24 มีนาคม 2545 01:26 น.
Jeminine
อย่าปล่อยฉันไว้ในความเคว้งคว้าง
ไม่รู้แม้ทิศทางที่หัวใจจะคว้าไขว่
ความจริงเธอยังอยู่ หรือจากไปไกล
ฉันไม่เคยรู้สิ่งที่อยู่ในใจเธอเลย
อย่าปล่อยฉันไว้ในความรัก
ที่ยังเวียนวนและสับสนนัก..อย่างนิ่งเฉย
ฉันยังจมอยู่กับภาพเก่าเก่าที่คุ้นเคย
โดยไม่รู้เลยว่ามันจริงเท่าใด
อย่าทิ้งฉันไว้ในความคิดถึง
อีกเพียงข้ามคืนหนึ่ง กลัวใจจะทนไม่ไหว
หากที่ของฉันในใจเธอ ยังไม่ถูกแทนด้วยใคร
ช่วยพูดอะไรก็ได้ อย่าให้ฉันต้องคาดเดาต่อไป อีกเลย
23 มีนาคม 2545 23:02 น.
Jeminine
ก่อนจะจากไปอย่างผู้แพ้
พร้อมกับใจอ่อนแอ...ที่โดนทอดทิ้ง
ฉันไม่อาจทำฝันให้เป็นจริง
ท้อแท้กับทุกทุกสิ่ง...ที่ทำไป
ถึงอย่างไร...เธอก็คงไม่รัก...
ได้เป็นคนรู้จัก ก็ดีแค่ไหน
ขอโอกาสให้ฉันได้ทำอย่างใจ
ก่อนจะจากเธอไป ตลอดกาล
ได้โปรดอยู่ตรงนี้สักนาทีหนึ่ง
เพื่อรับฟัง...สิ่งที่มาจากก้นบึ้งของใจฉัน
นับจากนี้...เราคงไม่ได้พบกัน...
โปรดรับฟังคำว่ารักจากคนไร้ค่าอย่างฉัน...สักครั้ง
23 มีนาคม 2545 22:48 น.
Jeminine
ฉันมองเข้าไปในดวงตาคู่ร้าว
เห็นรอยเศร้า กลั่นออกมาเป็นน้ำใสใส
แววตาที่ยังสะท้อนภาพของใครใคร
คนที่เอาหัวใจเธอไป...ย่ำยี
ร้องไห้ออกมา...ให้พอ..
ฉันเพียงขอจับมือเธอไว้อย่างนี้
หากมันจะช่วยถ่ายทอดความเจ็บที่มี
ทุกหนทาง ทุกวิธี...ฉันจะทำ
ขออยู่เคียงข้าง...อย่างเงียบเฉย
หากแต่ไม่เคย...ปล่อยให้เธอเดียวดายในความเจ็บช้ำ
จนกว่าความทุกข์จะหาย...ไม่ว่านานแค่ไหนก็ตาม
จะคอยดูแลหัวใจที่บอบช้ำ...ให้กลับดี
ไม่ต้องร้องขอ...หากเธอต้องการใคร
เพราะเต็มใจ...จะอยู่เคียงข้างอย่างนี้
ฉันอยู่กับเธอเสมอ..รู้ใหมคนดี
จะร่วมแบ่งปันทุกความรู้สึกที่มี...นับจากวันนี้...และตลอดไป
23 มีนาคม 2545 21:50 น.
Jeminine
บนเส้นทางแห่งรัก...ที่เดินมา
ไม่ได้ปูด้วยพรมหญ้า...นุ่มอ่อน
บางหน...หัวใจก็ร้าวรอน
บางตอน...ความรักก็ร้าวราน
ฉันคง...ไม่ดีเท่าไหร่...
อาจทำให้เธอเสียใจ ก่อนนั้น
ฉันเองก็เจ็บปวดเช่นกัน
อยากจะย้อนวันคืนเหล่านั้น กลับมา
เราคงไม่จากกันตลอดไป...
เพียงต้องการเวลา..พักใจ..ที่อ่อนล้า
ฉันยังเห็นเยื่อใย...ในแววตา
และรู้ว่าความรักจะพาเธอกลับมา...แน่นอน
23 มีนาคม 2545 01:26 น.
Jeminine
วันนี้..เธออาจจะยังจำได้...
ว่าฉันเป็นใคร ของความรู้สึก
เป็นคนที่เธอ เคยเก็บไว้ในส่วนลึก
และเธออาจจะรู้สึก เป็นห่วงเป็นใย
แต่สายตาของเธอมันบอกว่า...
ในอีกไม่ช้า...จะค่อยค่อยเลือนหาย
ความรักของเธอกำลังเปลี่ยนไป
ค่อยค่อยลดน้อย...ค่อยค่อยหาย...ไปตามเวลา
อีกหน่อยเธอคงจะลืมฉัน...
และใช้คืนวัน ร่วมกับคนที่เธอตามหา
เมื่อฉันเห็นเงาของใครบางคนค่อยค่อยก้าวเข้ามา
มันก็พร้อมพร้อมกับภาพเธอที่อยู่ตรงหน้า...ค่อยค่อยเปลี่ยนไป
หน้าส่วนตัว
993
