1 มีนาคม 2545 23:31 น.
Jeminine
ถึงแม้ไม่เคยอยู่ในสายตา...
ฉันอาจต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อให้เธอเห็น
อาจดูเป็นสิ่งไร้คุณค่า..เธอจึงตอบกลับมาด้วยแววตาชาเย็น
แต่ฉันยังหวัง ว่าเธอจะมองเห็นในสักวัน
ถึงแม้ไม่เคยอยู่ในหัวใจ...
ไม่เคยมีผลกับอะไรอะไรในใจฉัน
จะมีเพียงเธอคนนี้ เป็นคนสำคัญ
เป็นคนในความฝัน..สำหรับฉัน เรื่อยไป
ถึงแม้มันจะดูว่า...ว่างเปล่า...
เหมือนหยดน้ำที่ซึมลงทรายเบาเบาแล้วจางหาย
ถึงแม้ไม่มีอะไรกลับคืนมา..จากหยาดเหงื่อและน้ำตาที่เสียไป
จะยังคงเก็บเธอไว้ในใจ..ไม่ว่านานแค่ไหน ก็เหมือนเดิม
28 กุมภาพันธ์ 2545 14:52 น.
Jeminine
ในวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา...
เห็นเธอถือดอกไม้ยืนห่างไปร้อยหลาเห็นจะได้
เห็นชะเง้ออยู่นาน แล้วก็ถือกลับบ้านไป
จะให้ก็ไม่ให้..สงสัยจะเสียดายตังค์
วันเกิดฉัน...เธอก็ถือของขวัญมาทำหน้าเหรอ
มายืน อ่า..อ่า..เอ่อ..เอ่อ..ทำหน้าขึงขัง
พอฉันเดินไปใกล้..เธอกลับยื่นให้คนขายขนมปัง
ฉันได้แต่ยิ้มค้าง อายก็อาย
ตกลงรักหรือไม่รักคุณหอยทากดอทคอม
อย่ามาแอ้มแอ้มอ้อมอ้อม..เพราะชักทนไม่ไหว
แอบมองมาตั้งนาน ไม่เห็นจะคืบคลานไปซักเท่าไร
รอเธอมานานจนไม่ไหว...เพราะว่าหัวใจ เหน็บกิน
28 กุมภาพันธ์ 2545 14:24 น.
Jeminine
เนิ่นนานนับวัน ที่เรามีกัน ใกล้ใกล้
อบอุ่นหัวใจ จนอยากบอกรักสักร้อยหน
ไม่เคยมีให้ใครอย่างนี้เลย สักคน
แต่จะมีให้เธอจน มากล้นหัวใจ
เบื่อหรือยัง...คำว่ารัก จากฉัน
ที่เฝ้าบอกเธอทุกวัน ว่ารัก มากแค่ไหน
เบื่อหรือยังคำว่าคิดถึง ห่วงใย
ที่บอกเธออยู่ร่ำไป ทุกเวลา
ก็คนมันรัก..
คงห้ามยาก ที่จะไม่ให้ห่วงหา
มีเธอคนเดียว อยู่ในสายตา
เหมือนทุกวันที่ผ่านมา...และจะตลอดไป
จะเช้า..สาย..บ่าย..หรือค่ำ
จะบอกแต่คำเดิมซ้ำซ้ำ...รู้ใหม
หากเธอยังลึกซึ้งอยู่กับคำเดิมของใจ
รักคนช่างพูดคนนี้บ้างใหม..ช่วยบอกให้ได้ยินใกล้ใกล้..สักคำ
28 กุมภาพันธ์ 2545 12:57 น.
Jeminine
กลางดึกดื่นคืนที่ดาวแต้มราวฟ้า
เปลือกหอยเล็กเล็กเงยหน้า..ชื่นชม แสงสวรรค์
ดาวดวงน้อยสวยงาม ล้ำค่า เกินจะรำพัน
ทอแสงอยู่บนนั้น..คงสุขดั่งสวรรค์ทุกวันคืน
ดาวดวงน้อยลอยคว้างกลางอากาศ
ก้มลงมองที่ริมหาด...สาดฟองคลื่น
มีเพลงรักจากทะเล เห่กล่อมทุกวันคืน
เปลือกหอยเล็กเล็กคงเริงรื่น สุขใจ
หาดทรายนี้มีแต่เสียงเพลงเศร้า
ค่ำคืนแสนเงียบเหงา..มืดมิดจนใจหาย
อยากเกิดเป็นดาว พราวพร่าง กลางฟ้าไกล
ไม่เหมือนเปลือกหอย ไร้คุณค่าใดใด กร่อนไปทุกวัน
ส่วนดาวดวงน้อยผู้แสนว้าเหว่...
อยากลงไปนอนฟังเสียงกล่อมจากทะเล ตรงหาดสวรรค์
นอนแนบแก้มเบาเบากับทรายนุ่มไปชั่วนิรันดร์
เหมือนได้พิงพักอยู่ในบ้าน ไม่ต้องอยู่บนนั้นอย่างเลื่อนลอย
เพราะสิ่งมีชีวิต มักไม่เคยพอใจ
ต้องการไขว่คว้าเรื่อยไป..จนหัวใจท้อถอย
ยิ่งสูง ยิ่งหนาว ยิ่งปวดร้าวเลื่อนลอย
หากติดดิน ก็ยิ่งต่ำต้อย กำลังใจลดน้อยลงทุกวัน
มองให้เห็นถึงความสวยงามที่แตกต่าง
หากปล่อยวาง หยุดฟุ้งเฟ้อ เอาแต่เพ้อฝัน
ทุกสิ่งมีคุณค่าในตัวตน หากค้นพบมัน
ไม่ต้องไปถึงแดนสวรรค์ เพราะความสุขนั้น อยู่แค่เอื้อมมือ
**ทุกสิ่งมีคุณค่า หากเราหามันเจอ**
27 กุมภาพันธ์ 2545 22:33 น.
Jeminine
ห้ามนอนดึก ห้ามตื่นสาย ห้ามกินกาแฟ
เพราะเธออยู่ไกล มาดูแล ก็ไม่ได้
ห้ามปล่อยให้ปวดหัว ปวดท้อง ไม่สบาย
ห้ามจนตาลายจำไม่ไหวแล้วเธอ @_@~
ห้ามกินข้าวเซเว่น ห้ามปิ๊งหนุ่มหนุ่มข้างบ้าน
แล้วต้องเขียนจดหมายหากันเสมอเสมอ
อย่าลืมกินข้าวให้ตรงเวลาด้วยนะเออ
สั่งมาตั้งเยอะ จนเบลอ ว่าต้องทำไง
เผด็จการจริงนะ...คุณฮิตเลอร์
ดีนะที่เป็นเธอ...เลยยอมให้
ยกเว้นเรื่องเดียว เรื่องความรัก ความห่วงใย
ไม่ต้องสั่งก็ทำให้... เพราะเต็มใจอยู่แล้วเชียว.
หน้าส่วนตัว
740
