28 พฤศจิกายน 2549 12:53 น.
jew
รู้ไหมยามลมหนาวพัดผ่านมาคราใด ทำให้ใจหวลคนึงถึงคนไกลคนนั้นทุกคราเลย คนอะไรช่างแสนดีเหลือเกิน ทำให้ใจที่อ่อนไหวของคนใกล้กาย หนาวใจเชียวนะ ยามห่างไกลใจคนึงหา ช่างปวดร้าวเหลือเกิน แต่ก็คงมีสิทธิ์แค่เก็บไว้ในความทรงจำ และเก็บภาพในบางตอนมาฝันถึงเธอ
แต่จำได้นะว่าเมื่อคืนนี้ก็ได้ฝันถึงเธอนะ รู้บ้างไหมว่ามีใครหนึ่งแอบฝันถึงนะ รู้ไหมว่าคนเราหากมีความสุขทางใจก็เปรียบได้กับต้นไม้ที่ได้รับการดูแลให้เจริญงอกงาม สดใสสวยงามเช่นดอกไม้ คนเราก็เช่นกัน แค่ใจมีความสุข ก็คงเพียงพอแล้วล่ะสำหรับบางคน
วันนี้มีภาระกิจอันใดที่ต้องทำให้เธอเหนื่อยล้าบ้างรึเปล่า รู้ไหมว่าไม่เธอจะเหน็ดเหนื่อยอย่างไร ก็จะขอเป็นกำลังใจให้เธอตลอดไป ขอให้รับรู้นะว่ายังมีคนไกลที่คอยห่วงใย ไม่ว่าเธอจะหลับหรือตื่น หรือมีคนที่คอยดูแลอยู่ข้างกาย แต่อย่าลืมนะว่ายังมีใครอีกส่งใจถึงเธอเสมอไป
18 มกราคม 2550 ปีนี้เริ่มต้นด้วยปีหมู แต่เป็นหมูทองนะ แม้วันเดือนจะผ่านไป แต่ความคิดถึงก็ยังมิเสื่อมคลาย ยังมีความห่วงใยถึงเธอเสมอไป แม้เธอจะมีใครดูแลอยู่ข้างกาย แต่ก็ยังอยากดูข้างใจเธอ เป็นความฝันหรือความจริงใครจะรู้ แต่บางครั้งแค่ฝันก็คงเพียงพอสำหรับความสุขในหัวใจ
5 พฤศจิกายน 2549 13:49 น.
jew
แค่เสี้ยวหนึ่งแห่งชีวิต ที่มนุษย์เกิดมาในโลกนี้ โลกในความฝันช่างสดใสสวยงามเสมอ ความฝันอันบรรเจิด เพริดพริ้ง ศิวิไลซ์ แต่ยามใดที่เรามาสัมผัสกับความเป็นจริง แค่ความคิดก็เจ็บปวดแล้วล่ะ ความจริงที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ แต่เราก็เลือกที่จะทำได้ โดยเฉพาะมนุษย์เพศชายที่แฝงเร้นความเห็นแก่ตัวไว้ในสายโลหิต ที่ไม่เคยยอมรับหรือการปรับตัวอะไรเลย มีแต่ให้เพศหญิงปรับตัวจึงกลายเป็นชีวิตคู่ที่เจ็บปวด แม้อยากสลัดคนคนหนึ่งออกไปจากชีวิต แต่เหมือนชีวิตที่ติดในบ่วงกรรม ที่เขาไม่ยอมปล่อยให้เราเป็นอิสระทำไมชีวิตถึงได้รันทดเหลือเกิน หากชีวิตที่ต้องเจอกับสภาพที่ปวดร้าวนั้น กลับไปใช้ชีวิตตามลำพังคงจะมีความสุขมากกว่าที่เป็นอยู่นะ
หากฟ้าหรือสวรรค์ยังมีเมตตาโปรดดลบันดาลให้หลุ่พ้นจากบ่วงกรรมนี้ด้วยเถอะ ขอให้หลุดพ้นจากมนุษย์ที่เห็นแก่ตัวคนนี้ด้วยเถอะ ก่อนที่ทุกอยางสายไปมากกว่านี้ คนที่ไร้ความรับผิดชอบ เห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ หลงอบายมุขจนกู่ไม่กลับ สักวันเขาคงพบกับจุดจบที่รันทดและปวดร้าว ขอจากในวันนี้แต่โดยดีจะได้หรือไม่
ลาก่อนคนเห็นแก่ตัว