24 พฤศจิกายน 2544 02:38 น.
Jeminine
คำว่ารัก...พูดง่ายนะ...
ง่ายเกินไปถ้า...เทียบกับความรู้สึกของฉัน
อาจมีคนรอบกายบอกรักเธอทุกวัน
จนคำคำนั้นดูไม่สำคัญอีกต่อไป
ฉันไม่ขอเหมือนใครใครของเธอ
เพราะรักของฉัน ใช่ความพลั้งเผลอหรืออ่อนไหว
มันเติบโตขึ้นช้าช้า..และผลิบานอยู่ในใจ
ฝังรากลึกลงไป...อย่างงดงามและมั่นคง
หากเธอยังไม่แน่ใจคนคนนี้
หวั่นกลัวว่าสักวันความรู้สึกดีดี คงเป็นเพียงฝุ่นผง
ไม่เป็นไร..เพราะเวลาจะพิสูจน์ได้ในความมั่นคง
ความรู้สึกนี้จะยืนยง..ทุกครั้งที่เธอหันมา
ขอเพียงที่ว่างเล็กเล็กในหัวใจ
อาจเป็นเพียงหนึ่งในร้อยของใครใครที่เธอห่วงหา
ให้ส่วนหนึ่งของฉัน ได้อยู่ตรงนั้นตลอดเวลา
สิ่งนั้นคงจะบอกเธอได้เองว่า...ความรู้สึกที่ฉันมีตลอดมา...คืออะไร
23 พฤศจิกายน 2544 01:26 น.
Jeminine
ฉันจะฟังเพลงนี้เป็นครั้งสุดท้าย
ปล่อยอารมณ์ให้เคลิ้มไปกับอดีตแสนหวาน
เพลงเก่า ที่เราเคยฟังด้วยกัน
ได้ยินกี่ครั้งก็ทรมาน...ทุกทุกที
ไม่เคยจะชินจะชา
กับเพลงธรรมดา ธรรมดาเพลงนี้
คงเหมือนกับ...ความทรงจำที่มี
ไม่อาจลบภาพเธอจากตรงนี้...ตรงหัวใจ
นานแล้วที่เราไม่ได้พบเจอ
และเธออาจลืมไปแล้วก็ได้
ลืมเพลงเพลงหนึ่งที่เคยลึกซึ้งจับใจ
เพราะแม้แต่คนเคยใกล้
คนที่เคยบอกว่ารักหมดใจ..เ ธ อ ยั ง ลื ม
22 พฤศจิกายน 2544 02:52 น.
Jeminine
เธอบอกว่าทุกอย่างต้องจบลง
และเธอคงต้องไปจากฉัน
เพราะความรักที่มีมาแสนนาน
ฉันไม่เคยเห็นความสำคัญ หรือใส่ใจ
ฉันเองก็ไม่เคยรู้มาก่อน
ว่าห่วงใย อาทรเธอแค่ไหน
เพิ่งจะรู้ความรู้สึกจากข้างใน
จนเมื่อวันนี้ที่เธอจะไปไกลจากกัน
จะช้าเกินไปใหม...
หากจะบอกว่าเธอมีค่าเพียงใดสำหรับฉัน
เธอเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของคืนวัน
เข้ามาอยู่ทุกส่วนในใจฉันทุกนาที
ช่วยรับฟังได้หรือเปล่า
ฉันเพียงอยากบอกกล่าวถึงความรู้สึกของใจนี้
อาจไม่มีคุณค่าพอให้เธอสนใจใยดี
แค่อยากบอกให้ได้ยินสักที...ว่า...รักเธอ
22 พฤศจิกายน 2544 01:40 น.
Jeminine
เทพธิดาองค์น้อยตื่นแล้วหล่ะ
สลัดพรมสีกำมะหยี่เต็มฟ้าไกลสุดฝั่งฝัน
โปรยละอองดาวเล็กๆ นับร้อยนับพัน
แล้วบทเพลงแห่งความคิดถึงก็ขับขานอีกหนึ่งราตรี
เธอเคยบอกว่าชอบกลางคืน
ชอบที่เราได้ยืนมองดาวด้วยกันที่นี่
นั่งฟังนิทานความรัก ให้หลับฝันดี
ห่มไออุ่นจากความรู้สึกนี้ด้วยกัน
นานเหลือเกินแล้วนะคนดี
ที่ไม่มีเธอมาอยู่ตรงนี้เพื่อร่วมฝัน
ฉันยังนับดาวเผื่อเธอทุกๆวัน
แม้ลึกๆ ข้างในนั้นเหงาจับใจ
เปล่า...ฉันไม่ได้ร้องไห้หรอกนะ
ถึงแม้จะหวาดกลัว และเหว่ว้าสักแค่ไหน
ที่เห็น...อาจเป็นแสงสะท้อนของดาวบนฟ้าไกล
หาใช่แสงสะท้อนจากหยาดน้ำใสๆ ตรงปลายตา
เคยคิดถึงฉันบ้างใหม...
รู้หรือเปล่าว่าคนที่อยู่แสนไกลเขาห่วงหา
ไม่เคยมีคืนวันไหนเลยนับแต่เธอจากลา
ที่ฉันจะนั่งมองดาวบนฟ้า แล้วไม่คิดถึงเธอ
21 พฤศจิกายน 2544 23:31 น.
Jeminine
ฉันไม่รู้ว่า...
จะต้องรออีกนานแค่ไหน
วันหนึ่ง...บางสิ่งอาจเปลี่ยนไป
ฉันไม่อาจล่วงรู้จุดสุดท้ายของการรอ
ไม่ว่าในที่สุดเธอจะมาหรือไม่
มีสิ่งหนึ่งที่หัวใจอยากจะขอ
บอกฉัน...หากเมื่อไหร่เธอไม่ต้องการให้รอ
เพียงเพราะเธอมีใครมาสานต่อความผูกพัน
ฉันจะเข้มแข็งเสมอ
เพราะยังคงเห็นแต่ภาพเธอ ในความฝัน
ยังคงรู้สึก...ลึกลึกยังคงผูกพัน
จะไม่ยอมให้ตัวเองไหวหวั่นไปกับใคร
มีสิ่งหนึ่งที่เชื่อมั่นเสมอ
คือความรักที่เธอมอบไว้ให้
ฉันเชื่อว่าเรายังมีกันและกันในใจ
ไม่ว่าไกลแค่ไหน ไม่ว่านานเท่าไหร่...ฉันจะรอ
หน้าส่วนตัว
701
