ใจโดนเธอเธอโดนใจเข้าให้แล้ว

หนุ่มแว่นแก้วนักดนตรีพี่หลงใหล

เสียงก็เพราะเสนาะจิตชวนติดใจ

ทำอย่างไรจะได้คุยลุยไงดี

     ขอเป็นเพื่อนเอื้อนเอ่ยไปโดยใช้ face

เขา say yes quest accepted เมพนะนี่

เทพบุตรสุดงามนามณัฐธีร์

อยาก selfie กับน้องแค่สองคน

     เป็นนักร้องศิลปินวงจินตะ

เคยพบปะระยะไกลไม่กี่หน

แต่ไม่เคยใส่ใจในตัวตน

เพิ่งมาค้นพบคำตอบว่าชอบคุณ

     คิดหาเรื่องเพื่อทักไปใน chat box

มาลงล็อคเรื่องแผ่นเพลงเร่งอุดหนุน

แสร้งพิมพ์ถามเท้าความตามกรรมบุญ

ใจว้าวุ่นลุ้นให้มอบตอบข้อความ

     ยิ้มตาหยีเมื่อน้องธีร์ที่เราชอบ

เข้ามาตอบข้อความตามที่ถาม

อ่านซ้ำซ้ำไม่รู้พอทุกข้อความ

คอยติดตามอ่านหน้า page facebook เธอ

     แสงสว่างลางเลือนเลื่อนกระทบ

สัมผัสแรกแทรกซบที่ก้นขวา

พลันเปล่งเสียงเปรี้ยงสนั่นลั่นออกมา

นาฬิกาแห่งชีวิตติดเครื่องเดิน

     แรกลืมตามาประสบก็พบทุกข์

ถูกหมอปลุกร้องไห้ไม่อายเขิน

เจ็บเกินทนก้นขวาชาเหลือเกิน

เขาเพลิดเพลินยิ้มระรื่นตื่นเต้นพลัน

     จนเมื่อวันฉันเติบใหญ่เข้าวัยหนุ่ม

ทุกข์เร้ารุมสุมในหัวใจฉัน

เกิดเป็นชายแต่มุ่งหมายชายด้วยกัน

มันพรึงพรั่นหวั่นหวาดและขลาดกลัว

     สุดจะเอ่ยเผยความนัยให้ใครรู้

เฝ้ามองดูชีวิตหม่นปนสลัว

ถึงเป็นชายก็เป็นได้แค่กายตัว

แต่ถ้วนทั่วภายในจิตกลับผิดเพี้ยน

     วัยทำงานชำนาญกิจพิชิตฝัน

จากวานวันครั้งวันวานเคยอ่านเขียน

สู้อดทนจนจบครบวัยเรียน

ทุกข์ก็เวียนมาฉุดรั้งอีกครั้งครา

     ทำงานไปด้วยใจที่ไร้สุข

อยากจะลุกลาทีหนีปัญหา

ออกตามฝันดั้นด้นไปไม่รอช้า

รวมความกล้าท้าลิขิตพิชิตชัย

     บทสุดท้ายจบอย่างไรไม่อาจรู้

จะหดหู่ดูรันทดหรือสดใส

ชีวิตเราเราขีดเส้นความเป็นไป

ทางอีกไกลให้ฝ่าฟันอย่าหวั่นเกรง

     เปลี่ยนความทุกข์เป็นแรงขับทับความเศร้า

เปลี่ยนความเหงาคืนกลับกระฉับกระเฉง

สร้างเรื่องราวความภูมิใจให้ตัวเอง

เป็นนักเลงละเลงฝันให้ลั่นลือ

     ท้ายที่สุดจุดหมายปลายชีวิต

ใครมีสิทธิ์รอดตายไปได้หรือ

จะยากดีมีจนเงินล้นมือ

มิอาจถือติดจับกับวิญญาณ

     ความชั่วดีเท่านี้ที่คงอยู่

จะเชิดชูหรือดูถูกโดยลูกหลาน

ยื้มระรื่นคนอื่นไห้เมื่อวายปราณ

ปิดตำนานการเป็นคนพ้นบ่วงเวร

    กาพย์กลอนงามนามกระฉ่อนสุนทรภู่ 

ทั่วโลกรู้ครูกวีศรีสยาม

ภาษาเพราะเสนาะจิตชวนติดตาม 

ช่วยป้องปรามความคิดชั่วในตัวคน

    สองร้อยยี่สิบแปดปีที่สร้างชื่อ 

ด้วยสองมือหนึ่งหัวใจใคร่สร้างผล 

สดุดีกวีไทยในบัดดล 

กลอนสร้างคนคนสร้างกลอนสุนทรเทอญ

    เปลือกภายนอกหุ้มบังไว้ให้ดูสวย

เปลือกคอยช่วยกันสิ่งร้ายกร้ำกรายผล

เปลือกแข็งแรงสง่างามยามยินยล

เปลือกทานทนแรงทุบตีไม่มียอม

    จะมีใครรู้หรือไม่ข้างในนั้น

ยิ่งนับวันผลนี้ที่เปลือกถนอม

ถูกทำร้ายซ้ำซ้ำช้ำตรมตรอม

เปลือกจอมปลอมสร้างหลอกตาว่าดูดี

    เปลือกของคนเช่นกันมันดูสวย

คนจนรวยล้วนแสดงแต่งแต้มสี

หากวันใดเปลือกถูกปอกออกสักที

คงได้เห็นรอยช้ำนี้ที่เปลือกบัง