4 พฤศจิกายน 2548 23:06 น.
judas
เธอรู้ไหม
ฉันเกลียดกับการไปหลงรักใคร
ฉันเกลียดหัวใจที่อ่อนไหวอ่อนโยน
รู้ว่าต้องปวดร้าวเหมือนคราวครั้งโน้น
รู้ว่าต้องเจ็บปวดยังคงกระโจน
ลงแหวกว่ายทะเลน้ำตา
เธอรู้ไหม
ฉันเหนื่อยเพียงใด
ทำมาเท่าไร จนอ่อนจนล้า
เจ็บปวดเท่านั้นที่ได้กลับมา
สูญเสียคุณค่า
เสียน้ำตา เสียใจ
ค่าน้อย
เพิ่งรู้ว่าค่าด้อย ไม่มีความหมาย
คิดถึงห่วงหา ค่าแค่เม็ดทราย
ร่วงหล่นมากมาย ไม่มีราคา
สักนิด สักน้อยหนึ่ง
สักครั้งให้ฉันซึ้งว่ายังมีค่า
เศษคนเศษใจในสายตา
ที่ฉันให้ไปและเธอให้มา..
..แตกต่างกันเกินไป...
1 พฤศจิกายน 2548 20:53 น.
judas
สองอันสองอันสองอันห้า
ไม่ต้องต่อยืนราคาใช่บอกผ่าน
มาไม่บ่อยมาทีอยู่ไม่นาน
หากจะซื้อก็วานช่วยรีบแวะ
สองอันสองอันสองอันห้า
ไม่อยากซื้อก็อย่ามาทำเกาะแกะ
มาลวงคุยหลอกถามทำกระแซะ
เขย่าเขย่าเปาะแปะแล้วหนีไป
สองอันสองอันสองอันห้า
ใครมาช้างวดหน้าค่อยมาใหม่
ขายถูกถูกคงไม่แปลกถ้าหมดไว
ต่อหนึ่งคนขายให้แค่สองอัน
สองอันสองอันสองอันห้า
คือราคาความรักกับความฝัน
ใครร้างรักฉันมีรักมาแบ่งปัน
ใครไร้ฝันฉันมีฝันมาแบ่งไป
สองอันสองอันสองอันห้า
ไม่ให้ต่อยืนราคาจะซื้อไหม
ไม่มีตังค์แต่อยากได้-ไม่เป็นไร
เอาความรักเธอมาให้ก็แล้วกัน
31 ตุลาคม 2548 08:30 น.
judas
บางสิ่ง บางอย่าง..
ความเป็นจริงแตกต่างกับความฝัน
บางคน..ที่หัวใจนั้นผูกพัน
ในความจริงกลับต้องกั้นกรอบเอาไว้
บางครั้ง บางคราว..
บางคืนหนาวฉันคิดถึงเธอสุดใจ
เพียงเก็บเงียบไม่วอนขอเธอมาไข
ไม่ยอมปล่อยกุญแจใดเปิดประตู
ยิ่งใกล้ ยิ่งห่าง..
กับบางอย่างคงดีกว่าถ้าไม่รู้
เอาเฉยชาปิดตาเธอไม่ให้ดู
เอาหัวเราะกลบหูไม่ให้ฟัง
บางสิ่ง บางอย่าง..
หวังให้เธอรับรู้บ้างในบางครั้ง
อยากจะบอกรักเธอให้ดังดัง
แต่ก็ยั้ง..เพื่อปวดร้าวแค่คนเดียว
20 ตุลาคม 2548 22:39 น.
judas
ซุกตัว..อยู่ในมุม..ที่เงียบงัน
ฟังหัวใจ..เล่าความฝัน..ค่อยค่อย
ค่ำแล้ว..แหงนมองฟ้า..นั่งคอย
ดึกหน่อย..คงจะมี..ดวงจันทร์
ซุกตัว..อยู่ในมุม..ที่เงียบเหงา
เคยเป็นจริง..บ้างไหมเล่า..ความฝัน
แค่ลมลม..แล้งแล้ง..ไปวันวัน
แค่ไหวไหว..หวั่นหวั่น..ไปตามลม
ซุกตัว..อยู่ในมุม..ที่เงียบเงียบ
เย็นเฉียบ..หัวเราะใจ..ว่าสาสม
ประคอง..ใจดวงร้าว..ชื่นชม
ลิ้มรส..รสขม..จนชื่นใจ
ซุกตัว..อยู่ในมุม..ที่เงียบงัน
คืนนี้..จะมีจันทร์..มาเยือนไหม
ดึกแล้ว..จะรอรัก..จากใคร
ดึกแล้ว..บอกหัวใจ..ว่าดึกแล้ว
16 ตุลาคม 2548 21:24 น.
judas
เก้าอี้ตัวเก่า
กับหนังสือในคืนเหงาที่เธอให้
โทรศัพท์ไถ่ถามความเป็นไป
เธอยังจำได้อยู่ไหมหรือลืมแล้ว
รอยยิ้มหวานหวาน
คมค้อนคอยโฉบผ่านให้ใจแป้ว
มดดำเดินเรียงเป็นแถวแถว
ใครบางคนยังเคยแซวว่าหวานคำ
บ่ายจนย่ำเย็น
เป็นเพื่อนคุยเย้าเล่นจนเกือบค่ำ
ใครนะใครที่คอยแต่พูดย้ำ
ที่ฝืนคุยทุกคำน่ะฝืนใจ
ยังจำได้หรือเปล่า
กระซิบเบาฝากถามความสงสัย
หรือลืมแล้วด้วยว่าร้างมาห่างไกล
หนังสือสวยเล่มใหม่ให้ใครยืม