12 ธันวาคม 2548 20:37 น.
judas
ในดวงตาดาว
แฝงแรกเช้าให้เห็นอยู่ไหวไหว
คนในตาใช่หรือเปล่าคนในใจ
เพียงซ่อนความสงสัยไม่ไถ่ถาม
คิดถึงกันบ้างหรือไม่
เหมือนฉันไหมที่คิดถึงทุกโมงยาม
คอยมองหาสะพานใจเพื่อไต่ข้าม
หวังไต่ตามไปสู่ดาวดวงน้อยนั้น
ทุกนิดทุกน้อยหนึ่ง
ทุกเสี้ยวซึ้งก็ซ่อนเก็บเอาไปฝัน
ทุกทุกคราที่ตามาสบกัน
ที่ไหวหวั่นก็ยิ่งสุมยิ่งรุมเร้า
รู้สึกดีดีตั้งมากมาย
บอกได้ไหมรู้สึกคล้ายกันหรือเปล่า
วานสะท้อนวอนตอบมาในตาดาว
จะชื่นใจว่ามีเช้า..ให้รอคอย
8 ธันวาคม 2548 14:33 น.
judas
หงุดหงิด หงุดหงิด
ใครถูกใครผิดดูก็เห็น
เอาเหลี่ยมเอาคูถูก็เป็น
ทั้งโดนด่าโดนเน้นไม่สำนึก
สมองมีสมองไหม
หรือแค่ปี๊บเอาไว้ใส่น้ำตาลปึก
เอาไว้เคาะตีเล่นให้คึกคึก
ในยามดึกที่ราหูจะกินจันทร์
หงุดหงิด หงุดหงิด
เบือนบิดตะแบงแสร้งเสกสรรค์
กี่เหลี่ยมกี่คูดูละกัน
ใช่กลมกลึงแป้นปั้นอย่างจันทร์เพ็ญ
เถอะมาช่วยตีเกราะช่วยเคาะปี๊บ
คงต้องรีบเพราะราหูโผล่ให้เห็น
อ้าปากอมจันทร์ใหญ่ที่ใสเย็น
ขอตีก่อนเหมือนตีเล่นแต่ตีจริง!
2 ธันวาคม 2548 09:40 น.
judas
ในวันที่สายฝนพรมพร่าง
ในค่ำคืนที่เธออ้างว้าง มีเพื่อนคือความเหงา
นะ..ขอให้ฉันได้บอกรักเธอเบาเบา
ให้ฉันกระซิบเรื่องเล่า ที่ทำเธอยิ้มทั้งน้ำตา
เธอ..อยู่ไกลเกินกว่าความฝัน
ไกลและต่างกัน กว่ากระต่ายกับจันทร์ที่บนฟ้า
ฉันยอมเป็นเทียนเล่มน้อย ที่นับวันคอยการจากลา
แม้มีประโยชน์เพียงวันเธอเหว่ว้า รอการกลับมาของดวงตะวัน
ให้ฉันรักเธอ ในวันที่เธอไม่มีใคร
ให้ฉันปลอบคนอ่อนไหว ด้วยคำที่อ่อนหวาน
แม้ฉันจะรู้ เธอไม่อาจอยู่กับฉันไปชั่วกาล
ฉันขอแค่เป็นทางผ่าน..
เป็นคนแก้เหงายามเธอร้าวราน ก็พอใจ