11 พฤษภาคม 2545 00:16 น.
Jeminine
แสงกระพริบ ริบหรี่ ที่เวียนวน
ในค่ำคืน อันมืดมน จนเลือนหาย
หิ่งห้อยน้อย คล้อยผิน บินเดียวดาย
ถูกกลืนหาย ใต้แสง แห่งจันทรา
เหมือนหัวใจ ใครคนหนึ่ง ซึ่งพ่ายแพ้
ยังอ่อนแอ บนโลกร้าง กว้างนักหนา
ปล่อยความฝัน ให้ผ่านไป ในเวลา
เพราะไม่กล้า คว้าฝัน นั้นดั่งใจ
เห็นหิ่งห้อย ด้อยค่า กว่าจันทร์เจ้า
เพราะเปรียบเปรย ว่าตัวเรา ไม่ยิ่งใหญ่
อย่ามัวแต่ ตัดพ้อ ท้อถอดใจ
ความยิ่งใหญ่ ใช่เกิดกาย ได้เป็นจันทร์
แม้นหิ่งห้อย นับแสนล้าน รวมกันเข้า
จะเจิดจ้า กลบแสงดาว บนฟ้านั่น
แสงเล็กเล็ก ทั้งโลกหล้า มารวมกัน
จะสว่าง ดั่งกลางวัน จันทร์ยังอาย
6 พฤษภาคม 2545 23:22 น.
Jeminine
หัวใจของฉันถูกสอนมา...
ให้ชื่นชมกับคุณค่า...ของความรักคงมั่น
ความรัก..ที่กว่าจะก่อตัวขึ้นมาอย่างช้านาน
ใช่ว่าหัวใจฉัน...จะรักใครได้ง่ายดาย
แต่ก็เพราะ สิ่งที่เรียกว่าความคงมั่น
ใครต่อใคร จึงมองเห็นฉัน ไม่มีความหมาย
ใครต่อใคร จึงมองเห็นฉัน..เป็นแค่ของตาย
เป็นคนดี..ที่มีความมั่นคงในใจ..(แต่ไม่มีใครต้องการ)
เพราะเธอรู้..ว่าฉันรักเธอ อย่างหมดใจ
ไม่ว่ารอบตัวมีคนมากมาย..ก็ไม่มีความหมายต่อฉัน
ฉันรอเธออยู่ ด้วยหัวใจดวงเก่า..ที่ถูกปล่อยให้เหงามานาน
นาน..จนเกือบลืมว่าฉัน...มีเธอเป็นความผูกพัน..ห่วงใย
ในที่สุด...เธอก็กลับมาหา...
แต่ฉันไม่รู้เหมือนกันว่า..น้ำตา..มันหายไปไหน
มันคงเหือดแห้ง..ไปพร้อมพร้อม..กับ...หัวใจ..
ที่ถูกทอดทิ้งเอาไว้...จนความรู้สึกใดใด..จืดชืด..เย็นชา..
ไม่ว่าวันนี้เธอจะอยู่...หรือจากไป...
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับใจ..คงไม่มีอะไรดีกว่า
ฉันไม่เหลืออะไรที่เธอต้องการอีกแล้ว...ในแววตา
หัวใจของฉัน..มันตายไปพร้อมกับกาลเวลา...
พร้อมกับ...ความรัก..ที่คงไม่มีวันกลับมา..เหมือนเดิม
หน้าส่วนตัว
822
