เป็นพระอิฐพระปูนหรือก็เปล่า ยังรู้ร้อนรู้หนาวอย่าสงสัย ยังรู้สึกลึกซึ้งในหัวใจ ใช่ผ่านมาแล้วผ่านไปสิ้นใยดี ใช่ว่าก่อขึ้นจากอิฐเอาปูนโบก ยามลิ้มโลกยังรู้รสยังรู้สี รู้รสขมรสหวานประดามี รู้รสรักและรสที่-ไม่มีรัก ที่เธอยิ้มใช่ว่าฉันไม่เห็นยิ้ม ที่เธอพริ้มฉันก็เห็น-แต่ห้ามหัก เหมือนเมินเฉย แต่ไม่เลย-คิดถึงนัก ให้กลัดกลุ้มรุมหนักประดาตาย เป็นพระอิฐพระปูนหรือก็เปล่า เป็นแค่คนทนหนาวแอบมาดหมาย เจ้าดอกอ้อชดช้อยมาลอยชาย เถิดเดี๋ยวกอดเสียให้หายอารมณ์รุม