18 พฤษภาคม 2545 20:52 น.
Jeminine
เจ้างอน พี่ง้อ ท้อซะแล้ว
ม้าก้านกล้วย
พี่ผิดใดใยน้องจึงมองผ่าน
ตระบึงพาลค้อนควักชักหน้าเง้า
ยังมิรู้ต้นสายแล้วใยเล่า
น้องก็เอาแต่งอนอ่อนใจจริง
ถามแล้วซ้ำติดตามคอยถามอีก
เจ้าก็หลีกหน้าหลบซบหน้านิ่ง
ฤาเสแสร้งมารยาประสาหญิง
หรือเพราะหยิ่ง หยามพี่ที่หมางเมิน
รู้ไหมทุกวันนี้ งานพี่หนักมาก
ยอมลำบากห่างไกลใช่ห่างเหิน
ทนระกำทำอยู่เรื่อยเหนื่อยเหลือเกิน
จะหยอกเอินเจ้าบ้างก็ค้างคา
จึงจำสู้บุกบั่นขยันแทบตาย
จะแอบหลบมาหยอกยั่ว กลัวเขาว่า
ยิ่งเจ้านายเพ่งเล็งเร่งเวลา
เจ้ายังมาไม่เข้าใจทำไงดี
โอ โอ๋ เลิกงอนเสียเถิดหนา
มามะ เอนมา หนุนตักพี่
จะร้องเพลงอ้อนอ้อมกล่อมคนดี
คลายฤดีโกรธคลายหายกังวล
สัญญาเหมือนร้อยครั้งว่ายังมั่น
จงเชื่อกันบ้างนะเจ้าอย่าเขลาหม่น
ขอเวลาอีกนิดนะหน้ามล
ให้ภาระผ่านพ้น นะคนงาม
(ม้าก้านกล้วย)
-------------------------------------------------------------------------------------------------
พี่ง้อ น้องงอน (อยากอ้อนหนิ..) {_ _}~
Jeminine
อะไรอะไร ก็อ้างงาน
รักมันขนาดนั้น ก็แต่งกับมันซะสิ
ชอบบอกว่าอีกไม่นานก็ผ่านแล้วคนดี
รอมาสิบปี พี่ก็ยุ่งทุกวัน
อยากทำอะไรให้มันกุ๊กกิ๊ก กุ๊กกิ๊ก
ให้หัวใจกระดุ๊ก กระดิ๊ก แหววหวาน
แกล้งงอน ให้พี่ง้อ ฉอเลาะนานนาน
ความรักจะได้หวานหวาน เหมือนพระจันทร์สีชมพู
รู้ว่าพี่ทำงาน แต่ก็อยากหวานนินา
ไม่อ้อนพี่ แล้วจะ ให้อ้อนม้าที่ไหน อยากรู้
ง้อแค่นี้ทำเปงเหนื่อย แหมเฉื่อยน่าดู
ทีตอนใหม่ใหม่ ชี้แมวเป็นหมู พี่ยังตามใจ
เขาเรียกว่ารสชาดของชีวิต
งอนกันวันละนิดจิตแจ่มใส
ถ้าอยากมีแฟนแต่ไม่อยากเอาใจ
ก็ขอเชิญไปจีบเสาไฟ สิพ่อคุณ
15 พฤษภาคม 2545 03:28 น.
Jeminine
ร้องไห้เถอะนะคนดี
หากความทุกข์ที่มีจะจางหาย
ใต้ผืนฟ้าที่มีดาวพร่างพราย
เราจะนั่งร้องไห้เป็นเพื่อนกัน
นั่งฟังเสียงคลื่น....
ตลอดคืน เธอจะมีฉัน
เรื่องราวนับร้อยพัน
จะมีฉันคอยรับฟัง
ซบลงตรงไหล่นี้...
หากจะทำให้รู้สึกดีขึ้นได้บ้าง
ให้ความทุกข์มันเจือจาง
จนกว่าแสงสว่างจะทาบทา
จะกอดเธอไว้ในอ้อมอุ่น
ถ่ายทอดไอละมุน ห่วงหา
จุมพิตรอยน้ำตา
ลบร่องรอยอ่อนล้า...ในใจเธอ
15 พฤษภาคม 2545 03:02 น.
Jeminine
ก่อตัวขึ้น จากสายน้ำ อันฉ่ำชื่น
เป็นฟองคลื่น ซัดสาด บนหาดขาว
ต้องไอแดด แผดระยับ ดั่งกับดาว
ซัดสาดทราย พรายพราว ทอดยาวไป
เป็นละลอก สาดซ้ำ ทุกค่ำเช้า
โอบอุ้มทราย แผ่วเบา อย่างรักใคร่
แล้วไม่นาน ก็หันกลับ เลือนลับไป
เหลือแต่เพียง รอยทราย ไกลสุดตา
ดั่งความรัก จากหัวใจ ในวันก่อน
ช่างยอกย้อน คลอนคลาย ร้ายนักหนา
กระทบใจ แล้วเลือนกลับ พลันลับลา
ทิ้งร่องรอย น้ำตา ไว้ที่ใจ
14 พฤษภาคม 2545 23:50 น.
Jeminine
ฉันไม่เคยลืมเลย...
ว่าในความคุ้นเคยที่เธอหยิบยื่น
สร้างความรู้สึกดีดี ให้ทุกวันคืน
รู้ใหมว่ามันเต็มตื้น...เกินคำบรรยาย
ในวันที่ฉันมีน้ำตา...
แค่ผ้าเช็ดหน้าผืนเดียวที่ยื่นให้
ก็สามารถเปลี่ยนโลกได้ทั้งใบ
เธอเป็นยิ่งกว่าสิ่งใดใด..ของความผูกพัน
อยากบอกว่ารัก สักเท่าฟ้า...
ถึงแม้ว่า...ความจริงจะยิ่งใหญ่กว่านั้น
จะให้เอาสักกี่ฟ้ามารวมกัน
ยังไม่เท่าครึ่งหนึ่งของความรู้สึกที่ใจฉัน...มีให้เธอ
14 พฤษภาคม 2545 01:35 น.
Jeminine
ฉันคิดถึงเธอ เมื่อมอง...ท้องฟ้าสวยงาม..
เหมือนละลอกคลื่นสีคราม...บนอากาศ
หากความรัก เป็นเหมือนภาพวาด
หัวใจฉันก็คือกระดาษ...ในมือเธอ
แต่ละเส้น แต่ละสี..ที่เธอวาด
สีบนกระดาษ...จะติดอยู่เสมอ
จะระบายเป็นภาพรักแสนเลิศเลอ
หรือฉีกให้ขาด..ก็แล้วแต่เธอ..จะพอใจ
แต่ภาพของหัวใจในวันนี้...
แต่ละเส้นสี..ที่เธอเขียนให้
ทั้งหวาน...ทั้งอุ่น..ละมุน ละไม..
อยากเก็บใส่กรอบรูปหัวใจ...มองเมื่อไหร่ ก็ฝันดี ^-^
หน้าส่วนตัว
1006
