-+- แล้วฉันก็ทำให้แม่เสียใจ -+-

JoyLek

ที่นี่คือ โรงพยาบาล
   ไม่ใช่เพราะเจ็บป่วยถึงขั้นต้องเยียวยา แต่เพราะความจำเป็นทำให้ฉันต้องมา นอน อยู่ท่ามกลางผู้คนที่มีลักษณะอาการเดียวกัน คือ เจ็บปวดและร้องครวญคราง
   พยาบาลเดินเข้าออก เพื่อดู อาการ  เป็นระยะๆ และ ก็  ตะคอก เป็นระยะๆ เช่นกัน 
   บัดนี้ฉันหลุดพ้นจากความทุกข์ทรมานนั้นแล้ว ถึงแม้จะยังมีความเจ็บปวดหลงเหลืออยู่บ้าง หากเทียบกับเมื่อชั่วโมงก่อนหน้านี้แล้วก็เรียกได้ว่าช่างเล็กน้อยเสียเหลือเกิน
    เจ็บแผลหรือเปล่าลูก เสียงอ่อนโยนของแม่คอยถามอยู่ข้างเตียง
   ฉันส่ายหน้าน้อยๆ และฝืนยิ้ม
   น้องแอ๋มแค่รู้สึกเพลีย ฉันกลบเกลื่อนความรู้สึกที่อยากจะถามถึง เขา ด้วยประโยคที่คิดว่าจะทำให้แม่เชื่ออย่างไร้ข้อกังขา หากแต่สิ่งที่คร่ำครวญในใจนั้นกลับทะลักล้นออกมาทางหางตา
   ดร.ชโลบล ปาดน้ำตาที่หลั่งรินของบุตรีคนเดียวด้วยความรู้สึกสะท้อนใจ
   ลูกรักไม่เคยมีครั้งใดเลยที่ลูกแม่จะต้องพบกับความผิดหวังหรือเจ็บช้ำน้ำใจตั้งแต่เล็กจนโตพ่อแม่เฝ้าฟูมฟักทะนุถนอมเพื่อให้ลูกได้รับแต่สิ่งดีๆ  และลูกผู้เป็นแก้วตาดวงใจก็ไม่เคยทำให้ครอบครัวต้องผิดหวังเลยสักครั้ง
   แต่แล้วทุกสิ่งก็แตกสลายลงเมื่อแม่ได้รู้ ข่าว ของลูกรัก  
   ข่าวที่ทำให้รู้ว่าลูกของแม่อยู่กับความทุกข์ทรมานเพียงใด
   น้องแอ๋มท้อง เสียงสั่นเครือของบุตรีที่ผ่านมาตามสายตอนหัวค่ำของเมื่อวาน ทำให้เธอชาดิกไปทั้งร่าง
   ท้องน้องแอ๋มท้อง!!!
   เร็วและแรงเสียจนเธอรับไว้ไม่ไหวทรุดตัวลงกับชุดรับแขกข้างๆ โทรศัพท์นั่นเองไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะขยับปากไต่ถามเรื่องราว
   และแล้วบางสิ่งก็วูบเข้ามาในสมองไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม แต่เป็นไปได้หรือไม่ที่ลูกสาวของเธอจะสามารถกลับมาเป็น สาวน้อย ได้เหมือนเดิม
   แล้วประโยคถัดมาก็ทำให้เธอต้องช็อคเป็นครั้งที่ 2
    น้องแอ๋มกำลังจะไปโรงพยาบาล แม่มาหาน้องแอ๋มด้วยน้องแอ๋มกลัว 
   เธอรับรู้แล้วว่า ลูกสาวของเธอมิใช่ เพิ่งทราบ ถึงความผิดปกติของร่างกาย แต่ ทราบ  และ เก็บ มานานถึง 9 เดือนแล้ว โดยที่เธอและสามีไม่มีโอกาสล่วงรู้!
   ระยะทางจากกรุงเทพฯ  เชียงราย ไม่ไกลเลย เหินฟ้าไปเพียงชั่วโมงเศษก็ได้พบหน้าลูก 
   หากแต่จนแล้วจนรอดเธอก็ไม่ได้มาเยี่ยมเยือนลูกสาวเพราะไว้ใจลูกเกินไปคิดง่ายๆ ว่า การเลี้ยงดู อบรมสั่งสอน ตลอดจนความรู้ และหน้าที่การงานของลูกคงจะเป็นองค์ประกอบสำคัญที่จะช่วยให้ลูกตัดสินใจได้อย่างมีเหตุผล และไม่ก้าวพลาดเหมือนหญิงสาวหลายๆ คนที่เธอเคยนึกสมเพชเวทนา
   ลูกสาวคนเดียวของเธอท้อง!!! 
   ท้อง ทั้งๆ ที่ยังมิได้แต่งงาน
   พลโท ศิระ ผู้เป็นสามีขณะนี้ก็มีสภาพมิได้แตกต่างจากเธอมากนัก 

   เช้าวันนี้เธอตีตั๋วมาเชียงรายเพียงลำพังก่อนออกจากบ้านเห็นสามีนั่งอ่านหนังสือพิมพ์และดื่มกาแฟก่อนออกไปทำงานดังเช่นปกติ ยกเว้นดวงหน้าที่อิดโรยและปากที่เม้มเป็นเส้นตรงอย่างเจ็บช้ำระคนทุกข์ใจไม่มีคำกล่าวใดๆ ฝากถึงลูกดังเช่นเคย
   เธอมอง สิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่ลูกสาวกำลังโอบอุ้มขึ้นแนบอกด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกมิได้มีความรู้สึกยินดีดังคนที่เป็น ยาย ควรจะรู้สึกผ่านเข้ามาในหัวใจ 
   ผู้ชายคนนั้น เดินเข้ามาในห้องพักของลูกสาวเธอพร้อมด้วยมารดาของเขาที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นเพียงชาวบ้านที่มีฐานะปานกลางค่อนไปทางอัตคัด
    ผมจะจดทะเบียนรับรองบุตรครับ ไม่ต้องเป็นห่วง 
   ลูกเขย ที่ดูแล้วไม่เห็นจะ เข้าท่า สักนิดในสายตาของคนที่ผ่านโลกมามาก
   ตำแหน่ง ลูกจ้างประจำ ของเทศบาลเทียบไม่ได้เลยกับ ท่านชาริณี 
   อัยการสาว  ผู้มีอนาคตไกล  แต่ต้องมารับสภาพแค่ แม่ ของเด็กคนหนึ่งซึ่งผู้เป็นพ่อนั้นยอมรับเพียงแค่จดทะเบียนรับรองบุตรเจตนาบ่งชัดอยู่แล้วว่าผู้ชายคนนั้นไม่คิดจะแต่งงานจดทะเบียนกับลูกสาวของเธอ !! 
    แม่คะน้องแอ๋มเลือกทางนี้เอง เขาไม่ผิดหรอกค่ะ 
    แล้วทำไมไม่มาคุยเรื่องจดทะเบียนหรือแต่งงานแต่งการให้เรียบร้อย เขาจะเอายังไง 
   คำพูดของแม่กระทบใจฉันจนน้ำตาคลอขึ้นมาอีกครั้งจะบอกแม่ได้อย่างไรว่าชีวิตฉันไม่อาจฝันถึงการแต่งงานได้เลย ในเมื่อเขายังมีใครต่อใครนอกจากฉันอีก  
   ...มิใช่เพียงคนเดียว แต่มีอีกถึง 2 คน !! 
   พ่อของลูกฉัน มีเมียพร้อมกันถึง 3 คน และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น
   ฉันรู้ว่า ผู้คนที่นี่มองฉันด้วยสายตาหมิ่นแคลนแค่ไหน แต่ไม่มีใครเข้าใจถึงความรักที่ฉันมีต่อเขาหรอก
   รัก คำๆ นี้หากใครไม่เคยสัมผัสไม่เคยพบเจอด้วยตัวเองคงไม่รู้หรอกว่ามันมีอนุภาพเพียงใด
   รักอย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อน
   รักอย่างไม่มีข้อแม้
   ฉันพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล 3 วัน และวันนี้หมออนุญาตให้กลับบ้านได้แม่มารับฉันเพียงลำพังเช่นเคย
    แม่จัดกระเป๋าให้น้องแอ๋มแล้วนะ เราจะกลับกรุงเทพฯ 
    เด็กตัวแค่นี้เขาจะให้ขึ้นเครื่องหรือคะ 
    แม่จัดการได้แล้วกัน 
    แต่แอ๋มยังอยากอยู่ที่นี่  ฉันบอกแม่เสียงอ่อน ในใจลึกๆ ยังหวังว่าเขาจะมาดูหน้าลูกอีกสักครั้ง
   ฉันแอบกดหมายเลขโทรศัพท์มือถือที่จำได้จนขึ้นใจ
   ห่วงเหลือเกินหากเขามาหาที่บ้านพักแล้วไม่เจอเขาคงจะโกรธที่ฉันไปโดยไม่บอกกล่าว
    ฮัลโหล เสียงผู้หญิงปลายสายรับค่อนข้างห้วนและคุ้นหูคงจะเป็นผู้หญิงคนนั้น...เมียคนล่าสุดของเขา
   ถ้อยคำที่เตรียมไว้หายลงคอไปดื้อๆ ฉันเลื่อนมือกดปุ่มตัดการติดต่อ
   ...อยากร้องไห้สะอึกสะอื้นดังๆ ให้สาแก่ใจสักครั้งแต่ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้เพราะแม่กำลังมองอยู่  
   ฉันรู้ฉันเจ็บ ฉันเสียใจมากแค่ไหนแม่ยิ่งเจ็บกว่าฉันเป็นร้อยเท่าทวีคูณ
   ฉันทอดสายตามองไปยังเบื้องล่างอย่างไร้จุดหมาย  ไม่น่าเชื่อว่าเพียง 2 ปีที่ย้ายมารับตำแหน่งที่นี่จะเกิดเหตุการณ์ที่พลิกผันชีวิตฉันได้มากมายถึงเพียงนี้
   พรุ่งนี้ฉันจะอยู่ยังไงจะเลี้ยงลูกยังไงเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่ฉันยังหาคำตอบไม่ได้ทั้งสิ้น
   เสียงเห่กล่อมเจ้าตัวเล็กที่เบาะข้างๆ ทำให้ฉันหวนนึกถึงสมัยเด็กๆ 
   แม่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับฉันจนกระทั่งวันนี้ วันที่ฉันได้เป็น แม่คน 
แม่ก็ยังเป็นผู้ให้ไม่มีวันจบสิ้น
   แต่สิ่งที่ฉันตอบแทนความรักของท่านในวันนี้ คือ ความเสียใจ ความอับอายที่ไม่มีสิ่งใดจะลบล้างไปได้
   ฉันจะบอกท่านอย่างไรดีว่าฉันเองก็เสียใจไปไม่น้อยกว่าท่านเลยและอยากให้เหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นกับฉันเป็นคนสุดท้าย !!