14 พฤศจิกายน 2544 05:48 น.
Jeminine
ความรัก...ทำให้....
นั่งยิ้มคนเดียวได้ทั้งวัน
แม้ไม่หลับ ก้อยังแอบฝัน
เขียนบทกวี..แสนหวาน..ใส่กรอบรูปหัวใจ
ทำให้ดอกไม้..มีกลิ่นหอมหวาน
นั่งมองรูปถ่ายของใครคนนั้น...แล้วหวั่นไหว
ทำให้เพลงที่เคยฟังทุกวัน..เปลี่ยนไป
กรวดหินดินทราย...ยังดูงามตา
เพราะความรัก...หรือเพราะใคร
ที่ทำให้อะไร อะไร..ที่อยู่ตรงหน้า
มีเพียงความสวยงาม...ทุกช่วงเวลา
เพราะความรักที่ได้มา..หรือความรักที่มอบไป
หรือเพราะแค่...โลกนี้..มีเธอ
แค่เพียงได้เจอ..ชีวิตก้อเริ่มมีความหมาย
ถึงแม้จะไม่ได้เป็นคนที่เธอเก็บไว้ในใจ
แค่เพียงมีเธอบนโลกอันกว้างใหญ่..
อะไร อะไรก็สวยงาม
14 พฤศจิกายน 2544 04:00 น.
Jeminine
ฉันอยากแนบแก้มหลับไหลบนผืนทรายกว้าง
ตรงที่โค้งฟ้าเวิ้งว้างจบทะเลสีครามใส
เก็บเปลือกหอยเล็กๆ วางไว้ตรงเสียงเต้นของหัวใจ
ไล่จับหยาดฝนวิบวับในแสงสุดท้ายของตะวัน
นั่งรอเวลาที่จะได้นับดาว....
ในคืนฟ้าพร่างพราวประกายเล็กๆของความฝัน
ทุกโมงยามของฉันคงสวยงาม...ตลอดกาล
หากเพียงแต่ ทุกส่วนในหัวใจนั้น...ยังมีเธอ
14 พฤศจิกายน 2544 03:46 น.
Jeminine
ฉันเป็นหิ่งห้อยเล็กๆ ผู้ว้าเหว่
ร่อนเร่ แรมทาง กลางห้วงฝัน
ในคืนที่ฟ้ากว้างพร่างแสงจันทร์
แสงเล็กๆของฉันถูกกลืนไป
เธอจะมองเห็นฉันใหม ในคืนเหงา
บนเส้นทางมืดมิด ปวดร้าว ไร้จุดหมาย
เธอคงมองแต่แสงจันทร์ อันห่างไกล
รออาบแสงอุ่นไอในเงาจันทร์
หิ่งห้อยตัวเล็กๆ ที่ไร้ค่า
คงไม่อาจส่องทางเบื้องหน้าสู่ความฝัน
ไม่อาจเทียบความงามของแสงจันทร์
และไม่อาจส่องสว่าง ณ ห้วงฝัน..ในใจเธอ
14 พฤศจิกายน 2544 03:30 น.
Jeminine
ไม่ว่าจะเป็นความเหงา หรืออ่อนไหว
ที่ทำให้เธอเปิดหัวใจมาสู่ฉัน
อาจเป็นเพียงความรู้สึกแค่ข้ามวัน
แค่คนเหงาสองคนมาพบกัน ตรงกลางทาง
เธออาจพร้อมจะลืมมันในพรุ่งนี้
แต่ความรักจะถูกเก็บไว้อย่างดีที่ใจฉัน
แม้ไม่ใช่คนเดียวที่เธอรัก..จากร้อยพัน
ขอเป็นเพียง หนึ่งคน ในร้อยพัน..ที่รักเธอ
หน้าส่วนตัว
675
