14 พฤศจิกายน 2550 10:34 น.
jirawat
เพียงเพราะรักหรือไรใจจึงเศร้า
เพียงเพราะเหงาหรือไรใจจึงหลง
เพียงเพราะห่วงหรืออย่างไรจึงพะวง
เพียงเพราะคงห่างไกลใจจึงจำ
แบกระทมความหมองมาห่มไห้
แบกเศษซากหัวใจมาเจ็บช้ำ
แบกทุกอย่างที่ปวดร้าวแสนระกำ
แบกทุกสิ่งที่กระทำเมื่อวันวาน
แล้วเมื่อไหร่หัวใจจะหายหม่น
แล้วเมื่อไหร่ความสับสนจะปนหวาน
แล้วเมื่อไหร่จะลืมสิ้นส่งพบพาน
แล้วเมื่อไหร่เศษเสี้ยวความสำราญจะพบเจอ
12 พฤศจิกายน 2550 09:42 น.
jirawat
ในคืนค่ำที่เงียบสนิท
คนที่เคยชิดหายห่าง
เศร้าระทมเดียวดายเหว่ว้าง
ใยเล่าคนนำทางทิ้งไป
ไม่ร้องขอความช่วยเหลือ
เพียงแค่แผ่เผื่อมาให้
ไม่หวังรักหวังเพียงน้าใจ
หวังเป็นหนึ่งในสมาชิก thaipoem สักคน
เคยเขียนเมื่อครั้งก่อน
บทกลอนไม่ซึ้งแต่สับสน
เขียนเรื่องราวที่ร้าวระคน
เขียนด้วยใจที่จับจน....เหม่อลอย
คล้าย ๆ ตะวันจะมืดดับ
แต่แค่เพียงลาลับเมื่อบ่ายคล้อย
เช้าก็มาเมื่อวันใหม่ไม่เสื่อมคลอย
หวังเพียงเกลอและกลอย.....ดูแล
หน้าส่วนตัว
626
