25 มีนาคม 2545 22:48 น.
Jeminine
แล้วฉันก็เป็นผู้ชนะ...
เมื่อจบคำร่ำลา...ครั้งสุดท้าย
นั่นเป็นบทเรียนที่เธอต้องจำไปจนตาย
อย่าหักหลังคนที่รักเธอหมดใจ..เหมือนที่แล้วมา
อยากจะสอนให้เธอรู้ว่าฉันมีหัวใจ
ที่พร้อมจะรู้สึกกับสิ่งใดใด...ที่อยู่ตรงหน้า
อยากให้เธอรู้ว่าในขณะที่ต้องเสียน้ำตา
หัวใจมันเจ็บ มันชา สักเท่าใด
เมื่อฉันได้เป็นผู้ชนะ...
หันหลังจากมา...ภาพเบื้องหน้าก็เริ่มพร่าไหว
รางวัลของคนชนะที่มีแต่ความปวดใจ
กับศักดิ์ศรีที่เอาไปทำอะไรก็ไม่ได้ เท่านั้นเอง
อย่าให้โอกาส กับคนที่ไม่เคยมองเห็นคุณค่าของโอกาส
25 มีนาคม 2545 16:48 น.
Jeminine
นอนฝันถึงความรักแสนหวาน
หัวใจลอยเต็มบ้าน จนพี่เหล่
ดีดหัวใจ ตรงไป ไม่ไขว้เขว
ถึงคนที่หน้าตาเกเรคนนั้น
ท่าทางวีนวีน ห้าว ห้าว
วิ่งชนใจเราให้ไหวหวั่น
ขยันคิดถึงเขามาหลายวัน
อยากซ้อนท้ายฮาเล่ย์ เดวิดสัน แทบขาดใจ
25 มีนาคม 2545 16:19 น.
Jeminine
ฉันเต็มใจจะร้าวราน
เมื่อคิดถึงเวลายาวนานในครั้งเก่า
ยิ่งคิดถึง...ก็ยิ่งเหงา
แต่อยากเก็บเรื่องของเราไว้ต่อไป
แม้กระทั่งวันที่เธอร่ำลา
ฉันมองเธอลับตา...ด้วยใจสั่นไหว
ภาพเธอทุกภาพที่อยู่ในใจ
ยังคงมีค่ามากมาย..เสมอมา
อย่างน้อย...เธอเคยรักกัน..
ให้โอกาสคนอย่างฉันได้รู้จักความห่วงหา
เป็นครั้งหนึ่ง...ที่ได้อยู่ในสายตา
เป็นความทรงจำที่มีค่าต่อหัวใจ
ฉันไม่อยากลืม..ทุกทุกถ้อยคำ
อยากจารึก และจดจำในความฝันใฝ่
ต้องปวดร้าวเพราะความคิดถึงสักเท่าไร
สำหรับฉัน...เธอมีค่ามากมาย..เกินกว่าจะลืม
25 มีนาคม 2545 16:19 น.
Jeminine
ปีกบางเจ้ากางกล้า
ดุจจะท้าแสงตะวัน
โบกบินบนฟ้านั่น
ติดตามฝันขอบฟ้าไกล
ปีกเจ้า ยังอ่อนนัก
จงหยุดพักลงก่อนได้
ซุกไออุ่นละไม
ของดอกไม้และผืนดิน
รอวันเจ้าเติบใหญ่
ปีกเจ้าได้ใช้ผกผิน
โผพรากจากผืนดิน
ไปยังถิ่นความฝันงาม
24 มีนาคม 2545 23:16 น.
Jeminine
มีบางหน..ที่ไหวหวั่น
มีบางวัน...ที่หวั่นไหว
เพราะบางวันฉันเหงาใจ
เวลาที่ห่างไกล ฉันเหงาจัง
แม้บางครั้ง...จะเผลอไผล
แต่หัวใจ..ไม่เผลอพลั้ง
ไม่เคยคิดกับใครจริงจัง
เหมือนที่มีให้เธออย่าง จริงใจ
มีบางคนผ่านเข้ามา...
แต่ไม่ช้า ก็ต้องห่างหาย
เพราะถึงแม้จะไหวหวั่นกับใคร
ก็ไม่เคยเปลี่ยนใจ จากเธอ
หน้าส่วนตัว
790
