15 ตุลาคม 2548 23:50 น.
judas
ด๋าด๋าดี๊ด๋าดิด๋ำด๋ำ
ดูดำดูดีพอดูได้
ดึ๋งดึ๋งเด้งเด้งแล้วเดียวดาย
ยิ่งพูดก็ยิ่งคล้ายเราเพี้ยนเพี้ยน
ดั๊บดั๊บด่าดาดั๊บร้องแปลกแปลก
ภาษาไทยภาษาแขกชักวิงเวียน
ดุ๋ยดุ๋ยอย่าเดินดุ่ยมาใกล้เดี๊ยน
ปลาเทโพปลาตะเพียนกับปลากราย
ดิ่งดิ่งทำมาอิงเดี๋ยวดอบแดบ
แน่ะหัวเข่ามาปวดแปลบกันง่ายง่าย
ดุ๋ยดุ๋ยด่ำทำตาซนคนตัวร้าย
เอาตาล้วงใจชายมากี่คน
ด๋าด๋าดี๊ด๋าดิด๋ำด๋ำ
ยิ่งพูดถ้อยคำยิ่งสับสน
ยิ่งพูดไปยิ่งไม่คล้ายภาษาคน
เฮ้อ..
จะบอกรักสักหนมันยากนัก..
13 ตุลาคม 2548 21:28 น.
judas
ท้องฟ้า..จะมีเมฆดูครึ้มครึ้ม
จะเทาทึมฉันก็คงช่างท้องฟ้า
เพราะฉัน..ลำบากเพียงแค่หลับตา
จินตนาว่าท้องฟ้าสีฟ้าสวย
หากใคร..บอกว่าจันทร์ไม่เพ็ญผ่อง
ฉันมอง..ฉันก็อาจไม่เห็นด้วย
จันทร์จริง..อาจไม่ผ่องไม่สำรวย
อาจไม่สวยเท่าใจก็ช่างจันทร์
ดอกไม้ฉันเห็นแค่ในภาพ
กลิ่นกุหลาบฉันดมจากสีสัน
กุหลาบจริงหอมหรือไม่ก็ช่างมัน
มีประโยชน์ใดกันที่จะรู้
เห็นสิ่งใดขอเห็นงามตามที่เห็น
แม้มีเรื่องหลบเร้นซุกซ่อนอยู่
จะค้นความไปใยให้คิดดู
ตัวฉันขอเพียงรับรู้เรื่องงามใจ
1 ตุลาคม 2548 23:25 น.
judas
ลมลม
แผ่วแผ่วพัดมาให้ชมแล้วก็ผ่าน
หรือจะหยุดเป็นเพื่อนเหงาให้เนานาน
ฉันก็ยังไม่อาจอ่านในความหมาย
ลอยลอย
ได้แต่คอยแต่คิดอย่างเดียวดาย
จะเรียกรักก็คงบอกว่าคลับคล้าย
แต่ก็คงยังต้องทายต้องเดาความ
รอรอ
จนเกือบท้อที่จะทนตั้งคำถาม
จนเกือบถอยจากคอยชิดคอยติดตาม
เจ้าดอกฟ้าดอกงามยังซ่อนคำ
ฝันฝัน
ก็เพ้อเพ้อแต่ต้นวันจนจรดค่ำ
ก็คิดคิดทวนทำแต่ซ้ำซ้ำ
เพื่อคำตอบแค่ตอกย้ำ..ไม่แน่ใจ
22 กันยายน 2548 21:22 น.
judas
สายลมหนาวพัดเป่ามาเย็นเย็น
ความร่าเริงเหมือนจะเร้นจะหลบหาย
เปิดหน้าต่างให้เหว่ว้ามาทักทาย
ที่ข้างนอกโปรยปรายด้วยฝนพรม
หนาวไหมหนาวไหมที่ตรงนั้น
เอาคิดถึงห่มให้กันแทนผ้าห่ม
เอาอุ่นไอฝากให้ในสายลม
แทนคำรักในตรอมตรมแห่งคิดถึง
หนึ่งคิดถึงฝากหนึ่งดาวบนราวฟ้า
คิดถึงเกินดวงดาราไปเกือบครึ่ง
ฝากจันทร์เสี้ยวถามทวงใจดวงซึ้ง
คิดถึงกลับแค่กึ่งหนึ่งที่ส่งไป
สายลมหนาวพัดเป่ามาเย็นเย็น
ในสายลมเธอมองเห็นความรักไหม
ยิ่งเหว่ว้ายิ่งเหงามากเท่าไร
ความคิดถึงที่ส่งไปมากเท่านั้น
15 กันยายน 2548 19:54 น.
judas
อากาศเย็น
ลมดึกพัดแผ่ว
เงียบ..แต่ไม่เหงา
ความคิดคำนึง
ย้อนคิด..ทวนทบ
ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
เสียงที่ได้ยิน
กลิ่นหอมที่ได้กลิ่น
แววตาทีลึกล้ำ
กลางค่ำคืนเงียบ
ความคิดถึงอันเย็นเฉียบ
เข้าครอบ เข้างำ
ในความแตกต่าง
ร่องรอยบางบาง
โยกใจสั่นไหว
เจ้าใบไม้เอ๋ย
อาบแสงจันทร์สักคืน
คงไม่เป็นไร..