คืนฝนตก

judas

วันนั้นฝนตกหนัก...
  ผมฝ่าฝนกลับมาห้อง ด้วยเพราะไม่อยากแกร่วติดฝนอยู่ข้างนอกจนดึกไปกว่านี้ ตอนนี้เนื้อตัวผมเปียกโชกไปหมด แต่ก็ยังดีที่ตอนนี้ได้มายืนอยู่ที่หน้าห้องแล้ว
    "กุญแจอยู่ไหนวะ!!"  
   หลังจากหัวเสียอยู่กับการหาลูกกุญแจพักใหญ่ ก็พบมันที่ซอกหนึ่งในกระเป๋า
   "บ้าเอ๋ย!"
   ขณะที่ผมไขกุญแจห้องเข้าไปนั้นเอง ขนก็ลุกขึ้นมาโดยไม่รู้สาเหตุ มันเย็นวาบจากสันหลังส่วนล่าง ไล่ระขึ้นมาเรื่อยผ่านต้นคอ จนขนหัวลุก
  "ท่าจะหนาว เดี๋ยวได้เป็นหวัดกันแน่ๆ"  ตอนนั้นผมคิดแค่นั้นจริงๆ
  พอมีเสียงกริ๊กดังขึ้น ใช้มือดันประตูเข้าไป แวบแรกที่เห็น..ผมเชื่อว่าตาไม่ฝาดอย่างแน่นอน มันเป็นเงาร่างลางๆของผู้หญิง ใส่ชุดนักเรียนเปียกโชก และใส่แว่นตา ผมแน่ใจทั้งๆที่ในห้องนั้นมืด เพราะแสงจากภายนอกส่องเข้าไปกระทบกับกรอบแว่นจนแวบวับขึ้นมา 
   "เฮ้ย!!"  ผมผงะ ตกใจ แปลกใจแต่ยังไม่นึกกลัว ยังงุนงงอยู่ว่าใครมาอยู่ในห้องเรา มาทำไม เข้ามาได้อย่างไร แต่ทั้งๆที่ยังไม่รู้สึกกลัวขนเจ้ากรรมก็ลุกซุ่ขึ้นมาอีกหน
     "ใครน่ะ"  ผมถามใช้เสียงนำไปก่อน "เข้ามาได้ยังไง นี่ห้องผม" พร้อมๆกับที่พูดผมดันประตูให้กว้างออกแล้วเอื้อมไปเปิดไฟ...
     ห้องนั้นว่างเปล่า ไม่มีใครสักคน บนเตียงยังเรียบร้อย ไม่มีรอยเปียกใดๆ ไม่มีแม้ร่องรอยว่าเคยมีคนนั่งอยู่ ..  ผมขนลุกอีกครั้ง คราวนี้เย็นวาบไปทั้งตัว รู้สึกหน้าชาหัวหูชาไปหมด
     "ผี"  ผมคิดได้แค่นั้น ขาทั้งคู่ก็อ่อนจนแทบพยุงร่างไว้ไม่ไหว ต้องเอนไปพิงกับผนังห้องห้องตรงข้าม
    "ผีหลอก" หลุดคำออกมาจากปากเบาๆ  ผมพยายามตั้งสติอย่างเต็มที่ แต่กลับรู้สึกเหมือนไฟทุกๆดวงที่หอดับลงไปในทันที
        ..ผมล้มลงที่หน้าห้องนั่นเอง..