30 มีนาคม 2545 18:14 น.
jasmine
ไม่อยากได้ยินชื่อของเธอ
เพราะกลัวต้องพร่ำเพ้อถึงเธออยู่ได้
พยายามลบชื่อเธอออกไปจากใจ
พยายามแค่ไหนไม่ได้ดั่งใจซะที
เธอเข้ามาทำไม
เข้ามาชิดใกล้แล้วก็จากไปแบบนี้
ทำร้ายกันพอแล้วหรือจึงจากไปโดยดี
ทิ้งให้คนที่อยู่ตรงนี้ต้องอยู่เดียวดาย
30 มีนาคม 2545 16:48 น.
jasmine
ปล่อยให้น้ำตามันล้นออกมา
ให้มันนำพาความทุกข์ใจหมดสิ้น
ต่อไปนี้เสียงของเธอที่เคยได้ยิน
จะลบเลือนหมดสิ้นไม่เหลืออีกต่อไป
จะมีใครเข้าใจฉันบ้าง
ยามที่เธอเหินห่างฉันทุกข์ใจแค่ไหน
ใจร้ายเธอใจร้ายมากกว่าใครๆ
ทำได้ลงคออย่างไรกับคนที่รักเธอ
ภาพของเธอยังติดตรึงแบบนี้
ทั้งๆที่น้ำตามันกำลังล้นเอ่อ
เมื่อไหร่จะลืมเสียทีภาพเธอ
อย่าให้ฉันพร่ำเพ้อถึงเธออีกเลย
อย่าบอกว่าเธอสงสาร
เพราะว่าฉันไม่ต้องการให้เธอเอ่ย
อย่าปลอบใจฉันด้วยคำๆนี้อีกเลย
แค่เธอนิ่งเฉยฉันก็เจ็บแล้วคนดี
ขนาดเธอพูดเพื่อมารยาท
มันก็ยังบาดลงถึงใจขนาดนี้
พอเถอะอย่าปลอบฉันเลยคนดี
ไม่ต้องเช็ดน้ำตาฉันที่ล้นเอ่อออกมา
ให้เดินไปคนเดียวต่อไป
เพราะฉันอาจจะเจอใครที่ดีข้างหน้า
ไปเถอะนะอย่ามัวมาเสียเวลา
กับคนที่มันไร้ค่าอย่างฉันเลย
29 มีนาคม 2545 17:02 น.
jasmine
ที่ใดที่ควันที่นั่นมีไฟ
ถ้าจะเปรียบไปก็คงคล้ายกับความรัก
เพราะความรักที่หลายๆคนรู้จัก
ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ตามมา
ทั้งที่รู้ว่ารักอันตราย
แต่คนก้ยังท้าทายและแสวงหา
ทั้งทีรู้ว่าอาจจะทุกข์ใจตามมา
แต่หลายคนบอกว่าอยากจะพบมัน
ความรักเหมือนดอกไม้
สีสันมากมายชวนให้ใฝ่ฝัน
แต่ภายในฤทธิ์ร้ายสารพัน
แปลกที่ผู้คนเหล่านั้นพยายามครอบครอง
ดอกกุหลาบสีสันสวยงาม
แต่ก็มากด้วยขวากหนามตามจับต้อง
หลายคนพยายามจะได้เป็นเจ้าของ
หวังได้ครอบครองเพราะมันสวยงาม
28 มีนาคม 2545 17:31 น.
jasmine
อารมณ์คนเหมือนกับควัน
พุ่งพล่านเพราะโมหันต์ปิดบังเอาไว้
อารมณ์จึงรุ่มร้อนเหมือนโดนเผาไฟ
ไม่อาจหยุดยั้งเอาไว้เพราะไฟลุกลาม
อารมณ์โกรธยิ่งร้าย
คอยเข้ามาทำลายไม่อาจจะห้าม
กุมสติเอาไว้ไม่ให้ไฟลุกลาม
เพื่อจะห้ามไม่ให้ไฟทำลาย
สติอยู่เหนืออารมณ์
จะได้ไม่นำความทุกข์ระทมมาให้
สติบังคับอารมณืและกำลังกาย
ปัญญาชนทั้งหลายพึงกระทำ
28 มีนาคม 2545 17:16 น.
jasmine
อยากได้ยินเสียง
มันก็คงพอเพียงกับวันพรุ่งนี้
อยากแค่ได้ยินเสียงเธอคนดี
ทั้งๆที่ รู้ว่าต่อไปนี้คงไม่มีทาง
เธอคงไม่เหลืออะไรให้ฉัน
ไม่มีความผูกพันธ์ที่มีฉันอยู่ข้างๆ
สำหรับเรามีหลายอย่างที่แตกต่าง
จะมีสิ่งไหนบ้างที่เหมือนเดิม
เธอคิดถึงใจฉันบ้างไหม
ยิ่งนานวันไปรักของฉันมันเพิ่ม
แต่กับเธอมันก็คงน้อยลงจากเดิม
ไม่เคยจะเพิ่มต่อเติมขึ้นมา
เธอรู้ไหมว่าฉันเสียใจ
เพราะความรักที่ให้มันไม่มีคุณค่า
ไหนเคยบอกว่ารักตลอดมา
พอถึงเวลาเธอก็จะมาจากไป
เสียดายที่ไว้ใจนักหนา
แต่เธอกลับมาทำร้ายกันได้
เธอมีเหลือแม้เศษเสี้ยวของใจ
แต่บอกตัวเองเท่าไรไม่เคยจะลืม