23 เมษายน 2545 02:38 น.
Jeminine
ใต้ต้นไม้ใหญ่...
หลับตา..ปล่อยใจ..สู่ฟ้า
ความทรงจำ..ผ่านเข้ามา
กลั้นน้ำตา...เดียวดาย
เขียนเอาไว้..ว่า..คิดถึง..
คำคำหนึ่ง..ที่พอนึกได้
ตัวหนังสือลางลาง..บนผืนทราย
คือที่สุดของความในใจ..ตอนนี้
ในมุมเงียบสงบ..
ทำอย่างไรจะได้พบเธอ..ที่นี่
ขาดเธอ..เหงาทุกนาที
จะปลดปล่อยน้ำตาที่มี..ในอ้อมกอดใคร
23 เมษายน 2545 00:00 น.
Jeminine
ขอโทษค่ะ ฉันไม่ใช่แมว
ไม่ได้บ้องแบ๊ว อย่างที่คุณบอก
มากวนมากมาก ระวังจะช๊อค
จะลบลายจิ้งจอก ให้กลายเป็นจิ้งเหลน
หลีกทางหน่อยค่ะ อย่าเกะกะ
no yes friend play นะคะ ไม่ใช่เพื่อนเล่น
เห็นหน้าซื่อตาใส อย่าเหมาไปว่าใจเย็น
ระวังถูกน๊อคหัวใจกระเด็น ถ้าอยากอกหักเล่นเล่น ก็เข้ามา
22 เมษายน 2545 23:45 น.
Jeminine
ฉันอยู่ในกลางคืน...และกลางวัน..
แอบอยู่ในแสงจันทร์..ยามหลับไหล
อยู่ในเรียวรุ้งโค้ง..ตรงฟ้าไกล
ในเกลียวคลื่น..ในผืนทราย..ระยับตา
ฉันอยู่ใน..เสียงกระซิบ..แห่งสายลม
ในสายฝน ที่พร่างพรม บนยอดหญ้า
บางครั้ง..ฉัน..อยู่ใกล้..เพียงในตา
บางหน..ฉันอยู่กับเมฆบนฟ้า..ที่แสนไกล
ปิดเปลือกตาลง..ช้าช้า
แล้วเปิดหัวใจเธอออกมา..จะรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน
เรียกชื่อของฉัน..ด้วยเสียงของหัวใจ
สัมผัสฉันได้..ฉันอยู่ไม่ไกลเกินผูกพัน
ตามหาฉัน ให้เจอสิ..ที่รัก
ฉันพิงพักอยู่ข้างใน ความใฝ่ฝัน
ตรงที่ที่..ใจต่อใจ ได้สื่อกัน
จะพบฉัน..อยู่ร่ำไป..ในใจเธอ
21 เมษายน 2545 03:50 น.
Jeminine
ฉันไม่ใช่คนเลิศเลอ...
อาจไม่มีสิ่งใดให้เธอค้นหา
เป็นเพียงคนเหงา..ที่ก้าวผ่านวันเวลา
เคยเจ็บช้ำ จนหมดน้ำตา...จะร้องไห้
ฉันมีเพียงหัวใจที่บอบช้ำ
ซ่อนอยู่หลังถ้อยคำบางคำ ที่อยากมอบให้
อยากมีใครสักคนเคียงข้างอย่างเข้าใจ
คนแล้วคนเล่า...ผ่านมาและจากไป..เหมือนเหมือนกัน
จะมีใครบ้างใหม...สักคน..
เปิดแขนรับคนหัวใจสับสนอย่างฉัน
อยากเป็นใครสักคนที่สำคัญ
สำหรับใครบางคน คนนั้น..ในหัวใจ
จะมีใครบ้างใหม..ให้ความรัก
ให้ที่พิงพัก..แก่คนหัวใจอ่อนไหว
ให้ความอบอุ่น..กับคนที่ไม่เคยมีใคร
ฉันขอเพียงที่ว่างเล็กเล็กในหัวใจ..ก็พอ
21 เมษายน 2545 02:52 น.
Jeminine
อยากให้ขอบฟ้ากว้างแสนกว้าง
กั้นฉันออกจากความอ้างว้าง..ที่ตามทำร้าย
ให้ไกลพอ..จะลืมเธอ..คนในใจ
คนที่ไม่เคยห่างหาย...จากความคำนึง
อยากให้ขอบฟ้ากว้างแสนกว้าง
กั้นตรงกลางระหว่างความคิดถึง
ให้คนทางนี้ ที่เธอไม่เคยลึกซึ้ง
ลืมเธอได้สักนาทีหนึ่ง...ก็ยังดี
อยากให้ขอบฟ้ากว้างแสนกว้าง
กว้างจนความไกลห่าง...นำความรู้สึกอื่นมาแทนที่
กว้างจนความคิดถึง ห่วงใย หมดไปเสียที
กว้างจนลืมว่ามีเธอในโลกใบนี้..ในบางที่ที่แสนไกล
แต่เพราะขอบฟ้า...ไม่กว้างเกิน
ในแต่ละวันฉันถูกความห่างเหินลอบทำร้าย
ได้แต่ปล่อยตัวเองให้คิดถึงเธอต่อไป
เพราะฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร...มันจนใจที่จะลืม
หน้าส่วนตัว
946
