26 พฤศจิกายน 2545 13:30 น.

ฤดูหนาว..ในหัวใจ

ฤดูกาลแห่งความเหงา
เริ่มต้นเบาเบา...ตรงข้างหมอน
น้ำตาที่รื้นรื้น...เมื่อตื่นนอน
เพียงผ่าวผ่าว ก็อุ่นร้อนที่สองตา

มองใบไม้...สะบัดไกวไกลจากขั้ว
อยู่ใกล้ตัว หากแต่ใจไกลยิ่งกว่า
คิดถึงอ้อมแขนอุ่นคนคุ้นตา
เพียงมองฟ้าก็เหว่ว้าได้เหลือเกิน

กี่ไอแดดอุ่นไอก็ไม่เท่า
อ้อมกอดใครคนเก่าที่ห่างเหิน
ไร้คนเดินเคียงข้างร่วมทางเดิน
ทางข้างหน้าเหว่ว้าเกิน...จะก้าวไป

คิดถึงไออุ่นนั้นที่ฉันรัก
แม้อยู่ไกลเกินฝากคำพร่ำอ่อนไหว
ในวันคืนที่ความรักมาจากไป
ฤดูหนาวเข้าแทนใจไม่จากลา

2704

love

comment

7 พฤศจิกายน 2545 13:10 น.

ทางช้างเผือก

Jeminine

ม้าก้านกล้วย

ท้องฟ้าที่ไร้จันทร์คืนวันนี้
ใยยังมีแสงนวลล้วนสว่าง
ฉงนใจจึงมองไปในฟ้ากว้าง
พลันก็พบแถบทางอันพร่างพราว
พาดขวางกลางนภาเวลาค่ำ
บนฟ้าดำดึกดื่นรื้นรอยขาว
กระจุกจุดดารารางเป็นทางยาว
สุกสกาวกว่ากลุ่มดาวที่วาววับ
ทางช้างเผือก ลอยเด่น เป็นแถบสวย
สว่างด้วย แสงขาว ราวประดับ
เกล็ดเพ็ชรแก้ว พราวกระพริบ ระยิบระยับ
ตรึงประทับ ใจกระทั่ง ทรุดนั่งมอง
นึกถึงนวนิยายโศก
ผู้ลาโลกทั้งยังรักหักทรวงหมอง
สัญญาก่อนจากลาน้ำตานอง
จะขอครองคู่นิรันดร์บนชั้นฟ้า
เกษียรสมุทรฤามีที่นัดพบ
ฉันขาดครบคู่ฤดีที่ครวญหา
รอนคู่ร้างใครไร้เมตตา
จะไปหาคนรออยู่เป็นคู่รัก
ขอหลับฝันจะท่องทางช้างเผือกขาว
เผื่อมีสาวสวยสะพรั่งมานั่งดัก
เผื่อพบเนื้อคู่ของตนคนที่รัก
เผื่อรู้จักคนรักฉันนั้นเป็นใคร

+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+

Jeminine

เธอจะมองเห็นฉันใหมในคืนหนาว
ด้วยดวงดาวนับล้านร้อยคอยส่องแสง
ดาวดวงเดิมในคืนก่อนเริ่มอ่อนแรง
เกินแข่งแสงรัศมีที่วาวแวว

ตรงโค้งขาวดาวพร่างทางช้างเผือก
ดุจด้ายเชือกร้อยแสงเป็นแท่งแถว
สะบัดพริ้วริ่วร่ายไกลเป็นแนว
วับวาวแววบนฟ้ากว้างพริบพร่างพราย

ด้ายสีแดงเส้นน้อยที่ร้อยเกี่ยว
ใครคนเดียว คนนั้น ที่ฉันหมาย
จะพาเขา ก้าวข้ามทาง ห่างแสนไกล
มาพบใจ ใครคนนี้ ที่เฝ้ารอ...

3054

love

comment

7 พฤศจิกายน 2545 00:47 น.