29 มีนาคม 2545 23:31 น.
Jeminine
เคยตั้งใจไว้ว่า...จะไม่รักใคร
ไม่อยากร้องไห้...หากผิดหวัง
ฉันไม่เคยสนใจ ใครจริงจัง
อยู่คนเดียว..เหงาบ้าง..แต่สบายดี
พยายาม...ไม่สนใจเธอ
(เพราะกลัวจะเผลอ..ชอบเธอเข้าน่ะซี่)
บอกกับใจ..เธอไม่เห็นจะมีอะไรดี
แถมยังตื้อเก่งซะไม่มี ทุกวี่วัน
เธอก็แค่รูปหล่อ พ่อรวย
แค่ขับรถสวยสวย และมีนัยน์ตาชวนฝัน
แค่อ่อนโยนใจดี มีมนุษยสัมพันธ์
แค่ฉลาด..ขยัน..และดูจริงใจ
ไม่...ไม่..ฉันไม่ได้ใจอ่อนนะนี่
เธอไม่มีอะไรดี (พยายามท่องไว้)
คำว่ารักของเธอ..ฟังแล้ว ไม่เห็นรู้สึกอะไร
แค่จั๊กกะจี๋นิดเดียวในหัวใจ...แค่นั้นเอง...(แห่ะ)
29 มีนาคม 2545 03:21 น.
Jeminine
วันที่เธอขอให้เราจบกัน
ใช่ว่า..ความทรงจำอันยาวนาน จะเลือนหาย
ใช่ว่า..ความรักจะจบลงง่ายดาย
หากสามารถลืมเธอได้ทันใด...ก็คงดี
เพราะสิ่งเหล่านั้น...มันยังไม่จบ
เรื่องราวต่างต่าง ก็ยังอยู่ครบที่นี่
ไม่ว่าจะเป็นความทรงจำที่ร้ายหรือดี
อัดแน่นอยุ่ในใจดวงนี้...ที่ร้าวราน
สำหรับเธอ...คงไม่มีอะไรเหลืออยู่
เธอคงไม่รู้..ว่ามันไม่เคยไปจากฉัน
ต้องทนอยู่อย่างกล้ำกลืน...ทุกคืนวัน
เพราะความรักยังวิ่งวนอยู่ในใจฉัน...ไม่จบเลย
29 มีนาคม 2545 02:24 น.
Jeminine
นอกเหนือจากคำว่ารักที่มอบให้
ฉันก็ไม่มีสิ่งใด มาวางตรงหน้า
เพื่อย้ำถึงความหนักแน่นของคำนั้น ที่เธอขอมา
เพื่อให้มั่นใจว่า มิใช่คำพูดง่ายดาย
ฉันมีเพียงหัวใจ...เท่านั้น
ที่จะยืนยัน ถึงความรักได้
สุดแล้วแต่เธอ จะคิดเห็นเช่นไร
เพราะหัวใจ..ที่มีรักเต็มล้นข้างใน...
...ฉันจะวางมันไว้..ในมือเธอ
29 มีนาคม 2545 02:24 น.
Jeminine
ฉันอยู่ตรงนี้เสมอ
อาจเป็นที่ที่เธอไม่เคยมองเห็น
ฉันยังเป็น...เหมือนที่เคยเป็น
ไม่ตั้งใจหลบเร้นให้ห่างไกล
ฉันมองเห็นเธอเสมอ
ไม่เคยคิดจะจากเธอไปไหน
ในวันที่เธอมีคนรอบข้างมากมาย
ฉันได้แต่มองอยู่ไกล ไกล...ตลอดมา
เวลานี้..ต้องการคนเคียงข้างบ้างใหม
เมื่อรอบกายมีแต่ความเหว่ว้า
คนเคยใกล้ เขาห่างไป ไกลลับตา
อยากไปยืน ตรงหน้า อย่างห่วงใย
เวลานี้...ที่ข้างกายเธอเงียบงัน
อยากถาม..ต้องการฉัน..บ้างใหม
อาจไม่ดี เท่าคนที่เธอเก็บอยู่ในใจ
แต่พร้อมจะอยู่ใกล้ใกล้..เป็นคนข้างกาย..ที่รักเธอ
26 มีนาคม 2545 23:31 น.
Jeminine
พยายาม หักห้าม ความรู้สึก
ที่เกิดก่อ ในส่วนลึก ที่หวั่นไหว
จากหัวใจ ดวงที่ ไม่มีใคร
กลัวพลั้งเผลอ อ่อนไหว ให้กับเธอ
แต่ยิ่งห้าม เท่าไหร่ ใจยิ่งห่วง
และบางคราว แอบหวง คราใจเผลอ
อยากจับจอง เป็นเจ้าของ หัวใจเธอ
เพียงสบตา ก็ละเมอ ไปแสนไกล
อยากมีเธอ คนนี้ เป็นที่รัก
ยากยิ่งนัก จะหักห้าม ความอ่อนไหว
กว่าจะรู้ ว่าเธออยู่ ตรงกลางใจ
ก็เกินห้าม ความอ่อนไหว ไว้ได้ทัน