+ หากปาฏิหาริย์มีจริง +

JoyLek

เสียงเรียกเข้ามือถือดังขัดจังหวะทำให้ฉันหงุดหงิดเล็กน้อย  แต่เมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้
    ถึงไหนแล้ว เรียบร้อยดีหรือเปล่า 
    ค่ะ กำลังจะกลับ 
    ให้ไปรับไหม เพิ่งออกจากห้องประชุมเดี๋ยวนี้เอง 
    อืมเค้ากลับเองดีกว่า พี่จะได้พักผ่อน 
    งั้นกลับบ้านดีๆ นะจ๊ะ ดึกๆ จะโทรมาใหม่ 
   ณภัทรคนรักและว่าที่เจ้าบ่าวของฉันเอง 
   เขาน่ารักอย่างนี้เสมอเป็นคนมีเสน่ห์ มองโลกในแง่ดี ใครอยู่ใกล้ก็มักจะตกหลุมรักรอยยิ้มที่สดใสของเขาได้ง่ายๆ 

    ไอซ์ 
   ฉันเงยหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มขึ้นมองคนที่ตะแคงซ้ายขวาอยู่ใกล้ๆ อย่างไม่แน่ใจ ผู้มาใหม่ ยิ้มอย่างยินดีลากเก้าอี้มานั่งร่วมโต๊ะด้วย 
    สวัสดีค่ะ ฉันทักขณะที่มือค่อยๆ เลื่อนการ์ดแต่งงานลงกระเป๋าสะพาย
   ไม่อยากให้เขาเห็นสิ่งนั้นทั้งที่เมื่อครู่ฉันแทบจะตะโกนให้คนทั้งโลกรู้ว่าฉันมีความสุขแค่ไหนกับการแต่งงานที่จะมีขึ้นในอีก 4 เดือนข้างหน้า
   อาจเป็นเพราะมีบางสิ่งที่ยังติดค้างอยู่ในซอกลึกของหัวใจฉันกระมังความลับที่ฉันแอบเก็บซ่อนไว้จนถึงทุกวันนี้โดยไม่มีใครรู้

   พี่ปรานต์ ฉันรู้จักเขาพร้อมกับพี่ณภัทรตั้งแต่สมัยยังเป็นนักศึกษา
   สารภาพตรงๆ ว่าฉันแอบชอบพี่ปรานต์ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลยทีเดียว
   แต่ก็เป็นได้แค่นั้นเอง เพราะเขามีแฟนแล้ว
   ฉันไม่เคยเจอแฟนพี่ปรานต์หรอก แต่ได้ยินเพื่อนๆ เขาเก็บเอามาแซวกันประจำ
   ทรมานนะกับการแอบชอบใครสักคนโดยที่เราไม่กล้าแม้จะบอกให้เขารับรู้
   ต้องยิ้มทั้งที่อยากร้องไห้เวลาที่ได้ยินเขาพูดถึงคนรัก
   ทั้งอิจฉาทั้งเจ็บปวด
   3 ปีกับความรู้สึกที่ต้องเก็บซ่อนทั้งที่เจอหน้ากันแทบทุกวัน
   กระทั่งปีสุดท้ายพี่ณภัทรเรียนจบและไปทำงานที่ลพบุรี แต่พี่ปรานต์ยังเรียนไม่จบ
   สิ่งที่อยู่เหนือความคาดหมายของฉันเกิดขึ้นช่วงปิดเทอมซัมเมอร์
   พี่ปรานต์โทรหาฉัน! 
   วันนั้นหัวใจฉันเต้นแทบไม่เป็นจังหวะตั้งแต่รู้จักกันนี่เป็นครั้งแรกที่เราคุยกันโดยไม่มีบุคคลที่สาม
   เขาให้ฉันไปช่วยเลือกซื้อของใช้เข้าหอพักที่เพิ่งย้ายไปใหม่ซึ่งไม่น่าแปลกใจเลยที่ฉันตอบตกลงโดยไม่ต้องเสียเวลาคิดด้วยซ้ำ
   จากนั้นพี่ปรานต์ก็จะแวะเวียนมาหาฉันเสมอๆ จนกระทั่งฉันเรียนจบและได้รับการบรรจุให้เป็นพนักงานของมหาวิทยาลัย
   ฉันย้ายออกจากหอพักนักศึกษามาเช่าอยู่กับเพื่อนสนิทชื่อ หวาน 
   พี่ปรานต์ยังเรียนไม่จบเหลือทำ Project
   และข่าวใหม่ก็คือ พี่ปรานต์เลิกกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว!!
   เพื่อนร่วมงานและคนรอบข้างต่างเข้าใจว่าฉันเป็นแฟนกับพี่ปรานต์
   ความจริงไม่ใช่!เรายังเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันเหมือนเดิม
   แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขที่สุดหลังจากที่ได้แต่มองเขามาหลายปี
   ฉันอยากให้โลกหยุดหมุนและหยุดเวลาไว้เพียงเท่านั้นใจจะขาดแต่มันเป็นไปไม่ได้!
    วันเกิดครบรอบอายุ 22 ปีของฉัน พี่ปรานต์มารับฉันที่หอพักท่ามกลางความไม่ชอบใจของยัยหวานเช่นเคย
   วันนี้มีบางอย่างเปลี่ยนไปจากเดิมที่ฉันและยัยหวานอยู่ด้วยกันเพียง 2 คน  วันนี้มีสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้นมา คือ พี่ณภัทร
   ฉันมีความจริงจะสารภาพฉันเป็นแฟนกับพี่ณภัทร!! 
   เราคบกันก่อนที่เขาจะเรียนจบ!!
   ยัยหวานรู้ และพี่ปรานต์ก็รู้ !!
   ฉันเป็นคนบอกเขาเองทำไมนะเหรอ?ก็เพื่อจะเตือนใจตัวเองว่าฉันมีแฟนแล้วฉันมีสัญญากับผู้ชายที่แสนดีคนหนึ่งอยู่แล้ว
   นี่แหละคือเหตุผลที่ฉันรักพี่ปรานต์ไม่ได้!!
   พี่ปรานต์อยู่ทักทายพี่ณภัทรไม่กี่คำก็กลับโดยมีฉันเดินไปส่งที่รถเรามองหน้ากันนิ่งๆ จนถ้อยคำที่จะพูด 
   ฉันไม่อยากโทษพรหมลิขิตที่ทำให้ต้องมาเจอสภาพนี้
   ฉันผิดเองผิดที่ปล่อยให้หัวใจอยู่เหนือเหตุผลผิดที่ดึงดันจะเก็บความฝันเอาไว้

    มาคนเดียวเหรอ
    ค่ะ
    ได้ข่าวว่าจะแต่งงาน เขาถาม 
   ฉันได้แต่ยิ้มไม่ตอบรับหรือปฏิเสธไม่ได้ติดต่อไม่ได้เจอกันปีเศษจนฉันคิดว่าลืมพี่ปรานต์ไปแล้วแต่มันไม่ใช่เลยเขายังอยู่ในใจฉันเสมอ และพร้อมที่จะชัดเจนขึ้นทุกทีที่มีใครขุดคุ้ยขึ้นมา
    แล้วเมื่อไหร่พี่จะมีข่าวดี ฉันฝืนถามออกไปบ้าง
    ไม่รู้สิ คงอีกนาน 
   ฉันอ่อนแออีกแล้วสินะปล่อยให้ความรู้สึกอยู่เหนือเหตุผลอีกจนได้
   ทั้งที่รู้ว่าใจของตัวเองไม่เข้มแข็ง แต่ยังดื้อดึงที่จะทำ
    พี่ไปส่งไหม 
    ไม่เป็นไร ขอบคุณค่ะ 
   เรากล่าวอำลากันในช่วงสุดท้ายหลังจากที่นั่งคุยเรื่องสัพเพเหระที่มุมกาแฟแห่งนั้นเกือบ 4 ชั่วโมงเวลาผ่านไปเร็วจนฉันเองยังตกใจ
    อย่าลืมส่งการ์ดหล่ะ พี่ปรานต์ย้ำพร้อมกับจดที่อยู่และเบอร์มือถือยื่นให้

   จากนั้นฉันแทบจะไม่รู้สึกตัวเลยว่ากลับมาถึงบ้านได้อย่างไร
ในหัวมีแต่เรื่องราวในอดีตระหว่างฉันกับพี่ปรานต์ และเพลงที่เขาเพิ่งส่งเข้ามือถือฉันเมื่อครู่

     ได้แต่มองเธอมาตั้งนาน ก่อนที่เธอจะเป็นของใคร
     อยากให้มันมีปาฏิหาริย์ให้ตัวฉันย้อนเวลากลับไป
     จะไม่ยอมให้เราคลาดกัน ฉันคงจะพบรักเธอก่อนใคร
     มันน่าเสียดายปาฏิหาริย์ไม่มีจริง

   ฉันทุ่มตัวลงบนที่นอนและร้องไห้ให้กับตัวเอง ทั้งที่ไม่เคยคิดจะเสียน้ำตาให้กับเรื่องในอดีตเลยสักครั้ง
   แต่ตอนนี้ฉันกำลังร้องไห้ร้องให้กับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา

    ถึงบ้านนานรึยัง เสียงพี่ณภัทรผ่านมาตามสาย
    สักพักแล้ว ฉันพยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติทั้งที่น้ำตายังไหลออกมาไม่หยุด
    โทรเข้ามือถือไม่ได้ โทรมาที่บ้านก็ไม่มีคนรับสาย เป็นห่วงนะ 
    แบตหมดน่ะ 
    ไม่สบายหรือเปล่า 
    ปวดหัวนิดหน่อย ฉันโกหก
    กินยาแล้วรีบนอนนะคนดี กะว่าพรุ่งนี้จะชวนไปดูของชำร่วย แต่ไม่เป็นไรถ้าไม่ไหวก็นอนพักนะจ๊ะ เอาไว้วันหลังค่อยว่ากันใหม่ 
   ฉันอึ้งรู้สึกสับสนเหลือเกิน
    พี่ไปรับรูปมาแล้วนะ  สวยมากเลย อยากให้ไอซ์เห็นเร็วๆ จัง นี่กำลังคิดว่าจะวางไว้ตรงไหนดี ตื่นขึ้นมาปุ๊บจะได้เห็นหน้าไอซ์ก่อนใคร 
   ยิ่งเขาพูดฉันก็ยิ่งรู้สึกเจ็บในอก
   นี่หรือสิ่งที่ฉันตอบแทนให้กับผู้ชายที่รักและซื่อสัตย์กับฉันตลอดมา
   ฉันก็รักเขามิใช่หรือแต่ทำไมความรักของฉันมันสีหม่นอย่างนี้นะ
   ฉันดีพอที่จะรับความรักที่เขามอบให้หรือเปล่า??

    พรุ่งนี้ก็เอามาสิ บอกเขาเสียงแผ่ว
    ไม่ดีกว่า ไอซ์ไม่สบาย ไม่อยากรบกวน 
    นิดหน่อยเอง จะแวะมาที่นี่ก่อนหรือเจอกันที่ร้านดี ฉันตัดสินใจในที่สุด
    อืมรอที่บ้านนะ สัก 10 โมงจะไปรับ 
    ค่ะ เจอกันพรุ่งนี้ 
   ฉันค่อยๆ วางหูโทรศัพท์ลงพร้อมกับประโยคสุดท้ายของเขาที่ยังกึกก้องในหัวใจ
    รู้ไหมพี่รักไอซ์มากแค่ไหนรักมากกว่าชีวิตของพี่ซะอีก
   ฉันปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น
   ปาฏิหาริย์นะหรือฉันก็อยากให้มีเหมือนกับพี่ปรานต์นั่นแหละ
    อยากจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีต เพื่อจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดกับปัจจุบันที่เป็นอยู่
   ใครนะเป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตของคน
   ได้ยินเสียงฉันบ้างไหม
   ขอร้องเถอะนะขอให้เกิดปาฏิหาริย์สักครั้ง
   ครั้งเดียวเท่านั้น
   ช่วยย้อนเวลากลับไปได้ไหมช่วยทำให้ฉันไม่ต้องเจอกับพี่ปรานต์ในวันนี้ !! 

                                            ********** จ บ ********