสมาตลอดช่วงสามเดือนนี้ อย่าโกรธพี่เลยนะ เพราะพี่รู้ว่าหากถามหาเอง ก็คงไม่ได้รับคำตอบแน่ แล้วเอ่อ

        คราวนี้กลายเป็นว่าบาสคือฝ่ายที่หน้าแดงเสียเอง พี่รับรู้ความรู้สึกของน้ำที่มีให้กับพี่แล้ว ดีใจมากนะเพราะว่ามันเป็นความรู้สึกแบบเดียวกับที่พี่มีให้น้ำ อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ที่กล้าพูดอย่างนี้ไม่ใช่เพราะว่า เราเปลี่ยนตัวเองจนกลายมาเป็นแบบนี้หรอก ความรู้สึกที่มีให้มันเกดขึ้นมาจากตัวตนที่แท้จริงและจิตใจของน้ำต่างหากรู้มั้ย

        ความเงียบเกิดขึ้นระหว่างคนทั้งสองชั่วขณะ

        น้ำจะไม่พูดอะไรบ้างหรือครับ

        น้ำซึ่งตอนนี้เธอทั้งตื่นเต้น ดีใจ และไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่ได้ฟังเมื่อสักครู่นั้นเป็นความจริง ไม่ได้กำลังฝันไป ดังนั้นจึงทำได้แค่เพียงพยักหน้าแทนคำพูดอื่นใดทั้งหมด

        อีกแล้วไม่เคยเปลี่ยนเลยนะเรา

        หนุ่มสาวทั้งคู่ต่างยิ้มและหัวเราะให้กันด้วยหัวใจที่เปี่ยมสุขและเบิกบาน นี่เป็นวันที่เธอมีความสุขที่สุดในชีวิต เป็นครั้งแรกที่ไม่มีเรื่องกินเข้ามาเกี่ยวข้อง เพราะตระหนักแล้วว่า สิ่งสำคัญที่สุด คือความเป็นตัวตนที่แท้จริง ไม่ใช่สิ่งห่อหุ้มกระดูกอย่าที่เห็น ณ วันนี้ เธอสามารถก้าวข้ามกำแพงที่ว่านั้นมาได้สำเร็จ และได้พบกับความสุขที่รออยู่แล้ว



     ถ้าคุณคิดว่า คุณไปแอบชอบใครเขา ก็จงบอกเขาไปดีกว่านะ "ว่าเราชอบเธอนะ" ดีกว่าเก็บเอาไว้อยู่คนเดียวนะ ถึงเขาจะรูปร่าง อ้วน/ผอม/เตี้ย/สูง/ดำ ฯลฯ ยังไงเขาก็เป็นคน ที่ยังมีลมหายใจอยู่บนโลกนี้ ยังดีกว่ารอให้เขาจากเราไปก่อน แล้วเราค่อยบอกเขาทีหลัง