5 กุมภาพันธ์ 2551 12:07 น.
jirawat
สิ้นเสียงเพียงความฝันในวันเก่า
คือความเศร้าในวันใหม่ให้รับรู้
อาบเต็มแก้มรอยน้ำตาแสนอาดูลย์
สิ่งเทอดทูนสิ้นแล้วแก้วกัลยา
19 ธันวาคม 2550 23:12 น.
jirawat
วรรณกรรมเรียงร้อยถ้อยคำหวาน
ประดุจปานหยาดทิพย์กระแสสินธุ์
หนึ่งรู้สึกนึกได้จากเรื่องจริง
ไม่ประวิงเขียนมาภาษากลอน
เมื่อนานแล้วเคยมีรักประจักษ์มั่น
มีความฝันมีคู่ชู้อักษร
เคยเคียงข้างเคยอยู่เป็นคู่นอน
แล้วจากจรจำไกลไม่อำลา
เพียงเพราะมีคู่ใหม่จึงไกลห่าง
ปล่อยให้ความอ้างว้างเข้ามาหา
ให้เหนื่อยหน่ายบ่ายหนีสิ้นปรีดาดิ์
ให้น้ำตามาแทนแสนทรงจำ
หรือต้องการตอกย้ำคำว่ารัก
หรือต้องการให้รู้จักอกหักช้ำ
หรือต้องการให้รู้ค่าการกระทำ
หรือต้องการแค่แนะนำเรื่องผ่านมา
ถึงวันนี้ความทรงจำยังคงอยู่
อยากแสดงให้เธอรู้ว่าห่วงหา
เมื่อวันผ่านมีความช้ำและน้ำตา
แต่เมื่อไหร่เธอกลับจะบอกว่า...........รักเหมือนเดิม
14 พฤศจิกายน 2550 10:34 น.
jirawat
เพียงเพราะรักหรือไรใจจึงเศร้า
เพียงเพราะเหงาหรือไรใจจึงหลง
เพียงเพราะห่วงหรืออย่างไรจึงพะวง
เพียงเพราะคงห่างไกลใจจึงจำ
แบกระทมความหมองมาห่มไห้
แบกเศษซากหัวใจมาเจ็บช้ำ
แบกทุกอย่างที่ปวดร้าวแสนระกำ
แบกทุกสิ่งที่กระทำเมื่อวันวาน
แล้วเมื่อไหร่หัวใจจะหายหม่น
แล้วเมื่อไหร่ความสับสนจะปนหวาน
แล้วเมื่อไหร่จะลืมสิ้นส่งพบพาน
แล้วเมื่อไหร่เศษเสี้ยวความสำราญจะพบเจอ
12 พฤศจิกายน 2550 09:42 น.
jirawat
ในคืนค่ำที่เงียบสนิท
คนที่เคยชิดหายห่าง
เศร้าระทมเดียวดายเหว่ว้าง
ใยเล่าคนนำทางทิ้งไป
ไม่ร้องขอความช่วยเหลือ
เพียงแค่แผ่เผื่อมาให้
ไม่หวังรักหวังเพียงน้าใจ
หวังเป็นหนึ่งในสมาชิก thaipoem สักคน
เคยเขียนเมื่อครั้งก่อน
บทกลอนไม่ซึ้งแต่สับสน
เขียนเรื่องราวที่ร้าวระคน
เขียนด้วยใจที่จับจน....เหม่อลอย
คล้าย ๆ ตะวันจะมืดดับ
แต่แค่เพียงลาลับเมื่อบ่ายคล้อย
เช้าก็มาเมื่อวันใหม่ไม่เสื่อมคลอย
หวังเพียงเกลอและกลอย.....ดูแล
หน้าส่วนตัว
476
