25 มกราคม 2545 00:28 น.
Jeminine
ทั้งทั้งที่มันก็ผ่านมานานแสนนาน
นานจนฉันเกือบจะลืม ว่าครั้งหนึ่งเคยมีเธอใกล้ใกล้
แต่ใต้ฟ้าคืนนี้ กับหัวใจที่ถูกปลดปล่อยออกไป
คำว่ารักของเธอผ่านเข้ามาในหัวใจ อีกครา
ฉันเคยสัญญากับตัวเองเอาไว้
ว่าจะไม่ยอมมองขึ้นไปบนฟากฟ้า
ตราบใดที่หัวใจยังไม่เข้มแข็งพอจะลืมคำร่ำลา
เพราะรู้ว่าแสงจันทร์บนฟ้า จะนำความรู้สึกเก่าเก่ากลับมาได้ทุกวัน
แต่คืนนี้...คงจะสายเกินไป
มนต์แห่งแสงจันทร์พัดพาความหวั่นไหวมาสู่ฉัน
สะกดให้จมลึกลงสู่ห้วงความฝันในวันวาน
เหมือนจะแกล้งคนช่างไหวหวั่น ให้โหยหา ร้าวราน ตลอดทั้งคืน
** เขียนตอนที่ฟังเพลง Cant Fight The Moonlight
23 มกราคม 2545 15:36 น.
Jeminine
นับตั้งแต่วันที่เธอมีเขา
ก็ลืมความรักของเราที่มีอยู่
สายตาเธอบอกให้ฉันรู้
ว่าวันนี้เธอมีเขาอยู่เต็มหัวใจ
งมงาย รักเขาเข้าไปเลย
เขาเคยสนใจสิ่งเหล่านี้บ้างใหม
ยอมให้เขาทำร้ายหัวจิตหัวใจ
เพียงเพราะคำหวานล่อใจไม่กี่คำ
เขามีคนรักมากมาย
เธอจะได้อะไร นอกจากความเจ็บช้ำ
คนทางนี้ทั้งรัก ทั้งห่วงใยเธอไม่เคยจดจำ
ได้แต่วิ่งตาม รักเขา ด้วยน้ำตา
นับตั้งแต่เธอมีเขา (บนหัว)
รักเขาคนนั้นจนลืมตัว ลืมความเหนื่อยล้า
ฉันได้แต่แอบห่วงใยเงียบเงียบในแววตา
บอกตามตรงว่าสมเพชเวทนา เหลือเกิน
** เขียนให้เพื่อนบ้าๆ และไม่รัก D คน 1
23 มกราคม 2545 11:45 น.
Jeminine
ไม่ว่าฉันจะทำดีอีกเท่าไหร่
ก็รู้ว่าไม่เคยมีความหมายใดใดทั้งสิ้น
ไม่เคยมีคำของใจ คำใดใดให้ได้ยิน
ฉันก็เหมือนนกตัวเล็กเล็กที่หมดแรงบินบนฟากฟ้า
ไม่ว่าจะอยู่ที่นี่ หรือบินไปที่ใด
ก็จะไม่มีอ้อมกอดของใครรออยู่เบื้องหน้า
ไม่ว่าจะพรุ่งนี้ หรือวันวานที่ผ่านมา
รอบตัวก็คือความเหว่ว้าเรื่อยไป
ได้แต่กอดตัวเองในความเหน็บหนาว
เพื่อรักษาลมหายใจที่เหลือเพียงแผ่วเบาไว้ให้ได้
ฉันไม่รู้แล้ว ว่าควรต้องทำอย่างไร
เมื่อวันนี้ต้องเสียเธอให้ใคร...คนคนนี้ก็หมดทางไปแล้วจริงจริง
21 มกราคม 2545 23:45 น.
Jeminine
เคยมั๊ย...
นั่งขีดเขียนความในใจแล้วน้ำตาก็ไหลเป็นทาง
นอนนิ่งนิ่ง...ฟังเพลงเก่าเก่าแล้วอ้างว้าง
เหมือนกับโลกนี้ ไม่เคยมีใครอยู่เคียงข้างสักคน
เคยมั๊ย...
ทำทีท่าร่าเริงสดใส ทั้งที่ในใจมันสับสน
ให้กำลังใจคนอื่นว่าให้เข้มแข็ง อดทน
แต่ในใจมืดหม่น ไม่อาจทานทน ความเจ็บปวดเช่นกัน
เคยมั๊ย...
ที่ต้องกล้ำกลืนยอมรับว่าสิ่งที่เคยคิดว่าทำได้ เป็นเพียงแค่ฝัน
ต้องยิ้มให้คนทั้งโลก ว่าฉันสามารถยอมรับมัน
แล้วแอบร้องไห้กับตัวเองทุกวัน โดยไม่อาจบอกใคร
ฉันไม่อยากจะใส่หน้ากากตบตาคนอื่นอื่น
เพียงแต่ฝืน บอกตัวเองว่า ต้องทนให้ได้
ฉันรู้ ว่าสักวัน สิ่งร้ายร้ายทุกอย่างจะจากไป
แต่ฉันไม่รู้ว่าหัวใจ จะเข้มแข็งพอจะรอไหว...หรือเปล่า
21 มกราคม 2545 23:45 น.
Jeminine
เธอรู้ใหม หัวใจของคนเรานั้นซับซ้อน
ร้อยพันอารมณ์ถูกซุกซ่อนปกปิดไว้
หมื่นแสนความทรงจำที่เก็บงำไว้ในใจ
และบางเรื่องราวอาจสูญหาย ไปตามเวลา
หัวใจคนเรามักอ่อนแอกว่าที่คิดเสมอ
ภาพภายนอกที่แสดงต่อเธออาจดูไม่หนักหนา
เธออาจไม่ตั้งใจ จะทำร้ายกันให้เสียน้ำตา
และเธอคงคิดว่า วันเวลา จะช่วยให้มันลบเลือนไป
บางเรื่องราวที่เราปล่อยให้มันผ่านไปแล้ว จากความรัก
แต่บางครั้งมันก็ยากเกินกว่าที่จะลืมความร้าวรอนอ่อนไหว
ถึงแม้ฉันยกโทษกับสิ่งที่ผ่านมา เพราะว่ายังรักเธอเต็มหัวใจ
แต่ความรู้สึกที่ครั้งหนึ่งเคยเสียไป เธอจะรู้ใหม ว่ามันไม่มีวันได้กลับมา
อยากให้รับรู้ว่าบางเรื่องราวที่เธอมองข้าม
มันติดแน่นอยู่ในความทรงจำที่คอยตอกย้ำ สะกิดใจให้ไหวล้า
อาจเป็นจุดเล็กเล็กในใจ...ที่เล็กจนไม่อาจมองเห็นได้ด้วยตา
แต่เป็นจุดที่ไม่มีสิ่งใด...แม้แต่กาลเวลา ก็ไม่สามารถจะ ลบเลือน
หน้าส่วนตัว
747
