19 ธันวาคม 2544 16:04 น.
Jeminine
เธอรู้บ้างใหม คนดี...
ในวันที่มีเธออย่างนี้...แสนจะอบอุ่นแค่ไหน
เมื่อพบเธอแล้ว...ฉันก็ไม่ต้องการคนใด
ไม่อยากรับรู้หัวใจ ใครใครอีกเลย
เธอแสนจะดีกับฉัน...
นี่คือความจริง หรือแค่ฉันฝันไปเฉยเฉย
หากเป็นความฝัน...ฉันก็ไม่อยากจะตื่นขึ้นมาเลย
อยากหลับอยู่ในความรู้สึกที่คุ้นเคย...กับคนรู้ใจ
หรือหากว่ารักของเธอเป็นแค่สิ่งลวงหลอก
อย่าบอกให้ฉันรับรู้เลยจะได้ใหม
หลอกฉันว่าเธอรัก แบบนี้ ตลอดไป
ขอแค่มีเธอใกล้ใกล้...ไม่ว่าอะไรอะไร...ก็ยอม
19 ธันวาคม 2544 15:50 น.
Jeminine
ไม่...ไม่ได้คิดถึง...
ก็แค่ฟังเพลงซึ้งซึ้ง...แล้วมองเห็นแต่หน้าเธอ
แค่นึกถึงคำพูดมากมายที่ทำให้เก็บไปเพ้อ
อยากพบ อยากเจอ...อยากอยู่ใกล้ใกล้กัน
เปล่า...ไม่ได้คิดถึง
ในยามที่วันหนึ่งหนึ่งมีเพียงความว่างเปล่าที่อยู่กับฉัน
แค่อยากพูดคุย...อยากเห็นเธออยู่ตรงหน้าสบตากัน
อยากให้เช็ดน้ำตาให้ฉันด้วยมือข้างนั้น เบาเบา
ไม่เลย...ไม่เคยคิดถึงเลย
แค่...นั่งอยู่ตรงมุมที่คุ้นเคยแล้วรู้สึกเหงา
แค่...อยากได้ยินเสียงเธอบอกว่ารักเบาเบา
แค่อยากอยู่ในอ้อมแขนของเธอเหมือนวันเก่า...ก็เท่านั้นเอง
17 ธันวาคม 2544 22:48 น.
Jeminine
ธรรมชาติสร้างสมองมาไว้ให้คิด
ทั้งถูกผิดตรึกตรองด้วยเหตุผล
อย่าหวั่นไหวกับคำท้าวาจาคน
จะดีร้ายรู้ด้วยตนใช่ด้วยใคร
คนจะดี จะกล้า จะสามารถ
ป่วยการป่าวประกาศว่าข้าใหญ่
จะดีชั่ว รู้ด้วยตัว รู้ด้วยใจ
สำเนียงส่อ ประกาศให้ ไพร่หรือดี
เขาเป็นไฟ ปล่อยให้ร้อนในใจเขา
เป็นตัวเราดำเนินนำตามวิถี
ความร่มเย็นเกิดในใจที่คิดดี
ให้สมที่ได้เกิดมาชื่อว่า คน
17 ธันวาคม 2544 21:50 น.
Jeminine
ใครใครก็บอกว่าฟ้า...สวยงาม..กว้างใหญ่
เป็นที่รวมของดาวเล็กเล็กมากมายนับแสนล้าน
แม้ดาวจะร่วงหล่นลงดิน...ในทุกทุกคืน..ทุกทุกวัน
ก็ไม่อาจทำให้ความงามของฟ้านั้น เลือนไป
ความงามแท้จริงนั้นคือสิ่งใดกันแน่
เพราะฟ้าเป็นเพียงแค่...ความว่างเปล่าที่กว้างใหญ่
หากขาดแสงระยิบระยับ...ของหมู่ดาวเรียงราย
จะหลงเหลือความงามใดใด ให้ชวนมอง
เธอเคยเปรียบตัวเองเป็นเพียงดาว
แอบแสงเล็กเล็กในเงาเมฆที่เศร้าหมอง
ฟากฟ้าแสนไกลมีดาวอีกมากมายให้ฟ้าจับจอง
แล้วจะมีวันใด ที่ฟ้าอย่างฉันจะมองเห็นเธอสักวัน
หากแม้ดาวทุกดวงจะดับหมดฟ้า...
เหลือเพียงความมืดมน...ย่างกรายมาแทนที่ในใจฉัน
ขอให้เหลือดาวดวงน้อยน้อยดวงนี้ได้ใหม...ในคืนวัน
ที่จะอยู่เคียงข้างฟ้ามืดมนอย่างฉันตลอดไป
ช่วยส่องแสงมาที่หัวใจฉันสักครั้ง
แล้วเธอจะเห็นว่า...ฉันไม่เคยเก็บที่ว่างตรงนี้เพื่อดาวดวงไหน
รับรู้ไว้เถอะนะคนดี...หากว่าฉันคนนี้ต้องขาดเธอไป
ก็คงไม่มีดาวดวงไหนอีกแล้วบนฟ้ากว้างใหญ่...
...จะมากค่าความหมายพอทดแทน
17 ธันวาคม 2544 21:21 น.
Jeminine
นานแล้วสินะที่เราไม่ได้พบกัน
นับตั้งแต่วันที่เธอบอกฉัน...ว่ามีคนใหม่
ฉันยังเหมือนเดิม...เป็นคนที่ไม่มีใคร
และลึกลึกข้างใน...ยังคงมีเธอในใจเสมอมา
ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เกลียดเธอ อย่างที่เข้าใจ
แต่อาจเพราะเจ็บเกินไป...หากต้องมาพบหน้า
ถึงแม้วันนี้ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป...ไม่เหมือนเคยมา
รับรู้ไว้ด้วยนะว่า...ฉันยังมีเธอเป็นความห่วงหา...เสมอไป
หน้าส่วนตัว
920
