17 พฤษภาคม 2549 21:48 น.
judas
มีขลุ่ยก็ผิวเล่นไม่เป็นเสียง
ความไพเราะเทียบเพียงเสียงหมาเห่า
จึงวางขลุ่ยฟังลมพัดยอดพร้าว
หวีดหวีดหวิวเบาเบาก็ฟังเพราะ
เอกเขนกนอนเล่นเห็นฟ้าใส
เคลื่อนมาใกล้เห็นมะพร้าวกระรอกเจาะ
ขุดกะลาอย่างเอาพร้ามากระเทาะ
เอาฟันหน้าเฉาะเฉาะจะกินจาว
ใจเอ๋ยใจเจ้าคงเป็นเช่นพร้าวอ่อน
ที่อยู่สูงจนคนวอนต้องนอนหนาว
ก็รู้แหละว่าไม่ใช่ไกลถึงดาว
แต่สูงเท่ายอดมะพร้าวก็ไกลเกิน
อยากมีปากได้อย่างใจเหมือนกระรอก
คงเอ่ยบอกรักได้ไม่ขัดเขิน
จะเจาะใจกินจาวให้เพลิดเพลิน
ใช่เพียงมองแล้วต้องเมินมาเหม่อลอย
มีปากไว้แค่พูดเล่นไม่เป็นท่า
เขามองมาก็ไม่เอ่ยแม้สักหน่อย
ได้แต่นั่งโคนพร้าวแล้วเฝ้าคอย
มะพร้าวน้อยหรือจะหล่นให้คนชิม