20 ธันวาคม 2544 18:00 น.
Jeminine
สำหรับเธอ...ใครใครก็สำคัญทั้งนั้น
ยกเว้นฉัน คนที่ยืนเคียงข้างเธอคนนี้
คนที่อยู่ห่างไกล...เธอก็พยายามเข้าใกล้เขามากขึ้นทุกที
ส่วนคนข้างกายตรงนี้...กลับห่างไกลขึ้นทุกวัน
หัวใจคนอื่นอื่น...เธอพยายามจะค้นหา
แล้วเคยเห็นอะไรบ้างหล่ะ ในหัวใจฉัน
เธออยากได้แต่อะไรอะไร จากคนที่เขาไม่เคยมีใจต้องการ
ส่วนคนที่มีให้เสมอมานั้น...เป็นได้แค่ของตาย
วันนี้แรงใจยังพอมีเหลืออยู่อีกไม่มาก
ยังคงเก็บความรักที่แสนไร้ค่านี้ไว้ให้
แต่หากวันหนึ่งมันมอดดับทั้งความหวัง กำลังใจ
จะทำให้เธอมองเห็นค่าคนเคยใกล้...ที่กลับกลายเป็นคนห่างไกลบ้างหรือยัง
20 ธันวาคม 2544 13:26 น.
Jeminine
หัวใจผู้ชายซนเหมือนลูกลิง
ทั้งกลม ทั้งกลิ้ง ไม่เคยอยู่เฉย
เจอใครทีไร ใจละลายทุกทีเลย
ละลายง่ายจริงนะ พ่อคุณเอ๋ย...ไม่รู้เป็นไง
ทั้งที่อุตส่าห์ทำใจไว้แล้วก่อนนี้
แต่เห็นทุกที...ก็อดจะหมั่นไส้ไม่ได้
อย่าซนนักเลยนะเจ้าลิงน้อยในหัวใจ
ประเดี๋ยวฉันทนไม่ได้ จะหยิกให้ลายไปทั้งตัว
20 ธันวาคม 2544 00:28 น.
Jeminine
คืนนี้...ดาวสวยนะ...
เธอจะออกมานั่งมองฟ้าเหมือนกันใหม
ตรงทุ่งดอกหญ้า...ฉันนอนฟังเสียงจักจั่นเรไร
แอบคิดถึงเธอ มากมาย รู้มั๊ย คนดี
ดึกแล้ว...เธออาจจะกำลังหลับอยู่
คงไม่รู้...ว่ามีใครนั่งคิดถึงอยู่ตรงนี้
แอบเก็บเอาเธอ ไปหลับฝันดี
และอยากรู้ว่าคืนนี้เธอจะฝันถึงใคร
ฉันไม่รู้...ว่าในความฝันของเธอนั้น
จะเคยมีฉันอยู่ในบางคราวหรือไม่
ไม่ว่าคืนนี้ เธอจะฝันถึงใคร...
ฝันของฉันในคืนนี้ และคืนต่อต่อไป...จะมีแต่เธอ
20 ธันวาคม 2544 00:00 น.
Jeminine
จะหลับ จะตื่น จะกลางคืน หรือกลางวัน
ก่อเกิดเพียงความร้าวรานให้ใจไขว่คว้า
ตื่นขึ้นพร้อมกับรอยจางจางของน้ำตา
และพบกับโลกที่ว่างเปล่าเบื้องหน้าอีกวัน
นอนกอดความฝัน เมื่อไหร่จึงจะผ่านไปเสียที
ความรู้สึกที่เหมือนทั้งโลกนี้มีเพียงตัวฉัน
ย่ำอยู่ตรงความทรงจำเก่าเก่า กับเรื่องราวร้อยพัน
ใช้ชีวิตไปวันวัน...เหมือนคนไม่มีหัวใจ
เป็นได้เพียงนี้นะ ความคิดถึง...
ทำให้คนเศร้า สุข ซึ้ง ร้าวรอน อ่อนไหว
แม้เพียงหลับตา ยังมองเห็นเพียงใครคนหนึ่งอยู่ร่ำไป
ในยามที่ความคิดถึงบังเกิดในใจ...ร้อนรน โหดร้าย เหลือเกิน
19 ธันวาคม 2544 19:12 น.
Jeminine
หากผู้หญิงเปรียบเสมือนดอกไม้
สวยงาม อ่อนไหว มีกลิ่นหอมหวาน
ผลิดอกช้าช้า เพื่อรอวันเบ่งบาน
อวดกิ่งชูก้านรอรับผีเสื้อผู้ผ่านมา
หากผู้หญิงคือความนุ่มนวลของกลีบดอกไม้
และหัวใจบอบบางเหมือนเกสรอันไร้เดียงสา
แตะต้องแผ่วเบา...ก็ร่วงร้าวโรยรา
รอวันที่ความสวยงามจะหมดค่าในสักวัน
หากผู้หญิงเปรียบเสมือนดอกไม้
ไม่อาจยืนหยัดลำพังได้ด้วยพลังใจใฝ่ฝัน
หวังเพียงผู้ผ่านมาโอบเอื้อ จะเจือจาน
ประคับประคองสู่ฝั่งฝัน..อันห่างไกล
หากดอกไม้ เป็นได้เพียงแค่นั้น
เป็นแค่สีสันประดับประดาโลกใบใหญ่
ไม่มีคุณค่าอื่นพอให้โลกประทับไว้ในใจ
ผู้หญิงเช่นฉันคนนี้คงไม่ใช่...
...ไม่ต้องการเป็นดอกไม้ดอกใด..ที่สวยงาม
หน้าส่วนตัว
786
