26 สิงหาคม 2552 20:53 น.

กิเลศใจ ที่ไม่เคยดับ

ก่อนวันฟ้าสางที่ร้างลา
ก่อนเพลาย้ำค่ำที่ร่ำไร
น้ำตาหลั่งไหลไร้อาดูร
เพิ่มพูนกิเลศใจให้ระทม
สุดจะข่มตาหลับเมื่อลับลา
ความเศร้าเผาไปมิเคยแหลก
ให้เจ็บแสบในอกมิเคยสิ้น
อยากคืนถิ่นพำนักที่ลับมา
แต่จนเกล้าแม้ตัวตายมิได้กลับ
เป็นเพราะรับหนี้บาปแต่หนหลัง
ต้องชดใช้กรรมเก่าที่เคยทำ
ก่อนฟ้าสางจะร้างไปมิได้ยล
ขอสักหนดับจิตที่ริษยา
ขอฟ้าขอพระจันทร์ที่ลอยเด่น
ขอโปรดเห็นกรรมดีที่มีอยู่
ขอกิเลศดับลับลาไม่อาดูร
ขอทุกข์สูญดับสิ้นในเร็ววัน
จะคืนถิ่นพำนักที่ลับมา
จะซุกหน้าอกแม่ที่แลหา
จะขอขมาแม่ข้าที่ลาไกล