15 พฤษภาคม 2545 03:28 น.
Jeminine
ร้องไห้เถอะนะคนดี
หากความทุกข์ที่มีจะจางหาย
ใต้ผืนฟ้าที่มีดาวพร่างพราย
เราจะนั่งร้องไห้เป็นเพื่อนกัน
นั่งฟังเสียงคลื่น....
ตลอดคืน เธอจะมีฉัน
เรื่องราวนับร้อยพัน
จะมีฉันคอยรับฟัง
ซบลงตรงไหล่นี้...
หากจะทำให้รู้สึกดีขึ้นได้บ้าง
ให้ความทุกข์มันเจือจาง
จนกว่าแสงสว่างจะทาบทา
จะกอดเธอไว้ในอ้อมอุ่น
ถ่ายทอดไอละมุน ห่วงหา
จุมพิตรอยน้ำตา
ลบร่องรอยอ่อนล้า...ในใจเธอ
15 พฤษภาคม 2545 03:02 น.
Jeminine
ก่อตัวขึ้น จากสายน้ำ อันฉ่ำชื่น
เป็นฟองคลื่น ซัดสาด บนหาดขาว
ต้องไอแดด แผดระยับ ดั่งกับดาว
ซัดสาดทราย พรายพราว ทอดยาวไป
เป็นละลอก สาดซ้ำ ทุกค่ำเช้า
โอบอุ้มทราย แผ่วเบา อย่างรักใคร่
แล้วไม่นาน ก็หันกลับ เลือนลับไป
เหลือแต่เพียง รอยทราย ไกลสุดตา
ดั่งความรัก จากหัวใจ ในวันก่อน
ช่างยอกย้อน คลอนคลาย ร้ายนักหนา
กระทบใจ แล้วเลือนกลับ พลันลับลา
ทิ้งร่องรอย น้ำตา ไว้ที่ใจ
14 พฤษภาคม 2545 23:50 น.
Jeminine
ฉันไม่เคยลืมเลย...
ว่าในความคุ้นเคยที่เธอหยิบยื่น
สร้างความรู้สึกดีดี ให้ทุกวันคืน
รู้ใหมว่ามันเต็มตื้น...เกินคำบรรยาย
ในวันที่ฉันมีน้ำตา...
แค่ผ้าเช็ดหน้าผืนเดียวที่ยื่นให้
ก็สามารถเปลี่ยนโลกได้ทั้งใบ
เธอเป็นยิ่งกว่าสิ่งใดใด..ของความผูกพัน
อยากบอกว่ารัก สักเท่าฟ้า...
ถึงแม้ว่า...ความจริงจะยิ่งใหญ่กว่านั้น
จะให้เอาสักกี่ฟ้ามารวมกัน
ยังไม่เท่าครึ่งหนึ่งของความรู้สึกที่ใจฉัน...มีให้เธอ
14 พฤษภาคม 2545 01:35 น.
Jeminine
ฉันคิดถึงเธอ เมื่อมอง...ท้องฟ้าสวยงาม..
เหมือนละลอกคลื่นสีคราม...บนอากาศ
หากความรัก เป็นเหมือนภาพวาด
หัวใจฉันก็คือกระดาษ...ในมือเธอ
แต่ละเส้น แต่ละสี..ที่เธอวาด
สีบนกระดาษ...จะติดอยู่เสมอ
จะระบายเป็นภาพรักแสนเลิศเลอ
หรือฉีกให้ขาด..ก็แล้วแต่เธอ..จะพอใจ
แต่ภาพของหัวใจในวันนี้...
แต่ละเส้นสี..ที่เธอเขียนให้
ทั้งหวาน...ทั้งอุ่น..ละมุน ละไม..
อยากเก็บใส่กรอบรูปหัวใจ...มองเมื่อไหร่ ก็ฝันดี ^-^
14 พฤษภาคม 2545 01:17 น.
Jeminine
เสียงสายฝนพรมเบาเบา
คืนแสนเหงา...เพิ่งเริ่มต้น
กลิ่นความรักยังเวียนวน
ภาพใครบางคนยังอยู่ในใจ
ออกมายืนมองฟ้า...
กลั้นน้ำตา...ใจหาย...
เดินย่ำ อยู่เดียวดาย
มองทางไหน..ก็เห็นเธอ
จะหลับ...จะตื่น...
ทุกค่ำคืน...ได้แต่..เพ้อ..
รู้...เธอคงไม่อยากเจอ...
ได้แต่นอนละเมอ..ร่ำไป
เปลือยเท้า...เปล่าว่าง..
บนฟ้ากว้าง..ดาวเลือนหาย
เดินย่ำ อยู่เดียวดาย
มองทางไหน..ก็เห็นเธอ...