1 ธันวาคม 2546 13:43 น.
JoyLek
ฉันกับโค้ก 1 กระป๋องบนอัฒจรรย์เชียร์กีฬา...ในสนามกำลังแข่งกีฬาอะไรฉันไม่ใส่ใจ เพราะกำลังหงุดหงิดกับสิ่งรอบตัว
...อากาศร้อนอบอ้าว...
...กลิ่นเหงื่อกลิ่นตัวของผู้คน...
เสียงเชียร์ เสียงกรี๊ดแสบแก้วหู...
กระทั่งกีฬานั่นก็เป็นสิ่งที่ไม่เคยอยู่ในความสนใจมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว...วันหยุดที่ฉันควรจะใช้เวลาอ่านหนังสือหรือพักผ่อนบนหอพัก ไม่ใช่มานั่งกลางแดดแบบนี้
...ร้อนจนแสบผิว แต่เขาคงไม่รู้สึกเพราะกำลังสนุก...หมวกใบเดียวนี่มันช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ ฉันอยากกลับ!
ดูอะไรอีกไหม
จะกลับห้อง ฉันตอบขณะก้าวยาวๆ หลบหลีกผู้คนที่กำลังทยอยลงมาเช่นกัน
มีแข่งบาสไม่อยากดูเหรอ
กินข้าวก่อนไหม หืม...จะบ่ายโมงแล้ว เขาทำเสียงตกใจหลังจากก้มดูนาฬิกาข้อมือ
เบื่อ....เซ้ง!
ถ้าไม่จบเกมเขาก็คงจะไม่มีกระจิตกระใจจะชวนกินข้าวกระมัง หงุดหงิดจนไม่อยากจะมองหน้า...เดินหนีเถอะ...
มือแข็งแรงนั้นเอื้อมมาคว้าแขนฉันจากด้านหลัง
ทำไมแขนแดงขนาดนี้
ฉันหยุดและหันกลับ เห็นเขาหน้าเสียขณะก้มมองแขนฉันอย่างจริงๆ จังๆ
เข้าในร่มก่อนได้ไหม
ฉันเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะ
ส่งเหมียวก่อน แล้วพี่จะไปดูกีฬาก็ไปเถอะ
ไม่หิว ชายหนุ่มเลิกคิ้วถาม
เหมียวอาบน้ำก่อนก็ดี พี่จะแวะกลับโรงแรม อีกชั่วโมงจะไปรับ
พยักหน้าตอบส่งๆ ไป เพราะน้อยใจจนน้ำตาจะไหล
งั้นซื้อขนมรองท้องก่อนนะ นานๆ เจอกันที อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ
จู่ๆ น้ำตาก็ทะลักล้นออกมามากมาย มือป้ายส่งๆ ไปกลัวคนอื่นเห็น
ว้า!...ขี้แยจังแฟนเรา
/ โปรดติดตามตอนที่ 2
หน้าส่วนตัว
515
