9 มีนาคม 2545 20:52 น.
Jeminine
ในโลกของฉัน...
กลางคืนอาจเปลี่ยนเป็นกลางวัน ได้ทุกเวลา
ฉันแอบเก็บดวงดาวมาจนหมดฟ้า
ซุกไว้ใต้หมอนรอเวลา ที่จะฝันดี
ในโลกของฉัน...
เราสองคน ใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างเต็มที่
หันไปเมื่อไร ก็พบสายตาเธอทุกที
ไม่มีใครเข้ามาแทนที่...ตรงกลางใจ
ในโลกของฉัน...
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริง หรือแค่สิ่งที่ฉันฝันใฝ่
จะมีเธอ..อยู่ในโลกใบนี้เสมอ ร่ำไป
ไม่เคยมีวันใด ที่ต้องห่างไกลเธอสักวัน
ไม่...ฉันไม่อยากก้าวออกมา...
เพื่อพบว่าโลกภายนอกเหว่ว้า...ไม่เหมือนที่เคยฝัน
ในโลกความจริง...ที่ไม่อาจบันดาลอะไรได้ตามต้องการ
ความจริงที่ว่าโลกใบนี้เป็นของเธอกับเขาคนนั้น...
..และเป็นโลกที่ไม่เคยมีฉัน...อยู่เลย..
9 มีนาคม 2545 20:38 น.
Jeminine
ในความเป็นตัวตนของฉัน...
มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น..ที่ดีพอจะมอบให้
สิ่งนั้น...ฉันยังไม่เคยให้ใคร
นั่นคือ..หัวใจ..ที่มอบให้เธอ
เป็นสิ่งที่หวงแหนที่สุด...ของคนไม่มีค่า
ทั้งสองตา..แอบจับจ้องไปยังเธอเสมอ
ทั้งหัวใจ ร่ำร้องแต่ชื่อเธอ
แอบเก็บไปฝันใฝ่ พร่ำเพ้อ เพียงในใจ
เพราะรู้...ว่ายังไม่ดีพอ..จะยืนเคียงข้าง..
ขอมองเธอห่างห่าง..ด้วยรักที่ไม่เคยจางหาย
ไม่กล้าพอ...จะเอ่ยคำว่ารัก..อย่างที่ตั้งใจ
เพราะเธอเป็นคนรักในแบบที่ฝันใฝ่...ที่ฉันไม่มีอะไร...คู่ควร
9 มีนาคม 2545 20:09 น.
Jeminine
บางครั้งชีวิตคน ต้องผ่านหนาว-ผ่านร้อน
กำลังใจที่มีจะถูกบั่นทอน ให้รู้สึกอ่อนล้า
แต่ไม่ว่าจะสุข-จะทุกข์ ขอเพียงเธอหันมา
เธอจะพบว่าฉันยังอยู่ตรงหน้า..ไม่เคยจากไป
ในวันที่สายฝนหล่นพราวจากฟากฟ้า
ฉันจะพาเธอวิ่งออกไปพบกับความชุ่มชื่น-อย่างที่เธอฝันใฝ่
อย่ากลัวเลยคนดี...จะมีฉันคนนี้ข้างกาย
เราจะเปียกปอนด้วยกันภายใต้...ฟากฟ้ากว้างใหญ่..ของเรา
ในวันที่ลมหนาว พัดผ่านมา....
รู้ใหมว่า จะไม่ปล่อยให้เธอต้องหนาว
ฉันจะโอบเธอไว้ในอ้อมกอด เบาเบา
กอดเพื่อ..ให้อุ่นไอมาแทนที่ความหนาว..ที่เธอมี
ในวันที่ทั้งตัวและหัวใจเธอรุ่มร้อน
หลับตา...และมาพักผ่อน ที่ตักฉัน..ตรงนี้
มีความรัก ห่วงใย ที่จะใช้หัวใจพัดวี
คลายความรนร้อนที่มี ให้เจือจาง
แม้ว่ากี่ฤดูกาลจะผ่านไป...
เธอจะสุข-ทุกข์-ดี-ร้าย-สมใจ หรือผิดหวัง
ฉันจะเป็นทั้งคนรัก...และเพื่อนร่วมทาง
ที่พร้อมจะอยู่เคียงข้าง..ร่วมเผชิญทุกอย่าง บนเส้นทาง อันยาวไกล
9 มีนาคม 2545 02:24 น.
Jeminine
แก้มมันร้อนด้วยรอยน้ำตา
ปล่อยให้แห้งเองช้าช้า จนกว่าจะหยุดไหล
เพราะแก้มนี้..ไม่เคยมีใคร
สนใจจะเช็ดน้ำตาให้..สักคน
ขอบคุณลมหายใจที่แสนอบอุ่น
ที่ทำให้ใจว้าวุ่นกลับชื่นเย็นเหมือนหยาดฝน
รู้ใหม..ว่าการได้อยู่ใกล้ใกล้กับคนดีดีสักคน
ก็ทำให้ความร้าวรอน ร้อนรน บางเบา
ขอบคุณรอยอุ่นตรงข้างแก้ม
ที่ช่วยมาแต่งแต้มกำลังใจในวันเหงา
ขอเพียงตอนนี้..เวลานี้..มีเรา
ฉันจะเอียงแก้มให้หอมเบาเบา..ตลอดคืน
^-^ อิ (จบแบบมีเลศนัย)
เขียนตอบกลอนของผู้ชายคนเดิมค่ะ ^-^
7 มีนาคม 2545 22:33 น.
Jeminine
ฉันนั่งอยู่ตรงที่เก่า...
ปล่อยหัวใจเหงา เหงา ลอยไปถึงฟ้า
นั่งทบทวนบางอย่างที่ผ่านมา
จากนาทีแรกที่ได้พบ..พูดจา..จนถึงวันที่บอกว่า..รักเธอ
แม้แต่วินาทีนี้..ที่ฉันนั่งเหงา
ในหัวใจดวงเก่า ยังคงมีเธอในนั้นเสมอ
และในวันต่อไป..ที่เราอาจไม่ได้พบเจอ
คำว่ารักที่เคยบอกเธอ...จะไม่เปลี่ยนไป
หากฉันเป็นได้แค่..ความทรงจำช่วงหนึ่งของชีวิต
บางเวลา ขอให้เธอคิดถึงคนคนนี้บ้าง ได้ใหม
ฉัน...คนที่บอกรักเธอเสมอ แต่ไม่อาจเก็บเธอไว้ข้างกาย
ขอเป็นเพียงใครก็ได้..ที่เธออาจไม่รัก..ไม่ห่วงใย
..แต่จะไม่ลืม...
หน้าส่วนตัว
634
