ทำไมกลิ่นสายฝนจึงเหงานัก หรือเพราะคนขาดรักแสร้งว่าเหงา หยาดใสใส หล่นจากฟ้า มาเบาเบา ฟังคล้ายเสียงเพลงเศร้าคลอเคล้าใจ ใต้แผ่นฟ้าสีหม่นของคนเหงา มองทางใดก็ว่างเปล่าคราวหวั่นไหว เกินจะฝืนขืนตัวและหัวใจ ให้เปิดรับความสดใสของคืนวัน เฝ้ารอคอยแสงตะวันที่ฉันรัก ได้หลบพักความเหงาเมื่อคราวฝัน ฉันเหน็บหนาว ฉันอ่อนล้ามาเนิ่นนาน หวังเพียงให้ไออุ่นนั้นช่วยบรรเทา ทำไมกลิ่นสายฝนจึงเหงานัก หรือเพราะคนขาดรักแสร้งว่าเหงา หากมีรุ้งพาดผ่านฟ้ามาเบาเบา ใจคนเหงาคงอุ่นได้ในสักวัน
หน้าส่วนตัว
2308
