7 มกราคม 2545 13:26 น.
jasmine
เวลามันก็ผ่านนานมามาก
ฉันไม่อยากจะหยิบมันขึ้นมาใหม่
สำหรับฉันคงไม่ต้องการอะไร
แค่ภาพเธอในใจเท่านั้นก็พอ
ไม่ต้องกลับมาเริ่มต้นกันใหม่
แม้ว่าหัวใจ ใครจะร้องขอ
ความรักเธอและฉันมันสมควรจะพอ
ความรักเราหนอ...มันคงไม่มีทาง
การจากลาเพราะเหตุผล
ของแต่ละคน ในแต่ละก็คงมีบ้าง
ความเจ็บ ฉันยังจำได้ถึงมันจะเลือนลาง
แต่จะกลับมาเดินในทางเดิม..ฉันคงไม่ทำ
เราน่าจะจบความรักเรา
คำว่าถ่านไฟเก่ามันคอยตอกย้ำ
กลับมารักกันใหม่หรือที่ควรจะทำ
ถ้าเกิดต้องมาเจ็บซ้ำๆ มันก็ไม่มีอะไรดี
6 มกราคม 2545 12:00 น.
jasmine
ขอโทษที่ไปรักเธอ
เพราะใจมันเผลอรักเธอจนได้
ไม่ใช่ว่าไม่พยายามบังคับใจ
แต่ยับยั้งเท่าไร ไม่เคยได้สักที
ฉันรู้ว่ามันไม่เหมาะสม
แค่การได้ชื่นชมเธอแบบนี้
มันอึดอัดจะรักก็ยากเต็มที
เพราะความแตกต่างหรือนี่ที่มันกีดกัน
6 มกราคม 2545 10:48 น.
jasmine
เพียงแสงแดดส่องกระทบฉัน
น้ำตาดาวเหล่านั้นก็พลันเหือดหาย
เมื่อคืนฉันหนาวน้ำตาดาวพร่างพราย
ฉันอยู่เดียวดายกลางเม็ดทรายนับพัน
แต่มันยังดีเสียกว่า
นำฉันไปตีราคาค้าขายแบบนั้น
ขอให้ฉันหนาวบนเม็ดทรายหมื่นพัน
ยังดีกว่านำฉันไปแขวนอวดใคร
ฉันก็แต่เปลือกหอย
ขอให้ล่องอลยในทะเลกว้างใหญ่
หรือเพียงซบร่างลงบนหาดทราย
ให้ผู้คนมากมายได้ชื่นชม
ขอเป็นส่วนหนึ่งของทะเลสีคราม
ขอฉันงดงามในที่ที่เหมาะสม
ขอฉันกระทบกับแสงแดดสายลม
อย่าให้ต้องไปขื่นขมประดับที่ใด
ฉันเกิดมาจากผืนน้ำ
เห็นทะเลสีครามตั้งแต่ไหนๆ
เจอสายลมและแสงแดดแผดกาย
แต่ไม่เคยคิดเสียดายสักที
ขอฉันอยู่บนผืนทราย
เพราะมันมีความหมายมากมายเพียงนี้
ถึงเอาฉันไปร้อยแขวนสักสิบปี
ก็ไม่งดงามเหมือนที่ฉันมีชีวีบนผืนทราย
4 มกราคม 2545 13:55 น.
jasmine
ฉันเห็นภาพเธอเลือนลาง
เหมือนสายใยบางๆกั้นอยู่
เหตุผลฉันเองก็น่าจะรู้
ว่าสิ่งที่เห็นอยู่ก็แค่เงา
เพียงใบไม้ต้องผืนน้ำ
ภาพที่เห็นเพียงเลือนลางของเขา
ก็เลือนหายไปไม่มีแม้เงา
คงเหลือความเศร้าของคนเฝ้ามอง
ฉันคงทำได้เพียงเท่านี้
แค่มองเธอคนดีไม่อาจจับต้อง
ภาพของเธอเป็นเงาบนน้ำไม่ฉันมอง
ไม่อาจเป็นเจ้าของได้แค่มองไกลๆ
หน้าส่วนตัว
1319
