ม่านชีวิต

jojo24

   สับสนอลหม่านม่านชีวิต
เหมือนหลงทิศติดอยู่ในที่ไพรสณฑ์
มันมืดมิดมองออกไปไร้ผู้คน
ในกมลเริ่มมืดมัวด้วยกลัวภัย

   ม่านชีวิตเปิดแสดงมาช่วงหนึ่ง
ดำเนินถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่
คือทางแยกมากมายหลายที่ไป
แล้วทางไหนมีเส้นชัยอยู่ปลายทาง

   แหงนมองฟ้าหวังหาดาวช่วยบอกทิศ
แต่ความหวังดับสนิทเพราะเมฆขวาง
พายุใหญ่ก่อตัวทั่วนภางค์
หมดหนทางจะเดินเท้าก้าวต่อไป

   ทรุดองค์ลงพักอยู่กับที่
ครุ่นคิดหาวิธีจะแก้ไข
หวนรำลึกเมื่อครั้งยังเยาว์วัย
บ้านหลังใหญ่ที่จำใจต้องจากมา

   ออกเดินทางพร้อมชายหนึ่งและหนึ่งหญิง
ไม่เคยทิ้งยามป่วยช่วยรักษา
สอนคุณธรรมสอนใจให้วิชา
วันข้างหน้าจะได้รอดและปลอดภัย

   เดินมาถึงแม่น้ำกว้างขวางทางอยู่
จ้องมองดูอีกฟากฝั่งหาเห็นไม่
หมดหนทางที่สองเท้าก้าวข้ามไป
หวังเรือใหญ่ผ่านมาพาข้ามพลัน

   แต่มีเพียงเรือจ้างน้อยลอยลำอยู่
ซึ่งมองดูคงนั่งได้แค่กายฉัน
ฝากเด็กน้อยกับเรือจ้างผ่านทางตัน
จนฝ่าฟันข้ามฝั่งดังตั้งใจ

   ลงเรือจ้างเดินต่อไปด้วยใจมั่น
พร้อมความฝันจะไปถึงเป้าหมายใหญ่
แต่เดินทางไปได้ไม่ทันไร
กลับหลงทางกลางไพรใจหวั่นกลัว

   ขณะนั่งนึกความหลังครั้งเด็กน้อย
น้ำฟ้าย้อยตกลงที่ตรงหัว
ฝนบนฟ้าหลั่งมาไม่รู้ตัว
จนเปียกชุ่มถ้วนทั่วทั้งร่างกาย

   มาพบถ้ำจึงเข้าหลบสงบจิต
หวังพิชิตความกลัวให้จางหาย
เวลาพ้นฝนตกหนักก็จักคลาย
เมฆสลายพบประกายของดารา

   สุดดีใจเมื่อได้เห็นแสงดาวส่อง
เป็นแสงทองที่เฝ้ารอและเสาะหา
รีบก้าวเดินต่อไปไม่รอรา
ด้วยกลัวว่าดาวที่ฉายจะหายไป

   จนมาถึงปราการด่านสุดท้าย
ที่ท้าทายว่าใจแน่สักแค่ไหน
ภูผาชันสูงเสียดฟ้าสุรารัย
ซึ่งเป้าหมายคือเส้นชัยบนยอดภู

   เจ้าหนุ่มน้อยไม่รอช้าหาทางไต่
บอกกับใจกระซิบเป่าเข้าทางหู
อย่ายอมแพ้นะใจจงใคร่ดู
หากใจสู้กายก็น้อมพร้อมฝ่าฟัน

   ตะกายเท้าก้าวปีนป่ายได้ทางครึ่ง
เจอหนุ่มหนึ่งดูสง่าท่าแข็งขัน
โรยตัวเปล่าก้าวลงมาจากผาชัน
ตะโกนก้องร้องถามพลันท่านเป็นใคร

   ชายหนุ่มว่าข้าตั้งใจหมายพิชิต
มีความคิดขึ้นไปเอาเป้าหมายใหญ่
แต่ยิ่งสูงยิ่งหนาวราวขาดใจ
จึงปราชัยยกธงขาวก้าวกลับมา

   หนุ่มน้อยฟังดังนั้นก็หวั่นอก
หวาดวิตกทรุดนั่งหลังพิงผา
ครุ่นคิดวินิจฉัยในอุรา
จะเดินหน้าหรือถอยกลับให้อับอาย

   จึงชูแขนเกาะผาชันดันตัวขึ้น
แล้วลุกยืนอกตึงอย่างผึ่งผาย
แม้นเป็นเสือเกิดมาต้องไว้ลาย
เกิดเป็นชายช่างขายหน้าถ้าหวาดกลัว

   ปีนต่อไปจนใกล้ชัยชนะ
หมู่หิมะตกลงมาฟ้าสลัว
เพ่งพินิจพิจารณาข้างหน้าตัว
ท่ามกลางความมืดมัวมีหมู่คน

   แสนเศร้าใจเมื่อเข้าไปจึงได้เห็น
ร่างคนเป็นที่เพิ่งตายทั่วแห่งหน
ต่างล้วนมาล่าชัยเหมือนกับตน
แต่ไม่พ้นต้องอดข้าวนอนหนาวตาย

   มองออกไปเห็นเส้นชัยอยู่ตรงหน้า
รีบก้าวขาเร่งจรก่อนจะสาย
ถึงยอดผาคว้าชัยสมใจชาย
ความกระหายก็ล่วงลับมอดดับพลัน

   ดูรอบกายไม่มีใครไร้ชีวิต
ใครจะร่วมชื่นจิตกับตัวฉัน
หวนนึกถึงคู่หญิงชายให้ชีวัน
อีกเรือจ้างที่พาฉันข้ามน้ำมา

   ยังมิได้ตอบแทนผู้แสนรัก
ผู้เป็นหลักให้สู้ไปด้วยใจกล้า
จะหอบชัยในวันนี้ที่ได้มา
กลับไปหาให้ท่านชมสมฤทัย

   ความเหน็บหนาวร้าวถึงทรวงทะลวงลึก
ใจไม่นึกท้อแท้แต่ไม่ไหว
มันเหนื่อยล้าหมดแรงเท้าจะก้าวไป
น้ำตาไหลนอนกอดชัยไว้ข้างกาย

   ลมหายใจรวยรินจนสิ้นหมด
สุดสลดฝันหนุ่มน้อยพลอยสลาย
จบชิวิตพิชิตฝันอันเดียวดาย
ฉากสุดท้ายม่านชีวิตก็ปิดลง