30 สิงหาคม 2550 11:30 น.
japan
ฉันมีสิทธิไหม
ทั้งที่ใจอยากมีเธอเคียงข้างเธอเคยล้างความข่มขื่นในใจ
แต่ทำไม ..เธอดันทำลาย..ใจฉันสลายซะงั้น
ฉันยังเป็นคบใกล้ใจเธออยุ่ไหม
หรือเป็นเพียงเงาที่ค่อยจางไป
หรือเป็นความห่างไกลที่..หลงเหลืออยุ่
ใยไม่ดูเเลหรือกลับรักกันดังเดิม
9 สิงหาคม 2550 14:20 น.
japan
เหตุใด...นภาวันนี้มองดูหม่นหมอง
เงยหน้าดูท้องฟ้ามีหมอกจาง-จาง
ใครบางคนที่อยู่ ณปลายฟ้า
ซึ่งฉันไขว่ค้าที่อยากพบหน้า
ใจกล้า-กล้า กลัว-กลัว ว่าลืมกัน
อยากดัน..ตัวเองไปณปลายฟ้า
ไปมองเหม่อนภาที่ข้างใจ
จะไกล-ใกล้ ฉันคงพบเธอสักวัน
9 สิงหาคม 2550 13:31 น.
japan
สถานที่นั้น...ทำให้เรานั้นห่างไกลกัน
สถานที่นั้น...ทำให้เรามีแต่ควมคิดถึง
สถานที่นั้น..ทำให้มีสองเราข้างเคียง
สถานที่นั้น...ทำให้มีการเถียงเพื่อเข้าใจ
สถานที่นั้น...ทำให้มีใจสองดวงตรงกัน
สถานที่นั้น...ทำให้ฉันเป็นคนดังใจเธอ
สถานที่นั้น...ทำให้ล้นเอ่อไปด้วยรัก
สถานที่นั้น...คือใจและกายระหว่างเรา(เลอทัก)
9 สิงหาคม 2550 13:17 น.
japan
เมือทุบกระปุกเงิน...จะมีแต่แบงค์ร้อย
เมือทอยกระปุกใจ....จะมีแต่ก้อนแดงแดง
เมื่อแบ่งกระปุกรัก...จะมีความจริงใจ
เมื่อใส่กระปุกคิดถึง...จะมีความเหม่อลอย
แล้วสอยกระปุกห่วงใย...จะมีการช่วยเหลือดูแล
ครั้นเเหย่กระปุกใคร่...จะมีแต่คำลวง
อืม ล้วงกระปุกอะไรดีลองไปคิดเอง
ไม่ต้องเกรงใครเลยนะใจ